Ceset ve Ruh

2. Bölüm (Yaşamlar)

Uyandığımda duvarları, yatağın başlığı ve çarşafları beyaz bir odanın içerisindeydim. Üstümde sadece beyaz bir örtü vardı ve saçlarımdan bir tutam kan kırmızısına dönmüşken geriye kalanı altın sarısıydı. Yüzüm toparlanmış ve renklenmiş gibiydi yine de tüm renklere rağmen bir ceset kadar soğuk duruyordu...

Yüzüme bakarken yaşananlar yavaş yavaş aklıma geldi. İlaçların ağzıma girişi, sokağa çıkmam ve karların altına yatmam, donmaya ve uyuşmaya başlamamın ardından göğe yükseldiğimi hissetmem ve sonunda bedenimin hafiflemesi... Hepsi bir yalan mıydı yoksa kurtulmuş muydum. Hayatımda işlediğim onca günah vardı ve eminim ki cehennem böyle bir yer değildi. Belki ilaçlar yetersizdi ve sokağa çıkarken abimi uyandırmıştım. Abim bunu duyarak yanıma gelmiş ve 911'i aramıştı ama burası neresi? Hastane olduğunu düşünmüyorum. Hem hastaneyse neden saç rengim değişmişti?

Bu düşüncelerle dolup taşarken odaya beyaz kapıdan garip görünümlü biri girdi. Beyaz uzun kollu bir tişörtünün üzerinde siyah uzun bir ceket vardı. Yüzünü göstermeyecek bir maske takmıştı, Elinde bir tepsiyle yanıma geldi ve tepsiyi yatağın üzerine bırakarak odadan çıktı. Odadan çıkarken maskenin yüzüne yapışmış olduğunu yandaki etin maskeyle kaynaşma noktalarından anladım.. Belli ki insan değildi ve yüzünde maske benzeri bir şey yoktu.

Tepside yemek olduğunu düşünsem de yanılmıştım. Güzel bir el yazısıyla üzerine bir şeyler yazılmış halde sarımsı bir renkte ince bir parşömen vardı. Elime alıp okumaya başladım.

Kurallar ve Açıklama:

Bu yazıları okuma şansın olduysa Laura, tebrikler! Öldün. Güzel bir hayatın olduğu için öldüğüne mutsuz musun yoksa ölmeyi kendin mi istedin bilmiyorum ama burası II. yaşamın, yapman gereken III. ve IV. yaşamında ne olacağını belirlemek. İlk öncelikle yaşamlardan bahsedelim.

Yaşamlar:

I. Yaşam (Araf): Dünyada geçirdiğin ilk hayattır. Ruh eşini bulamaz ve sonsuz acıyla yüzleşirsin çünkü ruh eşin yoktur. Ceset ve ruh sensindir. Sonunda büyük bir acıyla ölürsün veya intihar edersin. Öldükten sonra kim olduğun fark etmez. Herkes eşit şartlar altında buraya getirilir ve aynı muamele gösterilir. Seri katil, fahişe, rahibe, küçük bir çocuk veya yaşlı bir kadın.. Hangisi olursan ol II. yaşamına aynı şartlar altında, diğerleriyle aynı şekilde geçersin.

II. Yaşam (Ayrım): Ceset ve ruhun ayrılıp iki beden haline geleceği yaşamdır. Dünyadan ayrı bir yerde gerçekleşir. Bunun sonunda iki seçeneğin kalır. Araf veya III. Yaşam. Cesedin ve ruhun birbirinden ayrılırken ikisinden biri zarar görürse zarar görmemiş parçan bu parçayı kaybetmiş birinin zarar görmemiş parçasıyla birleşerek Araf yani I. Yaşama baştan başlarsın. Tek farkı daha acılı oluşudur. Olur da ceset ve ruhun ikisi de zarar görmeden birbirlerinden ayrılmayı başarırsa iki taraftan da ayrı bir beden oluşur. Oluşan bedenler III. yaşama başlarlar fakat iki taraf da farklı kişiliklere bürünmüş iki kişidirler.

III. Yaşam (Kenetlenme): Tek amaçları eksik parçasını bulmak olan birçok ceset ve ruh. Aralarından kendini bulduğunda tanıyacaksın ama ne sen ona ne de o sana benzeyecek. En uzun veya en kısa yaşamın olabilir. Yanlış kişiyle kenetlenmemek için dikkat etmelisin. VI yaşamını mahvetsin istemeyiz. Biriyle kenetlenmeyi başarabilirsen IV. yaşama geçiş gerçekleşir.

IV. Yaşam (Son): Bu yaşam tamamen III. Yaşam'a bağlıdır. Doğru kişiyle kenetlendiysen hayatında onu arar ve bulursun. İstisna yoktur. Artık mutlu olacağın bir yaşamdır ve öldüğünde onca acıya katlanmanın ödülü olarak ruh eşin yani eksik parçan ile ebedi mutluluk yeri olan cennete gidersin. Yanlış kişiyle kenetlenmen durumunda VI. Yaşam'ın ilk yaşamdan pek bir farkı olmaz. Daha kötüdür ve doğru kişiyle kenetlenenlerin mutluluğunu izleyerek ömrün geçer. Sefalet çekersin. Ya mutluluk seni bulamaz ya maddi sorunlar çeker evini geçindiremezsin. Belki duygu vampirleri duygularını sömürür ve onları hayatından çıkaramazsın. Tabi bunlar en iyi ihtimaller. Kim bilir belki köle veya hizmetçi olarak çalıştırılır, hayatın boyu işkence görürsün. Doğduğun, vatanın olan yer sömürülür, dilini konuşamazsın, babanı göremezsin, ablaların tecavüze uğrar, annen satılır. Tek kalırsın. Kenetlendiğin kişiyle mutlaka tanışırsın ve hayatın asıl zebanisi o olur. Hayatını cehenneme çeviren ta kendisidir aslında. Neden onun kendi eksik parçasını bulmasına izin vermediğini sorgular ve ömür boyu senden intikam almak ister. Yanlış kişiyle kenetlenip öldüğünde iki seçenek vardır. Ya kendini bulamadığın için kendine yaşattığın acılar yüzünden cehenneme gidip acını çektikten sonra kendinden kopan parçanla birleşip bir başına cennette yaşamaya başlarsın yada Araf'a geri dönüp her şeye yeniden başlarsın.

