Ruhunu Serbest Bırak

- Sanırım *Azıcık* Takip Ediliyorum - (BÖLÜM 2)

Haiiiiii ben geldimm! Umarım iyisinizdir:) Bu sefer şarkı koyayım dedim umarım güzel olmuştur. Şarkıyı Derin'in dinlemeye başlayacağı yerden dinleyerek okursanız daha iyi olur.(0.50 saniye ve 3.40 saniye de)  Haydi hikayeye geçelim:)

İyi okumalar dilerim...

. . .

Artık ne kadar diziye odaklandıysak her bölümü 1 saat olan dizinin 9 bölümünü bir gecede bitirdik bilmiyordum. Ama şunu biliyordum ki dizi baya iyiydi. Diziyi bitirdiğimizde Sare'nin de, benim de, hatta Gece'nin bile uykusu gelmişti. Ortalığı toparladıktan sonra ben Gece'yi kucaklayıp kendi odama, Sare de telefonunu alıp kendi odasına gitti.

Gece'yi kucağımdan bıraktım, kendimi yatağıma bıraktım. Yatağıma uzanmamla telefonuma bildirim gelmesi bir oldu. Korkarak telefonumu elime aldım.

''derindüşünceler''

Kim olduğumu merak ediyorsun, farkındayım. Merak etme en yakın zamanda öğreneceksin Derin. İyi uykular, ne kadar iyi olur bilmem ama...

(¬‿¬)

Bu hesap artık iyice canımı sıkmaya başlamıştı. Hesabı olabildiğince hızlı bir şekilde engelleyip telefonumu yastığımın yanına bıraktım. Kafamda o atılan mesajlardan başka bir bok yoktu. Sakinleşemiyordum. Allah belamı versin sakinleşemiyordum! Ellerim titremeye başlamıştı. Etraf dönüyor gibi hissetmeye de başlıyordum yavaştan. Küçüklüğümde genelde bu durumda ya en sevdiğim şarkıyı dinler ya da peluş ayıma sarılıp içimden sayabildiğim sayıya kadar sayardım. Şuan saymak çok sonuç vermeyecek gibi gözüktüğünden kulaklıklarımı alıp telefonumdan rastgele gözüme çarpan ilk şarkıyı açtım.

''...Yaklaşıp yakından bakınca gördüm

Yatan benim küçüklüğüm 

Ve ben büyüdüm...''

diyordu Model. Yatağımda uzanmış, kulaklıklarım kulağımda, gözlerim kapalı, derin derin nefesler alarak sakinleşmeye çalışıyordum. Aklımdan geçen kişinin olmasını istemiyordum. Eğer o olursa gerçekten düşeceğim çukurdan kimse beni çıkartamazdı. Sare bile...

Şarkı devam ediyordu kulağımda ve işte en sevdiğim o kısım gelmişti.

''...Bir yol yürüdüm, evimizden

Yol büyüktü hepimizden

Ölümden, ikimizden

Ve zavallı sevgimizden

Dün gece ufacık bir çiçek solmuş

Bugün yeniden güneş doğmuş

Bak burada küçük bir kız ölmüş

Ruhu büyüyüp kadın olmuş.

Kimse yeni yara açamaz artık

Çok canım yandı acımaz artık

Bugün düşerse yarın kalkar

Bu kız kendine acımaz artık...''

Kulağımda çalan şarkı devam ediyordu. 5 dakika oldu. 10 dakika, 15,20,30........ Tam 1 saat olmuştu, hala sakinleşememiştim. Tam peluş ayımı alıp içimden saymaya başlayacağım sırada Gece yatağıma çıktı ve üzerime yattı. Onu sahiplendiğimden beri bu tür sevgi hareketlerine sadece bana ve Sare'ye yapıyordu. Genelde yatağında yatan ve miskin miskin uyuyan bir kedi kendisi. Sanırım bu hareketleri bize yapması seçilmiş kişiler olduğumuzu gösteriyor...