Değişen Roller

4. Bölüm

    Kendime bir söz vermiştim. Bu işin sonu iyi bitecekti. O şekilde yaşamasına izin vermeyecektim. Bunu hak etmiyordu.

   Bana etek ve gömlek alacaktık. Nasıl giyeceğimi gerçekten bende bilmiyordum. Ama el mahkum giyecektim bir şekilde.

   Baransel ben kustum diye kusmuştu. Buna gerçekten çok gülmüştüm. O çok narindi. Sanki heran bir zarar gelecek gibi herşeyden korkuyordu. Bu korkusunu yenmesine yardım edecektim.

   Baransel gömlek ve etek almak için kızların saatler harcadığı ama benim iğrenerek baktığım AVM'lerden birinin kapalı otoparkına gidiş yaptı. Uygun bir yer bulunca arabayı durdurdu ve söze başladı.

    "Demeyi unuttum Arya. Bir de ayakkabı alacağız. " Arabadan inerken konuştum.

    "Ayakkabı sorun değil.  Spor ayakkabısı giymeyi severim. "

    "Bu işlerden anlamadığın o kadar belli ki. Topuklu ayakkabı alacağız." Dedi bilmiş bir şekilde.

   "Ben topuklu ayakkabının T'sini bilmem ki. Giysem bacak denilen birşey kalmaz. Ölüm çıkar o topuklu ayakkabıdan." Ben bunları deyince kıkırdamaya başladı. 

   "Merak etme. Sana nasıl yürünmesi gerektiğini öğreteceğim. Emin ellerdesin." Deyip göz kırptı. O nereden biliyordu sanki. Otoparkta yürümeye başladık. Aynı hızda yürüyorduk uzun bacakları vardı ama ben ona yetişebileyim diye yavaş yürüyordu. Düşünceli çocuk.

   "Baransel kardeşin var mı? " Başını salladı.

    "Evet. Adı Baran." Adını soracağımı anlamış gibi söylemişti.

  "O da şirkette mi?"

   "O yeyip içip yatan bir de gözü kızlardan başka hiç bir şey görmeyen biri. Şirkete bir gün bile gelmedi."

   "Senin ondan eksiğin ne?"

    "Böyle sorguya mı çekeceksin. Bu tür şeyleri sevmiyorum. " dedi omuzunu silkerken.

   "Sorguya çekmiyorum. Sadece merak ettim hadi anlat. " dedim sabırsızlıkla.  Onu sorguya filan çekmiyordum. Sadece saf meraktı. Merak ediyordum işte.

    "Bunu eksik olarak sayar mısın bilmiyorum ama. Ben onun aksine kızları görmezden gelmeye çalışıyorum.  Aslında bu görmezden gelmek değil.  Bu sadece değer vermek anladın mı? Baran kızları kullanıp atıyor.  O geceyi birlikte geçirdiği kızı ertesi gün 'çok içmişim başım ağrıyor git şimdi. ' deyip kovuyor. İşte bu değer vermek değil. Bir kızı seversin ona değer verirsin. O senin namusun olur. Sanılıyor ki namus sadece kadınlarda var. Hayır bizdede var. İşte bu da böyle birşey.  Ben böyleyim ve değişmeyeceğim. Çünkü siz yani kadınlar kızlar üzülmeyi ve incinmeyi hak etmiyorsunuz." Haklıydı her şekilde.

    "Haklısın.  Hiç bir kız ve kadın incinmeyi hak etmiyor." Dedim onu onaylayarak. "Hiç sevgilin oldu mu? " dedim tekrar soru sorarken.

   "Oldu tabiki yakışıklı çocuğum benim olmayacak da kimin olacak? Çok seviyordum. Beni sadece eğlenmek için kullandı.  Son aşk acısı çektim. Kötü zamanlardı." Başını iki yanına salladı.

   "Aşk acısı çekmiş olmana inanamıyorum. " dedim gözlerim büyürken.  Ağzım 'o' şeklini almıştı.

    "Ne yani hiç sevgilim olmadı mı sandın? " gülmeye başlamıştı.  Tamam yalan değil sevgilisi olduğunu sanmıyordum. Ama varmış.

   "İnsanlar yanılabilirler tamam mı? " 'Hı hı.' Diye mırıldanıp geçiştirdi beni. "Beni onunla tanıştır." Dedim lafıma devam ederken. Artık hızlı yürüyordu. Yetişmek için hızlı olmam gerekiyordu. Önden gittiği için ya duymamıştı ya da duymamazlıktan gelmişti."Baransel dursana!" Diye bağırdım arkasından en sonunda durmuştu. Başını bana çevirip'Ne var?' Der gibi salladı. Lafımı tekrarladım." Beni Baran ile tanıştır."