Yine sabah olmuştu.Okulun olduğunu biliyordum.İçimde hiç sevinç yoktu.Kapının açıldığını gördüm.Galiba babam beni kaldırmak için gelmişti.Hemen hasta taklidi yapmaya başladım.Babam ise bana ;
-- Hiç boşuna kıvırma,bugün okula gideceksin,dedi.
Oflayarak kahvaltıya indim.Ne kadar okula gitme isteğim olmasa da kahvaltıları görünce o üzüntü yerini sevince döndürdü.
Kahvaltıyı yaptım,babam garajdan arabayı çıkarttı,ben de o arada çantamı aldım.Ne kadar zaman geçirmeye çalışsam da okula gitmenin zamanı gelmişti.Kendimi maçın son dakikalarını sakatlık taklidi yaparak geçiren futbolcular gibi hissediyordum.
Okula gelmiştik,sınıfa geldiğimde herkesin gözü benim üstümdeydi.Yanlış anlamayın iyi bir anlamda değil.Nereye oturacaktım bilmiyordum.Nereye oturmak istesem herkes yanına çantasını koyuyordu.En sonunda kahverengi,uzun saçlı,bal rengi gözleri olan bir kız - âdeta bir prenses- bana yer verdi.Çekinerek yanına oturdum.Bütün dersi o kıza bakarak geçirdim.Tenefüste yanıma uzun boylu,hafif esmer,iri bir çocuk gelmişti.Sanki benimle bir derdi varmış gibi sert çıkışıyordu.Olayı anlamaya çalışırken sınıfa o kız geldi.Ben kıza bakarken o çocuk yumruğu çoktan atmıştı bile.Dengemi sağlayamadım ve yere düştüm...
