"Aybelin artık şurdan inatlaşmak yerine çıkabilirmiyiz dışarıda bağırmaya devam et. 2 dakika bile dayanamıyorum hapisane havasına"
Girayın sözleriyle ona bağırmayı bırakıp sadece gözlerine baktım.
2 dakika?
Duramamak?
Hapisanede?
Ben babamın bana mirası yüzünden 2 senedir burdayım ama..
"2 Dakika duramıyorsun öyle mi? Nasıl ya senin gibilerin alışık olmaları lazım hapishane gibi yerlere"
"Niye ki? Ben kimseye bir şey yapmadım? Niye alışık olayım?"dedi alayla gülerken.
Sadece acıyan gözler ile ona bakıyordum.
"Hem ben bir şey yapmış olsam bile arkadaşlarım yanımda durdu. Satmadılar beni." acımasız sözleri kalbimde ağırlık boğazımda yumru yapıyordu ama yüzümden hiç bir şeyin anlaşılmadığına emindim.
"Sen varya,sen."yutkundum. Konuşamıyordum.
"Sen benim âhımı aldın, şu iki cihan bir araya gelsede iki elim yakanda. Ne bu dünyada ne de ahirette sana nefes aldırmayacağım." cümlemi tamamlayabildiğimde kendime geldim.
Bir adım daha yaklaşıp boynuya doğru fısıldadım.
"Bu hayatta yaşadığım sürece nefesim şah damarında atacak. Sana uzak olduğum kadar şah damarında nefes seslerimi duyacağın kadar yakın olacağım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Miras Kalan Gerçekler
Teen FictionSırlar,nefret,aşk,yalan,ihanet,hüzün,mutluluk,pişmanlık... Onlarca duygu,onlarca karakter. Geçmişin peşlerini bırakmadıkları, onlara miras kalan gerçekler prtaya bir bir çıkarken Aybelin ve Girnay gün sonunda o mirası devam mı ettirecekler yoksa mez...
