(10 yıl önce)
Saat sekiz buçuktu onun işten gelme saati, bana dokunması asla hoşuma gitmiyordu. Koşa koşa gidip mutfağa saklandım ve bir kapı açılma sesi, adım sesleri... mutfağa doğru geliyordu. İçinde bulunduğum dolabın kapağını açtı gözlerimde korkuyla baktım gözlerine, o gözlerimdeki korkuyu gördükçe mutlu oluyordu. Bunun farkındayım ama onun karşısında güçlü olamıyordum bunu aşamıyordum ve hep böyle olacak eminim. Hep saçlarımı okşuyor saçlarımdan nefret ediyorum. Sokaktaki kızlar gibi belime kadar uzatamıyorum ben hep pis kalıcam. Elini her seferinde çekiyorum "istemiyorum" diyorum her seferinde daha ileri gidiyor.
"Bana dokunma" diyip dolaptan çıkıp odaya kaçtım.
Aylardır hatta yıllardır diyorum "istemiyorum" bana dokunmasın beni pisletiyor. Oda her seferinde "Güzel kızım yapma böyle" diyor. Kendi gibi bende pisletti. Annem yüzünden bütün hayatım boyunca bunları hatırlıycam o beni bu adama sattı Volkan Koçak dört yıldır burdayım bana her türlü işkenceyi yaptı.
İdama geldi elinde pastayla "Bak sana ne aldım" dedi yanıma geldi.
Cevap dahi vermek istemiyordum onu istemiyordum "İstemiyor musun güzel kızım" Başımı sağ sola salladım "Niye yemiyorsun senin içi aldım" Gözlerim dolmuştu yine.
Baktım "Pissin" Dedim. "Sen kendin gibi beni de pislettin sevmedin beni beni annem bile sevmedi" Burnumu çektim. "Annem gerçek bir anne olsaydı beni pis bir adama satmazdı" Suratıma bir tokat çarptı yere baktım. "Yalan mı söylüyorum anne çocuğunu pis insanlardan uzak tutar." Çok kotu baktı eli kemerine gitti.
"Ben mi pisim söyle ben mi pisim." Başımı kaldırdım dik durdum.
"Evet senin pis." Kemeriyle bacağima vurdu. "Uzak dur artık bende yalvarıyorum." Kemeriyle sırtıma vurdu.
(Yazarın anlatımıyla)
(Şimdiki zaman)
Kan ter içinde uyanmıştı Gece "İstemiyorum!" Ağlamaya başladı sadece "İstemiyorum" diyordu. Odasının kapısı çaldı. Gece hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
Kapıyı kırarcasına açtı "iyi misin?" Diye sordu Kuzey. Gece öksürüyordu Kuzey hemen bardağa su koydu "Abicim iyi misin?" Gece Kuzeyle daha dün akşam tanışmıştı ama Kuzey ona çok iyi davranıyordu.
"Bana niye bu kadar iyi davranıyorsun beni tanımıyorsun bile." Bardağı bıraktı "Zorunda değilsin önünde bayılmış olabilirim ama bana yardım etmek senin görevin değil bu bir annenin görevi. Sen istesende olamazsın ki yorma kendini boşuna." Gece'nin sesi titriyordu bitikti.
"Sadece yardım etmek istedim istemezsen giderim gece bilmeden yanlış düşünme belki seni tanıyorumdur ve çok kötü durumdasın yapma."Kuzey Gece'nin yanına oturdu."Gece ben korkacağın biri değilim." Bunları ince sakin bir sesle söyledi.
"Yanlış anlama geçmişimle ilgili bir problem senle ilgisi yok" Gece Kuzey'i kırmak istemiyordu o onu bırakmamıştı yanına oturmuştu evet güvenemiyordu ama sevmeye başlamıştı, ısınmıştı. Sürekli Kuzey'in gözlerine bakıyordu kahverengi o güzel gözlerine. Bende aşık oldum ayol sadece bakıyordu. Zaten kimsesi yoktu yanlız kalmak istemiyordu ama güvenemezdi.
Bir anda Kuzeye sarıldı "Özür dilerim" Nefes almaya çalışıyordu daralıyordu. "böyle olsun istemezdim ama anılar izin vermiyor." Kuzey'in kalbi el vermiyordu oturup oracık da birlikte ağladılar.
