300 Days With You

chapter 7

Halos pigil hininga si Wilmer habang hawak Ang kamay ni Bobby na mimilipit ito sa sakit sa ginagawa sya kanya radiatio therapy,pinipigilan ni Wilmer na Hindi umiyak dahil ayaw nyang Makita ni Bobby,na sasaktan syang Makita itong nahihirapan,Kong dati, hindi nya kaya tingnan si Bobby at umiiyak ito,Ngayon nilalakasan nya na Ang loob sa nakikita Nyang pag hihirap ni Bobby,na pati narin Ang mommy at kapatid ni Bobby na nasa labas Ng Therapy room at nakatingin ito sa glass window,na lumuluhang Makita si Bobby na mimilipit sa sakit,,,,pag tapos Ng ilan Oras,natapos Ang radation ni Bobby at binalik ito sa ward nya, nakatulog narin ito sa panghihina,Saka Naman nag tungo sa banyo si Wilmer na agad Ng hilamos,Ng sunod sunod na ang pag patak Ng luha nito, na kanina pa nya pinipigilan, pakiramdam nya Kase sasabog na Ang dibdib nya sa sakit na Makita si Bobby Kong gaano ito nahihirapan makipag laban sa sakit nito,, na ganito lagi Ang ginagawa nya tuwing radation therapy ni Bobby,pag tapos nya mag hilamos tumingin sya sa Salim at kinAusap nito Ang replictoin nya sa salamin na patuloy itong lumuluha

Wren: ano bang Ang maari Kong Gawin para Hindi kana nahihirapan,,Kong maari lang akoin ko Ang sakit nararamdaman mo,..gagawin kooo..

Umiyak Ng umiyak si Wilmer sa loob ng banyo na hindi pinatay Ang gripo para Hindi sya marinig nila Gabriel,Peed at Amy na hamagulgul sya sa kakaiyak,at Saka sya lumabas ng banyo na parang walang nangyari,sakto Naman sa pag labas nya palabas narin si Gabriel na tinitigan sya nito,at Saka nag salita

Gabriel: ok ka lang?

Wilmer: huh?. hmm..oo naman,..ok lang Ako

Gabriel: mamaya sabay na Tayo umuwi ha,.hihintayin Kita,or hintayin mo Ako

Wilmer:;Sige

Gabriel: Sige,aalis na Ako,tawagan mo na lang Ako pag may kailangan ka

Wilmer: oo,. salamat insan,

Bago lumabas si Gabriel tinapik Ang balikat ni Wilmer na parang bang alam nito nahihirapan din ito sa kalagayan ni Bobby,ngiti lang Ang tugon ni Wilmer at Saka ito lumapit sa mommy at kapatid ni Bobby natutulong parin ito,pag kalapit nya kinausap sya ni mommy Peed

Peed:mag pahinga kana Muna nurse Wil,.kami na Muna Ang bahala Kay Bobby

Wilmer:Si,..sige po,.tawagin nyo lang po Ako pag may kailangan kayo

Peed: Sige,. salamat

Lumabas sa ward si Wilmer na bagsak Ang balikat,dahil ayaw nyang Iwan si Bobby,pero Wala syang magagawa, dahil baka gusto Ng privacy Ng pamilya ni Bobby or makasama ito na walang ibang tao sa paligid nila, kaya nag pasya na lang ito mag tungo sa canteen para bumili Ng kape,,,habang nag lalakad si Wilmer sa whole way Ng hospital patungo sa canteen,napapatingin sya sa bawat ward na dadaanan nya na cancer patients,na may namimilipit sa sakit nito,may nag babasa Ng libro at may nakatingin sa labas Ng bintana, hanggang napatigil sya sa Isang cancer patients na nakatitig sa kamay nito may buhok, Ng sinuklay Ang buhok nito gamit Ang kamay,at ilan ulit itong sinuklay habang umiiyak, hanggang sa nakita ni Wilmer na may yumakap na nito, hindi namalayan tumutulo na Ang mga luha ni Wilmer sa nakikita,agad nyang pinusan ang mga luha nya at nag patuloy sa pag lalakad, habang iniisip Ang nakita sa Isa sa mga cancer patients,Lalo na Ng maalala nya si Bobby napansin din nito Ang pag lalagas Ng buhok ni Bobby sa nag Daan mga araw mula Ng mag umpisa ito sa radiation therapy

Wren mind: ano ba ang dapat Kong Gawin?

