the girl in pieces

Hoofdstuk 8

pov Emma:  

Ik probeer mijn ogen te openen maar het lukt niet, ze voelen loodzwaar aan.
ik hoor vage stemmen door de kamer.
Ergens herken ik de stemmen wel maar ik kan het niet plaatsen.
Opnieuw probeer ik mijn ogen open te doen, dit keer lukt het maar ik knijp ze weer dicht door het licht.
Zachtjes knipper ik met mijn ogen totdat ze gewend zijn, dan open ik ze helemaal.
ik kijk om mee heen, ik ben in een witte kamer die weinig verlicht is. 
Naast het bed zie ik Jake,wouter en Pepijn zitten.
"Ze is wakker!" Zegt Wouter.
"Waar de fuck ben ik?" Vraag ik. Ik kijk naar me hand en ik zie dat er infuus in loopt. 
Mij witte shirtje is uit en nu zie je mijn witte littekens, om mijn pols zit verband.
"Je bent in het ziekenhuis, je hebt te weinig gegeten en je hebt teveel bloed verloren." Zegt Jake voorzichtig.
"oh." opeens word mijn adem zwaar, ik krijg moeite met adem halen.
Mijn ogen vallen loodzwaar dicht en mijn lichaam begint te trillen.



Pov Jake:
 

Ik ben de kamer nog aan het inspecteren als ineens wouter te begint te praten: "Ze is wakker!"
"Waar de fuck ben ik?" Vraagt Emma met een schorre stem. Ze kijkt naar haar blote arm.
"Je bent in het ziekenhuis, je hebt te weinig eten in je lichaam en je had te weinig  bloed." Zeg ik voorzichtig. Bang voor haar reactie, bang voor dat ze weer in paniek schiet.
het enige antwoord dat ze geeft is: Oh'
haar lichaam begint in een te trillen en haar ogen vallen dicht.
Er beginnen aparaten te piepen en er komen dokters binnen lopen.
"Zouden jullie alsjeblieft de kamer willen verlaten?" Vraagt de ene dokter, de andere dokter is druk in de weer met Emma.
Ik hoor de woorden vaag, niet veel later word ik mee getrokken door me vrienden.
"Wat gebeurde er nou?"Vraag ik nog steeds in trans.
"Ik heb geen idee man. Laten wij naar-
Op dat moment komt de dokter de gang op lopen.
"Jullie zullen vast geschrokken zijn, Het is nog niet duidelijk wat Emma op dit moment heeft. Ik moet jullie nu naar huis sturen, we bellen zo snel mogelijk als we weten wat er gaande is."De dokter loopt weer naar binnen.
"Kom op Maatje, we moeten gaan, het komt echt goed." Zegt Wouter.
Ik loop in een vaas achter men vrienden aan. Men hoofd vol gedachtes.
'Hoelang zit ze hier al mee? had ik haar niet gewoon kunnen helpen? Ik had moeten weten dat er iets was.'
Ineens word ik boos op mezelf buiten trap ik tegen een vuilnisbak.
Mijn vrienden kijken me verbaasd aan ik negeer het en ga achter het stuur zitten.
Dit keer komt pepijn naast me zitten.
Ik trap op het gas bedaal. 
"Jake doe is rustig joh!" Roept Pepijn uit.
Ik negeer het en trap het gas bedaal nog harder in.
"Ga langs de weg staan nu! dit komt niet goed!"Zegt Wouter.
Ik blijf het negeren. 
"Jake nu zet je de auto langs de weg! en wel rap!" Zegt wouter boos.
IK zucht en ga stil staan langs de weg.
Als we stil staan zeg ik: " Wat als het mijn schuld is? ik had beter op haar moeten letten, ik wist dat er wat aan de hand was! 
"Nee Jake zo'n iemand kan je moeilijk helpen, het is echt niet jou schuld!"Pepijn stapt de auto uit en loopt richting mijn deur.
Zuchtend stap ik uit en ga op de bijrijders stoel zitten.

Sorry dat het een kort deel is maar ik heb weinig motivatie meer en ik weet niet zo goed hoe ik verder moet.
School begint weer dus heb minder tijd om te schrijven.

XXX