Olum Mafyaymış

herkes uyandı

lütfennngg oylaaa

bilgeden

uyandığımda yanımda simay ve irem vardı irem beni görünce sevinçle çığlık attı "uyandın sonunda"irem yanıma gelip elimi tuttu "çok korkuttun bizi " simay "geçmiş olsun"dedi "sagol seninde başın sagolsun" yüzü düştü irem simaya bakarak "nolduda" "dün annesini kaybetti" dedim iremde "başın sagolsun simay" dedi simay ağlamaya başladı irem yanına gidip koltuğa oturdu "geçicek hepsi geçicek" diyip elini tuttu "ama ayıp beni dışlıyorsunuz" irem ve simay güldü iremde "hadi grup sarılması" deyip simayı ayağa kaldırdı tam sarılacakken hemşire içeri girdi hemşire konuşmadan irem "kankam ne zaman çıkcak" hemşire "bi misafiri var" iremle simay aynı anda "kim" dedi "hastamızı çok mutlu edebilecek biri" irem güldü simayda "o kim" iremde "simay gel ben sana anlatıcam" deyip dışarı çıktı sonra içeri bi yakışıklı girdi eman eman eman kolu ve boynu alçıda olan bi ateş girdi

odada sadece ateş ve ben vardım ateş yavaş yürüyordu sanırım kolundandı "güzelim biraz yavaş yürüyorum " "birazmı" dedim güldü ateş en sonunda gelmişti yüzüme yaklaştı alnıma bi öpücük kondurdu "sen niye kriz geçirdin" dedi "korkudan " dedim "ee sen iyimisin" "mükemmelim" dedi bi süre konuştuk sonra ateşin kolu ağrımaya başladıgı için dinlenmeye gitti bende tavana bakarken bi süre sonra uyumuşum.

iremden

bilgenin odasından çıkınca hastane terasına gittik bi koltuğa oturduk "o çocuk kimdi" dedi "nasıl desem birbirlerini deli gibi seven iki aşık" güldü "nasıl tanıştılar" "çok uzun konu kısaca bilge rastgele bi numaraya yazdı öyle tanıştılar " dedim "iyiymişş" "simay sevgilin var mı" "yok" aslında simayı bizim grubamı alsam kabul edermi "sevdiğin" dedim "yok hiç bi zamanda olmadı" şaşırdım çünkü simay güzeldi "nee gerçektenmi" dedim "evet o kişi karşıma daha çıkmadı" güldüm "belki bi gün çıkar" o anda ayşe abla aradı emre uyanmış simayla birlikte emreyin odasına gidiyoduk.

simaydan

irem beni zorla emrenin odasına götürüyodu en son bi odayın kapısına geldik içeri girdiğimizde iki tane erkek vardı irem ayakta duran erkeğe sarıldı sonra bana baktı "simay bu benim sevgilim buda emre" emreye baktığımda sanki bana hayran kalmış gibi bakıyodu "geçmiş olsun" dedim "sağ ol " dedi irem benim önüme geçti "emre bakışlarınla kızı yedin resmen" iremin sevgilisi güldü emreyi göremesemde sesini duydum "ne alakaya Allah Allah bizimkiler nasıl" irem önümden çekildi "konuyu değiştirme" dedi "irem valla sinirleniyom uzay al olum şu sevgilini" dedi ben sadece bakıyodum "bilgeyin yanında ateş vardı mertte iyi olcak inşallah"dedi irem emrede "inşallah" dedi emre bana bakıp "eee simay sen nasılsın" bende kötüyüm diycek halim yok "iyiyim sen nasılsın" güldü sessizce bişey dedi irem uzay yanında olduğu için duydular ve güldüler bende "anlamadım" dedim "iyim bende" dedi irem ve uzay gülmeye devam ediyolardı  

emre "siz neye gülüyorsunuz" iremde "dediğin şeye"dedi  emrede "siz duydunuzmu dediğim şeyi"  iremde "tabikide duydum " "eğer birine söylerseniz" uzay "merak etme sırrın bizde güvenli" dedi bunlar konuşmaya devam ediyolardı emrede sürekli bana bakıyodu emre yakışıklı bi çocuktu aslında...

akşam

yazardan

akşam mertte uyanmıştı emreyi yarın taburcu ediceklerdi ateş ve mert 2 gün sonra bilgede odadan çıkmıştı hepsi çok mutluydu simay dışında simayın mutsuzlugunu gören emrede  mutlu değildi simayın annesinin öldüğünü duyduğunda üzülmüştü emre simayla tanışalı 1 gün bile olmamıştır ama emre simaydan etkilenmişti şuan saat 00.43 olmuştu hatice abla ateşin yanındaydı merti gözleme almıştılar iremin sayesinde emreyin yanında simay kalıcaktılar havada yağmurluydu şimşek çakıyordu

simaydan

ben niye bu emrenin yanında kalıyorum havada çok kötüydü dışarıya bakıyorum bi anda şimşek çakınca korktum "eğer korkuyosan benimle yatabilirsin " sinirlice emreye baktım sırıtıyodu ayagımdaki terliği ona fırlattım denk gelmedi ikinciyide attım oda denk gelmedi yanına gittim "bana bak lan "dedim sırıtıyodu "güzelliğe bakmak sevaptır" "olumm bakk" o anda sehpanın yanında duran bardaktaki suyu emreyin kafasından aşağıya boşaltım bana sinirlice baktı saçlarının uçlarına dokundum "noldu sinirlendinmi ben uyucam Allah rahatlık versin" deyip koltuğa gittim yatış pozisyonuna geçtim yatamıyodumki koltuk sep sertti "senin gibi koltuğun ben" emreyin sesi geldi kulağıma "noldu uyuyamadınmı " ona baktığımda üstü ıslaktı "üstünü çıkar üşütürsün" "kolumdaki alçıyı görmüyomusun " sırıtıyodu "dursun o zaman " dedim " simay yardım etse giyiyim" "istemez kalsın" bi süre sonra emreyin sesi geldi

"Allah'ım giyemiyorum" dedi acıdıgımdan yani sadece acıdıgımdan yanına gittim "noldu yardıma mı geldin" "acıdığımdan geldim başka bişey zannetme" güldü üstünü çıkardım bilerek vücuda bakmıyorum tişörtü giydirdim tam yatcakken "su getirsene" "anlamadım" dedim "neyi anlamadın suyumu üstüme boşaltın şimdide getirceksin" hiç bişey demeden kafeteryaya indim inerken anneme benzeyen bi kadın gördüm ve ağlamaya başladım duvara yaslanıp bacaklarımı kendime çektim kafeteryada kimse yoktu derince ağlıyorum "annee anne beni bırakdın anne ben napcam anne" ağlıyorum bi süre sonra kulağıma emrenin sesi geldi "simay" dedi yanıma gelip "güzelim noldu niye ağlıyorsun" dedi eliyle göz yaşlarımı sildi "onu özledim çok özledim" dedi emrede benim gibi duvara yaslandı "geçecek simay" dedi ağlamaya devam  ediyorum bi süre sonra kafamı emrenin omzuna yasladım uyuya kalmıştım hastane kafeteryasında emreyin omzunda uyuya kalmıştım....

yeni bi aşk doğuyor benim shipim belli simay ve emre