Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. . .
Sabah uyandığımda saat 09.30'a geliyordu. Ay bir de bugün çeyiz alışverişi yapacaktık. Of ya.
Yataktan kalkıp odamdaki banyoya yöneldim. Aynadaki yansımam o kadar kötüydü ki. Göz altlarım çıkmış ve çökmüştüm.Hemen elimi yüzümü yıkayıp odama geri döndüm.
İlk önce siyah bir etek ve siyah gömlek giymiştim. Saçlarıma da siyah bir bandana takmıştım. Sonrasında ise gündelik makyajımı yapmıştım.
Bugün Baran ile konuşacaktım. Bu evliliği istemediğimi ve eğer kendisi de istemiyorsa bu işten vazgeçmemiz gerektiği ile ilgili. Ama işte ya cevabı hayır olursa napıcaktım. Bende bilmiyordum. Bu durumda muhtemelen düğünden kaçardım. Yani dediğim gibi bu evlilik olmayacaktı.
Aşağıya indiğimde annem ile babam kahvaltı masasındaydı. Günaydın diyerek yerime geçtim ve sessizce kahvaltımı yapmaya başladım.
Kahvaltı sessiz geçmişti. Saate baktığmda 11'e on dakika kalmıştı. Çantamıda hazırladım ve hazırdım. Derken zil çalmıştı. Hizmetlimiz Aysun abla kapıyı açtığında kapıda Baran vardı. Direkt bana bakıyordu.
"Hazırsan çıkalım."
Evet anlamında kafamı sallayınca o önde ben arkada arabaya gittik. Bana centilmenlik yapıp kapımı açmıştı. Teşekkür ederek yerime oturdum. O da yerine oturunca yola koyulmuştuk. Galiba konuşmanın tam zamanıydı.
"Baran acaba sende mi zorla evlendiriliyorsun?"dedim kısık çıkan sesimle. İlk önce bana baktı ve önüne döndü.
"Bazı nedenlerden dolayı evlenmemiz lazım. Zorla evlenmiyorum yani."dedi. Ne yani kendi isteği ile mı evlenecekti? İşte şimdi planlarım suya düşmüştü.
"Bak ben daha çok küçüğüm ve evlenmek istemiyorum. Gel vazgeçelim bu karardan hem sende gençsin hayatını bu kadar erken birine adamak istiyor musun ki? Lütfen ailenle bu işi istemediğin hakkında konuş." Dedim. Gayet mantıklı konuşmuştum. Yani bundan sonrada inşallah tutturmazdı evlenmek istiyorum diye.
"Yapamam. Bu evliliğin olması lazım."dedi soğuk bir sesle. Ne yani hala daha evlenmek mı istiyordu?
"İyi de neden?"dedim dolu gözlerimle. Artık çıldıracaktım!
"Bazı nedenlerden dolayı daha fazla soru sorma lütfen."dedi. Bana yol görünmüştü artık geriye kalan tek planım düğünden kaçmaktı. Peki anlamında kafamı salladım ve önüme döndüm.
O konuşmak istemiyorsa ben hayli hayli istemiyordum da zorunluluktan işte.
"İlk önce eve gideceğiz hem etrafı bir görürsün hem de içini." Dedi kısık sesiyle. Artık konuşmak falan istemediğim için başımı salladım sadece.
Kısa bir sürede müstakil bir eve varmıştık. Ev gayet güzel gözüküyordu ama bir sorun vardı. Bu ev tam benim hayalimdeki eve benziyordu. Benzemek kelimesi az kalırdı tıpkısının aynısıydı. Nasıl yani Baran benim böyle bir ev istediğimi nereden biliyordu ki.
Ben eve tutulmuş bir şekilde bakarken Baran ise beni izliyordu.
"İstersen ilk bahçeden başlayalım." Dedi yumuşak çıkan sesiyle. Gerçi benimle hiç sert konuşmamıştı.
"Bana fark etmez." Dediğimde eliyle yolu gösterdi. Bahçe kapısından içeri girince kocaman bir bahçe beni karşıladı. Etrafta bir sürü çicek ve ağaç vardı. O kadar güzel dizayn edilmişti ki dilim tutulmuştu. Bir çardak vardı. Beyaz ve güllerle kaplanmış. Tam hayalimdeki gibiydi bu ev.
Evin içerisi ise dışı kadar güzel dizayn edilmişti. Gerçektende garip bir şekilde hayalimdekilerin aynısıydı.
Ev turu bitince arabaya geri dönmüştük. Tabii yine benim kapımı o açmıştı. Arabaya geçince direkt yola koyulmuştuk.
Yol boyunca ne o konuşmuştu ne de ben. Sadece yolu izleyerek geçirmiştim bu yolculuğu. Sonunda ise bir avmye gelmiştik.
Arabadan inince kilitledi ve beraber yürümeye başladık. Çantamdan listeyi cıkarırken beni izliyordu. Bakışlarımı ona çevirdiğimde güldüğünü fark ettim.
"Madem istemiyorsun neden çeyiz için liste çıkarttın?"dedi gülerken. Kahretsin ki haklıydı. Ama napayım buda benim takıntımdı.
"Takıntım var benim eksik bir şey olmamalı."dedim daha fazla batmamayı umarak.
"Peki öyle olsun bakalım. Eee ilk olarak neyden başlıyoruz?"
Ve her şey böyle başladı. Tam 5 saattir çeyiz bakıyorduk. Ayaklarım kopmuştu. Şuan ise bir kafede oturmuştuk. Hayır hiçbir şey konuşmuyorduk. Sadece bakışıyorduk.Evet kulağa garip geliyordu.
" Ha bu arada okulumdaki kimsenin evlendiğimi bilmesini istemiyorum. Saklıyacağız tamam mı?" Dedim. Çünkü gerçektende öğrenirlerse biterdim ben.
"Tamam sen nasıl istersen.Bu arada evdeki yaşantımız hakkında da mı konuşsak. Mesela yemek konusu gibi?"Dedi . Valla paşam senle evlenmeyeceğim için çokta umrumda değildi. Neyse çaktırmamam lazımdı.
"Olur. Yani ben yemek yapmasını biliyorum ama tek başıma yapmam yapacaksak beraber. Yani sonuç olarak herşey beraber olacak."dedim. Ne yani sonuçta haklıydım .
"Tamamdır sen nasıl istersen. İstersen kalkalım artık daha bunları evimize yerleştirmemiz lazım."dedi. Kafamı salladım ve arabaya doğru yol aldık.
Kısa bir süre sonra eve vardığımızda hemen bitmesini istiyordum çünkü gerçekten yorulmuştum.
Eşyaları yerleştirirken biraz sohbet etmiştik. Yani üniversite mezunuydu ve babasının işine devam edecekti. Ve baya bir zenginlerdi. Daha önce bir sevgilisi olmadığını iddia ediyordu ama Allah aşkına bunun gibi bir adam boş bırakılır mıydı? Pek inanmamıştım gerçi.
Ve son olarak ta beni eve bırakmıştı. Ben ise geçirdiğim bu yorucu gün sonrası resetlenmek için uykuya kendimi teslim ettim.
Selamlar. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Yeni bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenmişsinizdir bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Aşağıya Bade'nin giydiğini ve evi bırakıcam bir göz atarsınızz. 👋💗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
