Evet basladim umarım devam edebilirim
Anlatmak zor , belki bir gün tekrar gelir , bekleyeceğim...
Bu kadar ağır ne yaşanmıştı ?
Affetmek neye bağlı, affetmek istemedigi içinmiydi bahaneler? Öylesine yalnız hissetmek değildi ölesiye yalnız hissetmekti onsuzluk...
Bazılarına; yaşamadan yargılayanlara göre saçma gelebilirdi . Bir aşk yaşanmışlığı değil bir dostluğun bitişiydi bu hikaye. Belkide bir aşk kadar narin duyguların yaşandığı bittiğinde ise gercek duyguların verdiği acı...
Abartmıyorum her gece hatta aklıma geldiği her saniye ağlama hissi bürünürdü içimde. Anlatsam anlamazlardı çünkü gerçek dostluğu yaşayan sayılı insanlar vardı benim dünyamda. Okadar hızlı geçmişti ki bunlar hayal miydi yoksa gerçek mi ?
Farklıydı, farklıydık. Kaybeden hangimizdi , ikimizmi yoksa sadece benmi?... Böyle bitebilirmiydi ?
Evet, böyle bitmişti....
Beğendiyseniz lütfen yıldıza basın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Böyle Bitmemeliydi
Teen Fiction"İnanma bana Lavinia , unutamam ben seni , aglarım söylemem . Unuttum sanma , bırakma beni Lavinia..."
