ရေးသားသူ – ဘုံခုနှစ်ဆင့်
မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်တော် အံ့ဩတုန်လှုပ်သွားခဲ့ရတယ်။ ရုံးက AE မွေးနေ့မို့ ရုံးသူရုံးသားတွေကို နေ့လည်စာလိုက်ကျွေးလို့ ကျွန်တော်က ဘီယာအမူးသောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။ ကျနော်တို့အိပ်ခန်း လင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်မှာ လီးက မပျော့မမာ အနေအထားနဲ့ ပေါင်တွေဖြဲပြီး ကုတင်ဇောင်းမှာ ထိုင်နေတာ အရပ်ထဲက ဆိုက်ကားသမားကြီး ဦးအေးမောင်ပေါ့။ လီးကြီးကို တယုတယကိုင်ပြီး ပန်းသွေးရောင် နှုတ်ခမ်းလေးဟကာ မက်မက်မောမော ကြည့်နေသူက ကျနော့်မိန်းမ ခင်မိုးဝေလေ။
ခင်မိုးဝေ အသက်က ကျနော့်ထက် ၄ နှစ်ငယ်တာ၊ ကျနော်က ၃ဝ ဗျ၊ သူက ၂၆ နှစ်။ ကျနော်တို့လက်ထပ်တာ ၁ နှစ်ကျော်ပါပြီ။ ဦးအေးမောင်က အသားမဲမဲ ဗိုက်ပူကြီးပါ။ နှုတ်ခမ်းထူထူနဲ့ ၂၄ နာရီ ကွမ်းစားနေတဲ့သူ။ အသက်က ၅၅ လောက်ရှိနေပါပြီ။ ရုပ်ရည်ကလည်း ရွတ်ကြမ်းရည်ကြိုပါ။ မိန်းမက တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ သေးကျင်တဲ့ခါးလေးအောက်က ဖင်သားကြီးများက ကော့ထွက်နေတာ ကျနော် အကြမ်းပတမ်း မလုပ်တာမို့ အခုထိ ဖင်က မကျဘူးဗျ။
နက်မှောင်နေတဲ့ လမွှေးအုံကြီးအောက်က လီးကြီး သူမလက်ထဲမှာ တဖြည်းဖြည်း တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ကြီး ဖြစ်လာလေသည်။ ယောကျ်ားဖြစ်သူ ရုံးက ပြန်မလာသေးခင် ကာမဆန္ဒနောက် လိုက်ခဲ့မိသည်။ မနက်က ကိုစိုးမင်း ရုံးသွားပြီး ဈေးသို့သွားရန် ဦးအေးမောင်အိမ်သို့ ဆိုက်ကားငှားရန် ဝင်ခဲ့ရာမှ စခဲ့ရသည်။
” ဦးအေးမောင် ရှိလား။ သမီးပါ ဈေးသွားချင်လို့။ ဆိုက်ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးပါ။ ဦးမောင် ဦးမောင်။ အမလေး အိပ်တုန်းနေမာ ”
ပါးစပ်က ပြောရင်း လူးချင်းရင်းနှီးနေသဖြင့် ဦးအေးမောင် အခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့မိသည်။
” အိုရ် အမလေးးး ”
ကုတင်ပုလေးထက်ဝယ် မှောက်ယှက်အိပ်နေသော ဦးအေးမောင်မှာ ပုဆိုးက ကျော်ပြင်ပေါ်ရောက်လျက် လီးမဲကြီးမှာ ဂွေးဥနှစ်လုံးမှဖိကာ အမြှောင်းလိုက် ထွက်နေတော့သည်။ လီးဆိုလို့ အပြင်တွင် လင်ဖြစ်သူ၏လီးသာ မြင်ဖူးခဲ့ရာ အခုလို တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးအား ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရသဖြင့် တကိုယ်လုံး တုန်ရီလာရသည်။ အမျိုးအမည်မသိ ဝေဒနာတရပ် ခံစားလာပြီး အဖုတ်လေးမှ ဆစ်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အတန်ကြာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ အပြင်သို့ အမြန်ပြန်ထွက်ကာ အိမ်ရှေ့မှ အော်ခေါ်တော့သည်။ ထို့နောက် ဈေးသို့သွားရာ ဆိုက်ကားနင်းလျက်ရှိသော ဦးအေးမောင် ပေါင်ကြားသို့ မကြာခဏ ကြည့်မိနေတော့သည်။
