SAATİN GÖSTERDİĞİ DOĞRU

Aklımla Girdiğim Cehennem

   Kapalı perdeler-Can Ozan 

Where Have You Been- Rihanna

"cehennem nedir? Bence o, sevmeyi başaramamaktan acı çekmektir."     

Dostoyevski                                                                    

                                                                                                                                      3.BÖLÜM

Eli omzumun üzerinde yerini bulduğunda, bir süre öylece bekledik.

Birinin beni dinlendireceğini söyleseler sadece gülüp geçerdim. Ama şu an Akın'ın bedeni bana ev sahipliği yapmış, içeride beni misafir etmemiş direkt o evi bana vermişti.

Babama bazen şaşırırdım. Annemden sonra kalbinin kapılarına demir bir zincir vurmuş kalbini kimseye açmamıştı.

Annemi bana anlatırken öyle büyülenirdi ki, gözlerinde ki ışıltıyı kimseden gizlemezdi.

Annem beni dünyaya getirirken vefat etmişti.

Babam bunun için beni asla sorumlu tutmamış, aksine annemin bir emaneti olduğumu düşünerek beni her kötülükten sakınıp korumuştu.

Babamın neden annemden sonra kimseyi sevmediğini büyüyünce anlamıştım.

Akın'ın bana her dokunuşunda, bende yarattığı duyguları birinin yanında gözümü yumabilmenin verdiği güveni yaşamak istesem de onu bile kendi içimde zehrediyordum.

Onun amacı duygularıma oynayıp benden bilgi almaktı.

Ajan olduğunu çok zorlansam da öğrenmeyi başarmıştım ve bu oyunda ikimiz içinde duygulara yer yoktu.

Bilmediğimi düşünmesi sadece iyi bir oyuncu olmamdan kaynaklanıyordu.

Bunu tabi ki mecazi anlamda demiyordum. Babam beni küçükken ihtiyacım olabilecek her kursa yazdırmış ve beni bu konu da hiç baskılamamıştı.

Öğrenmeye meraklı bir çocuk olduğum için, büyüdüğümde de bir şeyler öğrenmek hep beni heyecanlandırmıştı.

Akın yerinde hareketlendiğinde daldığım düşüncelerden sıyrıldım.

Davetin bitmesine az kalmıştı. Davet mekanına göz gezdirirken, kapıda beyaz bir kuş görünce kalbim hızla çarpmaya başlamıştı.

Babam davete katılamadığı için sözünü tutmuş, onun yerine beyaz bir kuş gelmişti.

Gülümsediğimde beyaz kuş kanatlarını sertçe çırpmaya başlayıp gökyüzüne doğru havalandı.

Yanımda Afşin olsa buna türlü türlü anlamlar yükleyebilirdi. Gökyüzüne çok bağlıydı.

Kaybettiğimiz her duygunun ve insanların gökyüzünde bizi beklediğini düşünürdü.

Şu an içten içe düşündüğü şeye hak vermiştim.

Akın'la sözsüz bir şekilde anlaştığımızda davet alanından çıkmıştık.

Davet mekânı oldukça sıcak olduğundan dışarıdaki soğuk bir anda tenime çarpmıştı.

Vale Akın'ın arabasını getirirken ikimizde önümüzden geçen birkaç arabayı izlemeye koyulmuştuk.

Göz göze gelmemek için daha ne bulacaktık acaba?