friendship to lovers // SatoSugu ♡

sonunda dram bitti amk

Öğle yemeği vakti geldiğinde Suguru sınıfta uyukluyordu, kapı açılma sesi duyunca kafasını sıradan kaldırdı. Gelen kişi, Satoru'ya aşkını itiraf eden kızın ağabeyiydi, Suguru'nun anlam veremediği şekilde kızgın bakıyordu.

"Geto Suguru sen misin?"

_____________

"Bakın, Satoru kız kardeşinize ilgi duymuyor. Neden onunla çıkmak zorunda olsun?" Suguru olabildiğince sakin kalmaya çalışıyordu, o geri zekâlı gelmiş, Suguru'yu terasa çağırarak neden kız kardeşim reddedildi diye soruyordu.

"Ne kadar ağladığından haberin var mı?" Suguru göz devirdi.
"Olabilir, bunlar normal."

"Peki ya neden sen söyledin? Gojo Satoru'nın ağzı yok mu?"

"İşi vardı."

Çocuk Suguru'nun yakasından tuttu, "Dalga mı geçiyorsun?"

Suguru yavaş yavaş sinirlenmeye başlıyordu, şimdiye kadar durmasının tek sebebi disipline gitmemekti. Ancak ilerleyen zamanlarda bu sebep umrunda olacak mıydı bilmiyordu.

"Ellerinizi kıyafetimden çeker misiniz? Boşuna gerginlik çıkarıyorsunuz."

"Boşuna mı?!" Çocuk ilk yumruğu attı, Suguru bunu beklediği için çok şaşırmamıştı, ardından o da gücünü tam kullanmayarak yumruğunu attı. "Orospu çocuğu!" Çocuk durmuyordu, her defasında küfür ederek başka bir yumruk atmaya çalışıyordu, Suguru bu yumruklardan kurtulsada hepsini savurabilir miydi bilmiyordu. Bu sefer tam gücünü kullanarak ayağına tekme attı, çocuk yere düştü ve küfür etti, "Sikeyim!"

Suguru konuştu, "Boşuna gerginlik çıkarma demiştim orospu çocuğu seni. Şimdi ne yapıyorsan yap, ben gidiyorum."  Terastan çıktı ve merdivenlerden inmeye başladı.

Koridorda sınıfa giderken Satoru'yla karşılaştı, Satoru'nın gözü endişeyle büyüdü, "Yüzüne noldu?!" Suguru görmezden gelerek yürümeye devam etti.
Satoru kolundan tuttu, "Sana diyorum!"

"Noldu?"

"Yüzün! Neden her yerin yara bere içinde?!"

Suguru boş gözlerle Satoru'ya bakıyordu, bu boş gözler Satoru'nın endişelenmesine sebep olmuştu. "Neden umrundayım?"
Satoru ofladı, "Bak Suguru-"
Suguru kolunu çekti ve yürümeye devam etti, Satoru arkasından bakakalmıştı.

Suguru sınıfa gittiğinde çantasını aldı ve okulun çıkışına doğru yürümeye başladı, henüz okul çıkışı vakti değildi, okulu asacaktı. Suguru o kadar dalgındı ki evin yolunu zar zor bulabilmişti, eve geldiğinde üstünü bile değiştirmeden yatağına girdi. Şu an tek istediği uyumaktı, uymanın onu kurtaracağını düşünüyordu. Telefonunun çalışını aldırmadan gözlerini kapattı, anında uykuya daldı.

____________

Gözünü açtığında gördüğü şey çığlık atmasına sebep oldu, kapkaranlık bir odada, fal taşı gibi açılmış bir çift mavi göz Suguru'yu izliyordu. Suguru gittikçe daha çok korktuğu için, yastığı alıp karşısında duran değişik canavara fırlattı, ardından çığlık atarak hızlıca kapıya doğru yöneldi. Kapıyı açmaya çalıştı, fakat kilitliydi. Yutkundu ve titreyerek arkasını döndü, mavi gözler hâlâ onu izliyordu. Korkudan ne yapacağını bilemeyen Suguru, altına işemek yerine ağlamayı tercih etti. Korkunç gözlerin sahibi gittikçe yaklaşıyordu.

Suguru o yaklaştıkça 'dur, gelme!' Demeye çalışsada, sadece tuhaf sesler çıkarabiliyordu. Ağlamaya devam ederken yere oturdu ve kaderini kabullendi, artık o canavar tam da Suguru'nun yanındaydı, yavaş yavaş yüzüne doğru eğildi. Suguru gözlerini kapatmış, ölmeye hazır bir hâldeyken ışıklar açıldı. "Suguru? Neden gözlerini kapatıyorsun?"