Gözleriyle başlattığı tedaviyi çevremde sardığı kollarla daha da gerçekçi kılmak istedi sanırsam.
Kulağıma doğru fisıldayışları yavaşça kalbime dokunurken rahatladığımı hissediyordum biraz daha.
Elinin her saçıma dokunuşu tüylerimin kalkışına sebebiyet olurken titrek nefeslerimle kendimde kalmaya çalışıyordum.
Artık biraz daha iyi olduğumdan emin olacak ki konuşmaya da başlamıştı.
"Yalan söylemenden nefret ediyorum."
Bir şeylerden nefret eden yalnız sen değilsin.
"Yalan söylediğimi nice sonra anlayacak noktaya gelmiş olmandan nefret ediyorum."
Zar zor kurduğum cümleye karşılık yalnızca bir iç çekme sesi aldığımda anladım ki bir kez daha asla konuşamayacaktık bile.
"Uyuman lazım. Çok bitkin düşüyorsun daha sonra."
Histerik bir gülümseme.
"Hâlâ hatırlıyor olman çok garip."
Ve tekrardan bir iç çekiş. Bana vereceğin cevap bir iç çekişten fazlası olamıyor mu Minho?
"Hatırlıyor musun Minho? Yeşil ledimin kaybolduğu zaman tek bir şekilde uyuyabilmiştim... Bakabilecek misin yine o gözlerle saatlerce benimkilere? Yapabilecek misin?"
Bütün ledlere rakip olarak bahsedilmiş gözleri en huzur yüklü bölgeydi benim için.
Baktıkça ağaçlarla donatılmış bir ormanın içerisinde yaşıyormuş gibi hissettiriyordu. Nefesimin asla kesilmeyeceğini ispatlamaya çalışır gibi bir hâlleri vardı.
"Yaparım."
Tek kelime, tek yargı. Hissedilen tonlarca duygu.
Tek kıvılcımın sebep olduğu kocaman bir yangın.
Hislerimin özeti tamamen bu şekilde.
Kendini benden ayırıp ışığı açmak amacıyla ayaklanması ile üşüdüğümü hissetmiştim.
Fakat az sonra ormanıma kavuşacağım aklıma geldiği gibi bu üşümenin de onun bir meyvesi olduğunu düşünmüştüm.
Işık açılıp etrafı aydınlattığında ağlamış olmanın da vermiş olduğu acı ile gözlerim kamaşmıştı.
Tekrardan bana doğru yaklaşan beden ile gözlerim bu defa onu bulduğunda bu kamaşmanın çok doğru olduğu ispatlanmıştı.
Yavaş adımlarla yatağımın önüne geldikten sonra biraz duraksamış daha sonra ise derince bir nefes almıştı.
"Zorlama kendini Minho. Yapmak istemediğin bir şey için zorlayamam seni."
Bencilce hareket etmeyi sevmiyorum. Özellikle Minho'ya karşı asla. Belki de onun için kendimi bile unutuyorumdur.
Arkasını dönüp yatağına yatmasını bekledim yalnızca. Fakat beklediğimin aksine tekrardan benim yatağıma yönelmesi kalbimin teklemesine neden olmuştu.
Kafasını yastığa koyduktan sonra omzunu tutmuş aynı pozisyonu almamı sağlamıştı.
"Gerek yok-"
Devamını getiremeden de kendisi konuşmuştu.
"Zorlanmıyorum."
Sadece bunu söylemesi bile sağlıyordu işte ona inanmamı.
Gözlerini doğrudan benimkilere kenetlemiş ve öylesine ifadesiz bir suratla duruyor olması arasında bir ilişki kuramıyordum asla.
Eski arkadaşlık hatrına yapılan bir iyiliktir belki de onun için? Başka ne olacak ki sanki?
"Daha kalitelisini al bundan sonra."
Gelen öneri üzerine ortamın biraz daha yumuşaması ve pozisyonun normalleşmesini amaçladığını anlamıştım.
"Daha fazla araştırırım bu defa."
Onaylamak amaçlı gözlerini kırpmıştı.
Ortamın sessizliğe kavuşmasından birkaç dakika sonra tamamıyla gözlerin içine çekildiğimi hissetmiştim.
İçimde bir aydır asla kavuşamadığım o huzurun tanecikleri oluşurken zihnimin yavaşça sakinleştiğini de hissediyordum.
Bu gözler yaşanması en imkansız şeyleri bile yaşanır hâle getiren bir mucizeye sahipti.
Ve bu mucizeyi yaşayan biri olarak söyleyebilirim ki başka bir şeye ihtiyacım yok. Ömrüm boyunca yalnızca bu çifte bakayım ve hayatın anlamını yakalayayım.
Hayat başka türlü asla anlamlı bir hâl alamazdı.
"Teşekkürler. Her şey için..."
Sessizliği bozmamla sanki öylesine çok dalmış gibi küçük bir sıçrayış yaşamış sonrasında da yalnızca bakmıştı.
Evet, bakmıştı. Konuşmadı veya başka bir harekette bulunmadı.
Ümidimi tam kesmiş bir hâl aldığımda ise sesi kulağıma ilişmişti.
"Eğer hemen uyursan bana en büyük teşekkürü etmiş olacaksın."
En başında zorlanmamış olsa bile zaman akıp giderken bunun değişebileceği aklımdan tamamen çıkmıştı.
Onu daha fazla rahatsız etmemek adına hemen gözlerimi kapatmış uyumaya çalışmaya başlamıştım.
Özür dilerim Minho, her şey için...
________________________
Sonunda yazabildim şu bölümü.
Bu fic aklıma her nedense Şarkılarda Gizlisin'i getiriyor. Çok duygusallaşıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
