Gözlerimi açtığımda odada tek başımaydım. Yatakta doğrulup etrafıma baktım sırtımın ağrısı artıyordu sanırım. Abimler neredeydi acaba? Yanımdaki komodinin üzerindeki telefonumu elime aldım. O ormanda iken abimler beni çok aramıştı.
Odamın kapısı açılınca içeri Eren abim girdi. Beni uyanık görünce şaşırdı ve yanıma geldi.
"Güzelim neden uyandın sen? Ağrın mı var?" Başımı sağa sola salladım.
"Yok abi... Ben uyandım sizi göremeyince biraz endişelendim." Yüzünde ufak bir tebessüm ile bana yavaşça sarıldı.
"Ben sana kıyamam ya güzelim benim." Bende ona sarıldım. Hepsi de bana ayrı bir sevgi ile yaklaşıyordu ve ben kendimi iyileşiyor gibi hissediyordum.
"Kantindeler diğerleri biraz uykusuzlar."
"Saat kaç ki?"
"Gece yarısı üç oldu sanırım." Kendimi kötü hissediyordum benim yüzümden kendilerini yoruyorlardı. Eren abim çenemden tutup ona bakmamı sağladı.
"Ne oldu güzelim?"
"Abi onlara söylesen eve gitseler hem ben iyiyim. Kendilerini yormasalar."
"Ben senin o güzel kalbini yerim. Bir de bu halinle bizi düşünüyorsun." Ben hiç bir zaman kendimi düşünemedim ki abi. Her zaman kendimi ateşe attım her zaman yanan ben oldum. Beni böyle büyüttüler, ben büyümek zorunda kaldım. Ben küçüklüğümü yaşayamadım abi...
"Melina..." Abimin seslenmesi ile düşüncelerimden sıyrılıp ona baktım.
"Bir şey mi demiştin abi?"
"İyi misin güzelim?"
"İyiyim... Aklıma bir şey takılmıştı da." Başını sallayıp serumuma baktı. O sırada içeri Kaan abim girdi.
"Bebeğim uyanmışsın." Yanıma geldi yatağımın yanına oturdu.
"Aç mısın? Bir şeyler yemek ister misin?"
"Yok abi canım istemiyor." Başını sallayıp odada olan koltuğa oturdu.
Biraz zaman geçtikten sonra herkes içeri girdi. Hepsinin de gözünden uyku akıyordu.
"Badem şekerim bak ben ne aldım sana?" Elindeki poşeti kucağıma bıraktı ve geri çekildi.
"Bu ne Volkan?"
"E aç bak bakalım neymiş?" Poşeti açıp içine baktım gördüğüm badem şekerleri ile gülümseyerek Volkana baktım.
"Nereden buldun bunları?"
"Biraz zor oldu ama buldum." İçinden çıkartıp bir tanesini ağzıma attım. Çok özlemiştim tadı çok güzeldi.
"O ne be?" Diye sordu Yiğit abim. Avucuma biraz alıp ona uzattım. Kaşlarını çatarak elimdekilere baktı.
"Badem şekeri mi?" Avucumdakilerin hepsini alıp yemeye başladı. Şok içinde ona baktım.
"Abi ya..." Gülerek yanağıma sulu bir öpücük kondurdu.
***
Hepimiz beraber oturmuş tabu oynuyorduk. Tabi buna oynamak denirse sıra hala bana gelmemişti.
"Ama sıkılmaya başladım."
"Kızım daha ne yapalım gecenin bir yarısı oturmuş tabu oynuyoruz." Kollarımı birbirine bağlayıp arkama yaslandım.
"Küsme tamam gel hadi sıra sende."
"Şükür." Hepsi bana gülerken ben telefonu elime aldım.
"Kim benim eşim."
"Benim bebeğim." Kaan abimle eş olmuştum bu iyiydi. Kelimeye baktığımda kolay bir kelimeydi.
