LAL

1.BÖLÜM

Benim adım Lal. Ben adımın hakkını veriyordum çünkü ben konuşamıyordum.

Benim sesimi benden çalmışlardı. Beni sessizliğe mahkum etmişlerdi.

Annem  ben doğduğumda ben sessiz olayım o adam beni dövmesin diye adımı Lal koymuştu ama ben adımın aksine çok ses çıkaran bir çocuktum. Tabi küçükken sırf bu sesim yüzünden annemin dayak yediğini bilmiyordum.

Benim sesimin cezasını hep annem çekmişti ama annem hiç bir zaman bana sus dememişti. Konuş istediğin kadar konuş ben olduğum sürece kimse senin konuşmanı engelleyemez demişti. 

Öylede olmuştu annem sayesinde ke benim sesimi engelleyememişti. Taki o güne kadar.

O gün annem bana susmamı söylemişti ve bende annemi üzmemiştim sessizliğe mahkum olmuştum.

FLASHBACK

Bugün benim doğum günümdü birde annemin. Ben annemle aynı gün doğmuştum. Annem bana yeni kıyafetler almıştı.

Bende babamın evde olmadığını sayarak bağırarak şarkı söylüyordum. Ama nasıl mutluydum. Annem geldi ama yüzünde telaş vardı.

Bende tabi babamın evde olduğunu bilmiyorum annem gelince daha çok bağırdım.

"Kızım sessiz ol"

Umursamadım. Bağırmaya devam ettim. Ben nereden bilebilirdim ki babamı sarhoş olduğunu.

Anne arkama baktı ve hızla beni arkasına aldı. Bende bunu oyun sandım ve neşeyle şarkı söylemeye devam ettim

"Sana şu kızı sustur demedim mi"

Sesim anında kesilirken sıkıca annemin bacağına yapıştım.

Elinde bıçak vardı ve sarhoştu. Ne olduğunu anlamadan ortada bir ses yankılandı. Annem yere düşerken bir kargaşa yaşandı

Her şey çok aniden olmuştu Ortamda annemin acı dolu sesi yankılandı. Annemin karnı kanıyordu.

Hızla annemin yanına koştum.

"Anne iyi misin. Karnın kırmızı olmuş."

Kıpkırmızıydı. Ben normalde anneme kırmızı rengini yakıştırırken annemin karnında hiç yakıştıramamıştım.

"Anne kalk hiç güzel olmamış."

Sonra üzüleceğini düşünüp tekrar konuştum.

"Şaka yaptım sadece karnında güzel olmamış"

Annemin sesini duydum

"Sus kızım. Lütfen konuşma Bak ben artık yokum seni koruyamam. Konuşma sessiz uslu bir kız ol. Adın gibi ol"

"Hayır. Ben sessiz olmayacağımki. Sen yine beni koruyacaksın"

Gözümden akan yaşlar annemin yanağına düşüyordu

"Sus kızım olurmu sus"

Annemin son kelimesi sus olmuştu. Annem bana kızdığı için sus dememiştiki. Benim sonumda annem gibi olmasın diye sus demişti. Babanın yanında sus demişti ve bende annemin dediğini yapmış susmuştum.

Çünkü annem bana öl derse ölürdüm annem bana git babana sarıl dese şimdi beni dövmemiş gibi sarılırdım çünkü ben annemi üzemezdim.

Çünkü annem bana arkadaş olmuştu. Babamın verdiği paraları bana veridi git istediğin şeyi al derdi. Bende giderdim çikolata alırdım iki tane. Birini anneme verirdim birini kendim yerdim. Sorada artan parayı anneme geri verirdim.

Annem derdi kızım bu parayı ben sana vriyorum istediğini al diye ama benim istediğim tek şey annem ile çikolata yemekti.

FLASHEND

Ben susmuştum ve ben annemin yerine dayak yemiştim. Annem ben konuştuğum için dayak yerken bende sustuğum için dayak yemiştim.

SONNNNNNNN