Instagram:azimet340
( KISA HİKAYE )
( DİNİ HİKAYE )
Bir vasiyet ile tanışan, biri sıcak biri soğuk iki kalbin hikâyesi.
Bütün hakları tarafıma aittir.
En ufak çalınma taklit kopya vs durumunda resmi işlem başlatılır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selâm canlarım. Nasılsınız? Yine küçük bir hikâye ile geliyorum. Bu kez kendimi bile aştım galiba.😁
Beni tanıyanlar tanıyor artık. Her telden ve her duygudan yazmaya çalışan biriyim. Ve hâlâ kendini geliştirmeye çalışan biri.
Farklı bakış açıları, farklı konular beni her zaman kendine çeker. Bu kez ki hikaye konum bütün hikayelerimden daha farklı oldu. Nasıl bulursunuz bilmiyorum ama ben yazarken iyi hissettim. 😊
Yine kısa ve bütün bölümleri ile birlikte gelecek. Bir aksilik olmazsa en geç pazar günü yayında olacak. Malûm hâlâ hastayım.
Buraya kısa bir alıntı bırakıyorum. Ve yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum.
Hepimizi seviyorum. ❤️❤️❤️
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
Ben geldim babaanne. Dedim onu içerde otururken hayal ederek. Ruhu buraya gelebilir miydi bilmiyorum ama onun burada olduğunu düşünmek hoşuma gitmişti. Sanki ziyarete gelmiş gibi olmuştum böyle.
Evet şimdi üzerimdeki vasiyeti yerine getirmeye gelmişti sıra. O gün babaannem bana,
" Ben öldükten sonra Ankara'ya evime git. Son kez ocağımın bacasını tüttür."
Demişti. Sonra devam etmişti gözleri dalarak.
" Sobanın hemen yanında bir minderim vardı benim. Ben hep oraya oturup eşimi, çocuklarımı, geçmişi düşünür bu yaz gelirler belki hayali kurardım."
Demişti. Ben annemin yada babamın bu yaz da anneme gidelim dediğini hiç hatırlamam. Babaannem üzülmekte haklıydı belkide ama keşke bu kadar üzmeseydi kendini.
&
Ha ha ha! Oldu yanıyor!
Dedim sevinçle. On dakika sonra soba gürül gürül yanmaya başlamıştı. Altındaki hava girişini kısarak yanışını yavaşlattım.
Babaanne bunu neden istedin bilmiyorum ama vasiyetini yerine getirdim. Umarım huzurlusundur.
*****
Kim di bu? Kim gelmiş olabilirdi? Aa tabi ya.. Bay ego. Kesin oydu. Başka kim biliyor burayı ve beni. Aldırmadım. Elimdeki diğer kestaneyi ağzıma atarak yerken oturmaya devam ettim. Tam üçüncüyüde ağzıma atacakken kapı yeniden çaldı. Bu kez rahatsız edecek şekilde arka arkaya çaldı ama.
Sonunda sinirle kalkıp montumu omuzlarıma alarak solondan çıkıp dış kapıya kadar geldim. Çizmelerimi ayağıma geçirip merdivenleri çıkarak demir kapıyı ne var ya! diyerek açtığımda gördüğüm insanlarla kala kaldım.