Şuan II. Yaşam'da olduğuna göre olacakları daha detaylı açıklayalım. Bedenin ayrılırken aşık olacağın erkeği ve erkek olsaydın nasıl bir kadına aşık olacağını düşün. Bu sayede ayrım daha hızlı ve kolay gerçekleşir. Sadece bu yaşamı kolaylaştırmakla kalmaz kenetlenirken kendini bulmanı da kolaylaştırır.

Tavsiyem ve Emrim Olsun: Söylenilenleri dinle ve yap.

-Gerçeklik-

Dilini yutmuş deliye dönmüştüm adeta. Parşömende yazanları tekrar okumaya fırsat bulamadan ellerim arasında toz oldu. Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ben neydim ve kimdim? Ruh mu, ceset mi? Benliğim mi, bedenim mi? Kimdim ben, yaşayan bir ceset mi, ölü bir ruh mu? Neydim ben, cesede muhtaç bir ruh mu, ruha muhtaç bir ceset mi? Eksik miydim ben, yoksa bir fazlalık mı?

Bu sorular beynimi kurcalarken maskeleri birbiriyle aynı ancak az önce gelen maskeliyle farklı iki kişi geldi. Üstündekiler tamamen siyahtı. Odaya girip beni olduğum odadan çıkartarak duvarları siyah başka bir odaya götürdüler. Loş ışığa gözlerim alıştığında yerde farklı bir parşömen durduğunu fark ettim. Üstünde büyük harflerle "DÜŞÜN" yazılıydı. Ne anlama geldiğini bilmesem de tahmin edebiliyordum. Parşömen toza döndüğünde ışıklar kapandı. Artık karanlığın esiriydim ve cesedim ruhumdan, ruhum ise cesedimden ayrılana kadar esir kalacaktım. Kesin olmasa da içimden bir ses böyle olduğunu söylüyordu ve ondan başka dayanağım yoktu...

Nasıl bir erkekten hoşlanırdım bilmiyorum ama Victor gibi biri olmayacağı kesindi. Kızıl, düz saçlı ve kaslı ayrıca en az 184 olmalıydı. Göz rengi saçlarına benzer koyu bir kızıl. Buğday tenli ve temiz tıraşlı. Kişilik özelliklerine gelirsek...

Ya erkek olsaydım? Kesinlikle büyük göğüslü olurdu. Altın sarısı saçları ve saçlarıyla aynı renkte gözleri olurdu. Belki biraz daha koyu.. Pembe dudakları ve ay kadar beyaz bir teni olurdu. Sakin biri olacağına eminim. 171 boy ise gayet ideal..

İsimlere gelecek olursak, erkeğe Lucas yakışır. Kız Laura olarak kalsın..

----------------------------------------------------------------------------

Bu düşünceleri defalarca kez aklımdan geçirdim. Belki de yanlış düşünüyorumdur diye düşünsem de doğru olduğuna emin olduğum o an sonunda gelmişti. Bedenim hem ağırlaşıyor hem hafifliyordu. İkisi de farklı bedenler olarak uyanacaktı sanırım. Umarım düşündüğüm gibi olurlar. Lucas'ı bulmam zor olsun istemiyorum..

Bedenimden -Buradaki söyleyişe göre cesedimden- ruhumun ayrıldığını hissediyordum ama bu sefer daha farklıydı. Hem ruhum hem de cesedim yanıyor gibiydi. Özellikle hafifleşen parçanın yani muhtemelen ruhumun göğüs ve bacak arasında, ağırlaşan kısma göre çok daha büyük bir acı hissediyordum.

Olanlar öylesine korkunç geliyordu ki ilk kez mektubumu başına iliştirdiğim yatağımda uyanmak, Victor'un beni yeniden aldatışını görmek ve beni terk ederken söylediği bir çift basit lafı duymak istedim. Abimin beni azarlayışı, babamın beni donmaya bırakışı ve son anda annemin yetişmesi, amcamın başımda vazo patlatması, annemin sırf sınavda düşük not aldığım için beni saatlerce kemerle dövüşü...hepsini tekrar yaşasam da bu acıyı tekrar yaşayamazdım..

Hayatımın acı dolu oluşunun tüm sebepleri aklımdan geçerken ağzımdan istemsizce öncelerinde hiç duymadığım bir isim çıktı, "Seth".

Kimdi bu Seth? Ve daha da önemlisi Carmen? Carmen mi? Nereden çıktı şimdi bu? Bu iki ismi ne zamandır sayıklıyorum ve neden ağzımdan başka hiçbir kelime çıkmıyor? Ruh muyum ceset mi? Hangisine dönüyorum? İkisi de ben miyim yoksa hiçbiri?...