300 Days With You

chapter 1

Masayang nakapasuk si Wilmer at ang dalawang nyang kaibigan na si Roselle at Mavy sa hospital,bilang intern nurse,sa pinapasukan Ng pinsan nyang si Gabriel

Wilmer: insan! thank you ha,nakapasuk agad kami dito sa hospital,

Roselle: thank you doc Gab, kong Hindi dahil sayo,.baka nahihirapan na kami mag hanap Ng mapapasukan

Gabriel: your welcome,Basta ayosin nyo Ang trabaho nyo ha,para Hindi Tayo pagalitan Ng director sa hospital nato,at iba pang mga doctors at nurse
Z
Mavy: ahm,.doc Gab,. pwedi ba  kami na lang Ang assistant nurse mo,para sure na Hindi kami papalpak

Gab: pwedi Naman,. pero pag  kailangan kayo Ng ibang mga nurse at doctor's, kailangan nyo tumulong,para din maganda Ang mga grade's na ibibigay sa inyo

Wilmer: walang problema insan,pag bubutihin Namin Ang trabaho Namin,para Hindi rin mawala Ang license mo

Gabriel: ok,.trabaho na Tayo!.. fighting!

W-R-M: Fighting!!

.........................................................
Dalawang linggo na si Wilmer sa hospital at Ang mga kaibigan nito,gaya nga Ng sabi ni Gabriel nag kahiwalay sila sa kanya kanya duty,Hindi sya nahiwalay sa pinsan nyang si Gabriel dahil din gusto matutukan sya nito,,Bata pa lang Kase si Wilmer malapit na ito sa kanya,at si Wilmer Ang pinaka gusto nya sa lahat Ng pinsan nya, tatlo taong lang Ang pagitan Ng idad nila,,,,sa lahat Ng binibisita pasyente ni Gabriel na cancer observation,.may Isang tao syang lagi nyang napapasin sa ward 283, madalas itong nakatingin sa labas Ng bintana,napapahinto sya sa labas Ng pinto, na glass Ang gitna nito,pag nakikita nya ang pag bibilang nito sa Puno na iilan na lang Ang mga dahon nito,,Hindi nya na matiis na mag tanong sa pinsan nya,Ng magkasabay sila lunch sa canteen Ng hospital,

Gabriel: kumusta Naman Ang trabaho mo dito insan?,. pasenya kana Kong nahiwalay ka sa mga friends mo ha

Wilmer: ok lang,nag kikita din Naman kami at nag kakasabay umuwi,..ahm..insan,.ano kaso Ng room 283,napapansin ko Kase,sa tuwing dumadaan Ako sa room nayon,lagi nakatingin sya sa may Puno,at sa nakikita ko,binibilang nya ang mangilan-ngilan na mga dahon sa Puno na yon,

Gabriel: ah nyon ba,. Luekemnia Ang sakit nya,stage 3,sya si Bobby,, araw araw nya ginagawa nyon,. dahil yon daw ang Buhay nya,.Ang mga dahon sa Puno nayon,.sa mga dahon Ng Puno nayon,binabasi nya ang Buhay nya, kong hanggang kailan nalang ito,,.na aawa nga Ako sa tao nayon,,gusto lagi ma pag Isa .ayaw nyang may nag babantay sa kanya o dumadalaw sa kanya

Wilmer:huh!?.bakit Naman?

Gabriel: ayaw nyang kinakaawaan sya,.at gusto nyang walang nakakakita sino man sa pamilya nya,sa tuwing nahihirapan sya sa sakit nya,.kaya Ang ginagawa na lang Ng magulang nya o mga kaibigan nya, papasuk lang sila sa kwarto nito pag tulog na sya at kumuha Ng personal nurse

Wilmer: Ganon ba .nakakaawa Naman Pala sya,

Gabriel: sinabi mo pa,.Ang kaso  medyo masungit Nga lang ,buti nga kahit papano nakikipag usap sa akin Ang taong nyon

Wilmer: ahm,.insan, pwdi ba Ako assistant mo pag tiningnan mo Ang kalagayan nya

Gabriel: pag tapos natin kumain,dalawin natin sya

Wilmer: sige

Ng matapos nga kumain ni Gabriel at Wilmer,agad sila nag tungo sa ward 283,pag kapasuk pa lang ni Wilmer,nakatuon agad Ang paningin nito Kay Bobby nakahiga ito paharap sa bintana,kaya hindi nila alam Kong tulog ito, dahan dahan Naman lumapit si Gabriel Kong saan nakaharap si Bobby,Ng Makita nyang gising ito,napangiti agad ito at masigla binati,

Gabriel: hi Bobby!, how are you!

Bobby: ito nag hihintay Kong kailan Ako mamatay

Gabriel: wag ka Naman mag salita Ng ganyan,mag dasal lang Tayo Kay Lord,wag ka lang susuko,ituloy tuloy lang natin Ang gamutan mo Hanggang makahanap ka Ng ka mach Ng bone marrow mo