Flammable Feelings

10. Porselein

Recap: Voor het Gala van de Gouden Schoen had Vince Caro een speciale glitterjurk aangereikt. Caro wist niet hoe ze zich moest opmaken en schakelde de hulp in van Merel en haar vrienden om Vince te verrassen. Vince vond echter dat Caro er niet echt als zichzelf uitzag, waarna Caro niet mee naar het Gala wilde. Emma stelde voor om haar outfit aan te passen en te gaan dansen in de bar dichtbij. Toen er een slow gespeeld werd, besefte Caro hoe gelukkig Emma haar de voorbije weken had gemaakt en kuste ze haar zonder ze goed en wel haar acties besefte. Het liet haar uit de bar weglopen, waarna ze laat op de avond in een steegje een stem hoorde: "Dag schoonheid, wat doe jij zo laat alleen op straat?"

TW: lichte vermeldingen van aanranding

Ik kan vechten als een vrouw, zoals ik strijden zal om jou. Ruim de vijand van de baan, als een winnaar. Maar vanbinnen ben ik broos, heel geremd en hulpeloos. In mijn hart ben ik vernederd en boos.

Nadat Caro vertrokken was, sloeg de sfeer helemaal om in de bar. Emma wist niet wat ze moest doen. Ze kon moeilijk meteen achter haar aan lopen, dat zou de situatie enkel maar verergeren. Maar ze wou ook niet langer op de dansvloer blijven staan, want de DJ speelde net weer een up-tempo nummer. Ze bedacht haar enige optie en rende naar het toilet. Daar brak ze even. De tranen stroomden al snel van haar wangen, ze moest zelfs enkele keren snikken. Ze had haar laten meeslepen door haar gevoelens. Het was gewaagd om zo intiem te dansen met Caro, maar na de gebeurtenissen van daarnet voelde ze zich nog heel klein.

Sinds het begin dat ze Caro zag nam ze haar adem weg. Ze had een speciale aura over haar die Emma niet kon beschrijven. Ze was weleens verliefd geweest, maar dit had ze nog niet meegemaakt. Nadat ze enkele tranen op haar kousenbroek voelde vallen nam ze een papiertje in de hoop het slagveld wat te beperken. Toen ze zich verzette hoorde ze echter iets hard tegen de muur tikken. Ze voelde in haar achterzak en besefte dat ze Caro's gsm nog steeds bijhad. Shit, dacht ze, dat ook nog. Het gaf haar een reden om Caro terug te zien, maar ze wist niet of ze daar al klaar voor was. Hier blijven zitten was echter geen optie. Wat er net gebeurd was moest uitgeklaard worden, zowel van Emma's kant als die van Caro. Daarom liep ze zonder verder nadenken naar buiten, waar ook haar de koude wind meteen rond de nek sloeg.

Maar het deerde haar niet. Emma liep vastberaden door de donkere straten, op zoek naar de weg die Caro zou kunnen genomen hebben. Ze kwam enkele dronken klasgenoten tegen die ze terstond negeerde, daar had ze geen oog voor. Haar enige doel momenteel was Caro vinden. In het midden van de nacht alleen rondlopen in de gewaagde outfit die ze enkele uren geleden nog ineen hadden geknutseld, zou weleens fout kunnen aflopen. Haar gedachten waren nog niet koud, of ze hoorde plots een fel geroep in de verte. Het kwam van het verlaten steegje dichtbij het SAS waar Emma graffiti spoot. Automatisch versnelde ze haar pas, en toen ze bij het steegje aankwam, hoorde ze een luide gil. "Stop, laat me los!"

In het flikkerende licht van een te repareren lantaarnpaal herkende Emma Caro meteen. Een man met een lange jas hield haar krachtig vast bij de heupen en probeerde dichterbij te komen. Caro wilde zich loswurmen, maar het was tevergeefs. Net voordat de man ergere dingen kon doen, liep Emma zo snel als ze kon door het donkere steegje.

"Handen thuis, vetzak!" riep ze, nog steeds rennend, haar stem lichtjes trillend maar toch zo luid mogelijk. Caro keek meteen naar links en opende haar mond uit verbazing en sterke opluchting dat Emma haar achterna was gekomen. Ze probeerde verder te ontsnappen, zou alles doen om de man zijn handen opnieuw te vervangen door die van Emma, maar ze zat volledig in zijn greep.

De man daarentegen pinde Caro met gemak vast en keek enkel op, niet verbaasd door Emma's poging tot redding toen ze uiteindelijk bij het tweetal aankwam. "Ga je ergens anders bemoeien, meisje," zei hij onverschillig. Terwijl hij Caro's polsen vasthield ging hij gewoon verder met een lok achter haar oor te schuiven, wat Caro zo hard mogelijk probeerde te ontwijken door haar gezicht tegen de muur te duwen.