Böyle Bitmemeliydi

2- Lavinia

Neyin ortasındaydım bilmiyorum. Fakat çok güzeldi ve bunun bitmesini istemiyordum. Birisiyle tanıştım bir kızla. O an farkında değildim , değildik. Nasıl güzel günler yaşanıp ardından beklenmedik bir ayrılık , acı ve bitmeyen bir özlemin yaşanacağının...
Lavinia ile 1. sınıfta tanışmıştık . Aramız pek yoktu , ozamanlar pek arkadaş sahibi biri değildim. Sınıf ögretmenim acımasız biriydi , bilmiyorum buna siz karar verin . Sadece kuzenimin hırkasını giymiştim ve izin de almıştım tabiki. Öğretmenim sınıfa girdiğinde herkes tedirgindi oturmamızı söylediğinde suratında korkunç bir ifade vardı, bana yaklaştı ve ayağa kalkmamı söyledi. Korkuyordum, ağlamamak için yutkunmaya çalıştım fakat olmadı . Öğretmen eline tükürdü ve öyle bir tokat attı ki bi anlık suratımı hissetmedim . Uyuşmuştu suratım,beş parmağının izinin çıktığına emindim. Ve bi anda suratımdaki acıyı hissetmeye başladığımda gözümden yaşlar akıyordu . Söyleyin bu kadar sebepsiz bir yere küçücük bir çocuğa vurmak hak mıydı? Bu bir çocuğa travma yaşatabilirdi ancak artık alışıktım, alışıktık. Bu olay sınıfa yaşattıklarının yüzde biri bile olamazdı. Evet belki de ailemin olup olmadığını sorguluyorsunuz . Pansiyonda kalıyordum ve daha birinci sınıfa gidiyordum. Elbette benden başkaları da kalıyordu. Ve onların hikayesi yani o öğretmenden yaşadığı olaylar gercekten travma yasatmıştı.Anlatamazdık kimseye zaten anlatsaydık da birşey değişmeyecekti. Daha yedi yaşında bir işkencenin ortasında bulmuştum kendimi. O sene çok berbat geçmişti. İkinci sınıfı farklı bir okulda okumuştum. Ancak 3. Sınıfta tekrar aynı okula gitmem gerekti. Sınıfa girdiğimde arkadaşlarım yanıma geldi ve hepsiyle sarılmıstık . Sınıfta sıra eksikti ve Lavinia "gel beraber oturalım " dedi. Ve işte o mükemmel kızla böyle arkadaş olmustuk. Öyle tatlı ve eğlenceliydi ki , sarı saçları ve çok güzel bir tonda kahverengi gözleri... Oda pansiyonda kalıyordu artık aynı odadaydık. Bilmiyorum neden ama sınıfımda çoğu kişi onunla arkadaş olmak istiyordu. Ben ise sıradan biriydim. Ve benimle arkadaş olmak istemişti benimle vakit geçirmek istiyordu. O kızla okadar mutlu hissediyordum ki herşeyi beraber yapmak her saniyemde yanında olmak istiyordum . Evet çok seviyordum oda beni çok seviyordu . Bir beklenti için değil havalı bi kız olduğu için değil gerçekten sevdiğim için. Sınıfta herkesin kendine ait hatıra defteri vardı. Yıl sonuna dogru herkes istediği kişilere hatıra yazdırırdı. Bizde yazdırırdık. Sıra birbimize geldiğinde o kadar özenirdik ki el yazısıyla yazardık ama sadece ikimiz birbirimize; bu özeldi , çok özeldi. Hatırlıyorum "seni kendime benzetiyorum". Evet bunu yazmıstı. Unutmak eldemiydi.Gelin ve bana unutturun. Bu arkadaşlık bu dostluk içime işlemişti. Artık bağlanmıştım ...
Dostluk neydi?
Sadece sevmek , yanında mutlu hissetmekmi?. Bir gülümseyiş ne kadar etkileyebilirdiki?... O sene hayatıma giren kız. O mükemmel kız: Lavinia... Mutluydum,mutluyduk. Bilmiyordum şuan bunları yaşayacağımı. Onu düsündüğümde içimde büyük bir sessizlik, anlatılmaz bir boşluk oluşacağını. Her gece ağlamak isteyeceğimi bilebilirmiydim?... Hayır kalbim acıyor, akıyor gözyaşlarım istemsizce...
Olabilirmiydi , bitebilirmiydi?... "Onsuzluğa alışmak..." Var mıydı böyle birşey gerçekten?
😔
Neden geri gelmiyorsun Lavinia ; neden tekrar mutlu olmamı ,olmamızı istemiyorsun?... Düşünüyorum , acaba geri dönsen eskisi gibi olabilirmiydik , geri gelsen içimdeki o acımasız sızı dinermiydi? , anlatamadığım o boşluk hissi ,her gece ağlama isteği bitermiydi...
Özlüyorum seni Lavinia , çok özlüyorum....

Sizce devam etmelimiyim ?