YENİ HAYATIM

5.Bölüm: Alex

Yatağımın başında gördüğüm şekle şoke oldum resmen yatağımın başında bir kağıt vardı neden bu kadar şaşırdım diye kendime sorama çünkü üzerinde kolye ile ilgili yazıyordu kağıdı alıp aşşağa indim ve aynı zamanda sinirliydim o kadar hızlı indim ki merdivenden yuvarlanacaktım az daha hızlıca Thomas ı bulmaya çalıştım çünkü bunlar onun şakası gibi gelmişti böyle şakalar yapmaya bayılırdı hele sonunda onu dövmeme rağmen bayılırdı Thomas ı salonda televizyona bakarken buldum ve kolundan çekiştirdim "Thomas ne yapmaya çalışıyorsun bıktım senin şakalarından yetmez mi ? bu yaşa geldin artık vazgez şakalarından"
bir yandan ona bağırırken diyer yandan çekiştirdim
"abla ne yapıyorsun ne yaptım acaba yine sana "
Thomas ın yaptığı bir şeyi kabullenmemesinden çok sıkılmıştım artık çekiştirmeyi bıraktım ve kağıdı bi zorlukla ona verdim "bunu sen yazmadın mı? bir de bilmezlikten geliyorsun"
kağıda baktığında bana gülmeye başladı" abla sana neden böyle bir şey yazayım ne kolyesi "
"ne yani bunu sen yazmadınmı?"
"hayır"
"abla hatırlarsan sana en son şaka yaptığımda 7.sınıftaydım yatağının baş tavanınına başı olmayan kırmızı boya akan bir bebek asmıştım"
kafamı sallayarak onu doğruladım
"ve sonra hatırlarsan annem bana baya bir ceza vermişti telefon yok odadan çıkmak yok dışarı çıkmak yok ondan beri sana şaka yapmadım ben akıllandım ve dediğin gibi büyüdün"
hem şaşkındım hem de dedikleri doğruydu gerçektende yapmamıştı o zaman bu doğru yatağımın başına kimse bırakmadı ve ayrıca neden annem ve babamı sorğulamadım çünkü işleri yoğun bölyle şeklerle zaman harcayamazlar
o zaman bu kağıt odama nasıl geldi
Bu düşüncelerle başa çıkamayıp Olivia ya mesaj attım.

Ben
Olivia hemen bize gelmen lazım kolyeden gelişme var

Olivia
1 saate kalmaz ordayım.

Ben
Tm
Olivia yı beklerken nedensiz sitrese girdigimde galiba kolye parladı.
Sonra Olivia dan tekrar mesaj geldi ve hemen telefona baktım.
Mesaj gönderen:Olivia
Olivia
Üzgünüm sana gelicem dedim ama gelemiyorum işim çıktı sonra konuşsak olur mu.

Dedi ben de
Ben
Tamam sıkıntı yok hallet sen

Olivia
Saol🫶🏻😁

Telefona bakarken olivianın artıgı mesaja güldüm "salak bu kız" insanlar her ne kadar gülmez, konuşmaz dese de onun içinde bir gül yatıyor.

sonra kendimi yatağa bıraktım ve düşündüm acama bu kolyeye kafayı fazla mı takmıştım
bir yandan da sorular beynimi yiyordu ama ne yapacağımı bilemiyorum kolyeyi araştısam mı yoksa bıraksam mı ama doğruyu söyleyecek olursam zaten kolyede ben arayınca birşey çıkmıyor acaba zamana mı bıraksaydım bunu düşünmemin nedeni buğun sabah bulduğum kağıtta "kolyenin sebebini aramayı bırak zamanla öğreneceksin "yazıyordu acaba haklımıydı yani bu kağıt her nerden geldiyse bırakmalımıydım
yarım saat boyunca bunu düşündüm sonra kafamı aşşağı yukarı sallayarak "evet bırakıyorum hem zaten ben arasam da birşey çıkmıyor yani yaptığım zaman kaybı " diyerek başımı tekrar salladım ve aklıma neden biraz dışarda kaykay sürmüyorum ki dedim üzerime her zaman olduğu gibi bir siyah krop altıma siyah bir eşorfman giydim sonra odamdan kaykayımı ,kaskımı, eldivenimi ve dizliklerimi alıp çıktım biraz fazla korumacı falan deyilim bur arada sadece annemden laf işitmek istemiyorum her ne kadar bize bakmasada telefondan başını kaldırmasada ben anormal bir şey yapıyormuşum gibi evden çıkarken kaldırası geliyor hızlıca merdivenleri indim annemin salonda olduğunu fark ettim ve duraksamadan direk kapıya ilerledim ve "ben çıkıyorum"
diye bağırdım
oda kafasını kaldırıp bana baktı "hemen olduğun yerde dur" dedi nedense bir suç işlemesemde ürkerdim ama belli etmedim
kapının ağzından ona doğru döndüm ve elimle niye durdurdun? der gibi işaret yaptım
"yanıma gel emily ve otur "
yanına gittim ve somurtarak oturdum
" Emily daha geçen konuştuk biliyorum ama merak ediyorum bu aralar dışarıya sık çıkıyorsun sevğilin mi var doğruyu söyle" tabiki de annemin bu dediğine şaşırmadık annem ne diye bana sevğili yapmaya çalışıyor anlamıyorum ki annemin yüzünde hafif bir gülümseme vardı yani ne diceme dayır bi umudu vardı
" senin adına üzüldüm annecim ama yok ayrıca bilmiyormusun sevğili işini hiç sevmedim bu bir di iki ben dışarı hep çıkıyorum sadece sen işlerin yüzünden dikkat etmiyorsun " dedim ve kaykayımı alıp çıktım kaykayı yere koydum ve sürmeye başladım parka geldim ama herkesin çok gitmediği bir park neyseki geniş çocuk sesleri yok her taraf yemyeşil ayrıca park dediğime bakmayın sadece çöp kutuları ve oturacak yer var ayrıca burası bana göre çünkü kaykay pisti var bir süre benim yaşımdakı çocuklarla kaykay kaydım sonra ayakkabımın bacığının açıldığını fark ettim düşmemek için yere indim ve bağlamak için eyildim o sırada karşımda bir gölge belirdi kafamı kaldırdım karşımda Alex vardı bi anda gülümsedim ve ayağa kalktım o da bana gülümsüyordu boynununa atladım oda bana sarıldım ve etrafta döndürdü sonra yere indirdi ve" görüşmeyeli nasılsın Em " dedi bende koluna vurup"alex ne zamadır görmüyorum seni " dedim ve tekrar sarıldım alex benim çocukluktan beri yanımda duran tek arkadaşım kendisi en iyi arkadaşın yakının olursan seni canı pahasına korur korumacı bir yapısı var hatta ben orta okulda bir çocuk çantamı aldı diye dövmüş ve uzaklaştırma almıştı
beraber oturduk ve onsuz geçen zamanlarımızı konuştuk konu okula gelince yeni bir kolej e başladığımı söyledim o da hangisi olduğunu sordu bende siyah beyaz kolej de okuduğumu söyledim ismi her ne kadar bana göre ilginç olsada siyah beyazdı işte "sana bir haberim var Em"
dedi büyük bir merakla söyle der gibi kafamı salladım"ben de dün o okula yazıldım bundan sonra ordayım "
dedi sevincimden ayaga kalktım ve inanmamış gibi teyit etmek için "sen citti misin şaka yapma bana " dedim o da bana şaka deyil der gibi kafa salladı