GUARDING THE PRINCE IN DISGUISE(PRINCE SERIES #1)

CHAPTER NINE

Zeph's POV

Nang humiwalay ako sa yakap ni Aiden, saktong pagdating nina Azri at Devi. Nakakunot ang noo ni Azri nang makita ako habang nakapulupot naman ang isang braso ni Devi sa kanya. Umalis ito sa pagkakakapit sa kanya at humarap sa akin habang nakahalukipkip. Tinaasan pa nga ako ng kilay pero walang emosyon ko lang siyang tinignan.

"Oh. So the princess of W Corp. is now back for just a few hours. Really? Are you joking around when you say that you're leaving?" Tumayo ako mula sa pagkakaupo saka siya hinarap.

"For your information, Devina. I never said I'll never come back here. Aalis lang ako pero wala naman akong sinabing gan'on. Iba yata ang pagkakarinig mo? O baka hindi mo ineexpect na babalik ako? Bakit? Are you scared na baka makuha ko si Azri sa'yo?" nakita ko kung paano yumukom ang kamay niya.

"Why would I be scared of you? You're just nothing, Zeph!" nanggagalaiting sigaw niya.

"I'm nothing? Kung gan'on, so dapat hindi ako pinatira ng mga magulang niya dito kung wala lang ako sa kanila. You see, Devi. You failed when you say you can prove to me of protecting him, right? Well, what now? What are you gonna do that I'm back?" nakalukipkip kong ani. Magsasalita pa sana siya pero pumagitna na sa amin si Azri.

"Enough of that argument. Pero anong ginagawa mo dito, Zeph?" kunot-noong aniya nang lumingon sa akin.

"You as well, Azri? So tama pala ang hinala ko. Neither of you expected that I would never be back here. But I ruined it, am I right? Well, wala naman kayong magagawa kung babalik ako dito o hindi. Malaking kawalan ba iyon sa inyong dalawa?" nakangising sabi ko. Lumalim ang pagkunot ng noo ni Azri.

"Are you threatening me, Zeph?" tanong niya. Humakbang ako papalapit sa kanya at tumingin lang sa mga mata niya.

"No. Pero kung 'yon ang iniisip mo, then be it. I won't stop you, anyway. That's what based on your understanding. Hindi naman na bago sa akin ang kampihan mo si Devina. So I don't care anymore," sabi ko saka siya tinalikuran.

Nakita kong nakatingin sa amin sina Aiden at Cal. Ngumiti ako at nilapitan ang boy best friend ko. Niyakap niya ako pero hinayaan ko lang siya. Maingat niyang hinihimas-himas ang buhok ko.

"Are you going home now, Cal?" malambing kong ani. Tumango siya pero agad na napaisip.

"Yeah. Hinatid lang kita dito. But...do you wanna go somewhere?" aniya, habang nakangiti. Agad akong tumango.

"Hindi ka aalis, Zephyrine. You're staying here," maawtoridad na sabi ni Azri. Lumingon ako sa kanya saka kumapit sa braso ni Cal. Tiim-bagang siyang tumingin doon pero wala akong pakialam.

"I'm sorry to disobey you, Azri, but I remember that I didn't stop you even once when you were with her. Let's go, Cal," sabi ko saka hinila ang braso ni Cal palabas ng mansyon. Nakahinga ako nang maluwag pagkasakay namin ng kotse niya.

"You okay?" tanong niya. Nakangiti akong tumango sa kanya.

"Yeah. I felt relief, Cal. I feel like I'm slowly walking away from him. I hope it'll last long so I won't get hurt anymore," hinawakan niya ang kamay ko saka nakangiting lumingon sa akin.

"I'm glad you did. Just continue what you think was the right thing to do, Zeph. Trust me, it'll be worth it in the end."

Dinala niya ako sa isang peryahan. Dapit-hapon na ng mga oras na 'yon at pansin kong dumadami na ang mga taong dumarating. Abot-tenga ang ngiti ko habang nililibot ang paningin ko doon. This isn't the first time that I went to this place. Dad used to bring me here when I got tantrums as a kid.

Masaya kong hinila ang kamay ni Cal at nagpunta kami sa iba't ibang rides at carnival games. Sumubok siya ng maraming beses doon at palaging nananalo. Binibigay niya sa akin 'yon, lahat ng mga napapalanunan niya. Tuwang-tuwa ako na parang bata na unang beses pa lang nakapunta doon. Yakap-yakap ko ang malaking puting teddy bear habang naglilibot pa kami.