Sa lalim Ng iniisip ni Wilmer hindi nya napansin ang paparating ni Mavy at Roselle, Kaya ito na Ang unang bumati sa kanya

Roselle: hi Wi!

Wilmer: huh?.oh kayo Pala

Mavy: bakit para yata Ang lalim Ng iniisip mo, kong Hindi pa kami hihinto,sigurado nabangga Muna kami

Roselle: may problema ba Wil?.may nangyari ba Kay  Bobby?

Wilmer: huh?..wa..Wala Naman,. kakatapos nya lang mag radation therapy,.nakatulog na nga sya sa subra pagod

Mavy: saan ba ang punta mo?

Wilmer: sa canteen, bibili lang Ako Ng kape,.kayo saan Ang punta nyo?

Mavy: may titingnan lang kaming pasyente

Wilmer: Ganon ba,sige na, puntahan nyo na Ang pasyente nyo

Roselle: sabay kaba sa amin mamaya sa pag uwi?

Wilmer: huh?,.Hindi ko alam,. siguro

Roselle: Sige,dadaanan kana Muna Namin Bago kami umuwi

Tango at pilit na ngiti lang Ang sagot ni Wilmer sa dalawang kaibigan,na staka Naman ito umalis,,,nag patuloy sa pag lalakad si Wilmer patungo sa canteen hanggang nakabili Ng kape at staka ito umupo sa sulok  Ng Makita nya Ang maliit na lamesa walang malapit na kumakain,na kahit nakaupo na sya,iniisip nya parin Ang kalagayan ni Bobby,Lalo na sa nangyayari dito sa nagdaan araw mula Ng mag radiation therapy ito,, Hanggang  Nakita sya ni Sandy kasalukuyan lalabas na sana ito sa canteen pag tapos nito bumili Ng kape,nilapitan sya nito at kinAusap

Sandy: hi nurse Wil!

Wilmer:ha,.hi nurse Sandy

Sandy: bakit mag Isa ka lang,na saan Ang mga kaibigan mo?

Wilmer: may ginagawa pa sila

Sandy: I mean,..bakit Nan dito kA?,.bakit iniwan mo si sir Bobby?

Wilmer: ahmm,.iniwan ko muna sya sa pamilya nya, para naman may privacy sila

Pinag masdan muna ni Sandy Ng ilan minuto si Wilmer nakatitig lang ito sa kape nito,at staka ito nag salita

Sandy: nag sisi kaba?

Wilmer: huh?,.(biglang napatingin si Wilmer Kay Sandy sa tanong nito)

Sandy: nag sisi kaba nahulog Ang loob mo sa kanya,dahil sa kalagayan nya?,at nasasaktan ka ngayon Ng Makita ang pag hihirap nya

Umiwas agad Ng tingin si Wilmer Ng sunod sunod na Ang pag patak Ng mga luha nya sa tanong ni Sandy, na kahit kagatin nya Ang labi at huminga ng malalim para mapigilan lang Ang pag agos Ng mga luha nito,Hindi nya magawa,napatanto naman ni Sandy na Tama Ang hinala nya

Sandy: naiintindihan Kita Wil,Ang hirap mag mahal na alam mo na kahit Anong-

Hindi natuloy ang sasabihin ni Sandy Ng mag salita si Wilmer na patuloy parin Ang pag agos Ng mga luha nito

Wilmer: Hindi ko pinag sisihan minahal ko sya,,nagagalit lang Ako sa sarili ko,..naiinis Ako na Wala akong magawa sa tuwing nakikita ko Ng hihina sya sa pakipag laban sa sakit nya.. gustong ko maibsan Ang pag hihirap nya,.. anong Ang gagawin ko,..Anong dapat kong Gawin!?

Napahagulgul sa kakaiyak si Wilmer na agad Naman sya niyakap ni Sandy na lumuluha narin ito sa awa kay Wilmer