Bugün onu fazla görmedim. Öğlen arasına kadar tabi. Öğlen arası onu ilk gördüğüm yer kantindi. Suratı gülümsüyor gibiydi ve açıkçası tatlı duruyordu. O sırada aklıma birden "İstanbul beyefendisi"ndeki sözler geldi.
"Gamzesiz gülümsüyor, ki bence çok güzel"
Sonrasında sınıfına çıktı ve o sırada Ayşe gelmişti. Ayşe ile biraz konuştuktan sonra yukarıya çıkıyorduk ve bir baktım o da aynı merdivenden aşağıya iniyordu. Onu gördüğüm anda Ayşe'nin arkasına saklandım ve yukarıya çıkana kadar Ayşe'nin arkasında elini tutarak durdum. Ayşe de ona bakmamı işaret eder şekilde elimi sıkıp duruyordu. Tam yukarıya çıktığımızda Ayşe bir anda arkasını döndü ve "O da sana bakıyordu." dedi. Kalbim öyle bir hızla atmaya başladı ki ölüyormuş gibi hissettim. O kadar mutlu olmuştum ki kendimi Ayşe ile zıplarken buldum. Ondan sonrasında onu fazla göremedim.
