Rodzina Monet

Rozdział 1.

Siedziałam w moim pokoju kiedy usłyszałam dźwięk rozbijanego szkła, więc zaalarmowana, szybko zeszłam na dół i zobaczyłam mamę podnoszącą babcię z podłogi. Szybko do niej podbiegłam i jej pomogłam.
- Co się stało mamo?- zapytałam się mamy
- Babcia zasłabła, zabiorę ją do szpitala- odpowiedziała
- Pojadę z tobą
- Nie, nie skarbie ty siedź w domu. Postaram się jak najszybciej z babcią przyjechać do domu, i pamiętaj nie otwieraj nikomu drzwi. Pa kochanie.
- Pa...- nie zdążyłam dokończyć ponieważ rodzicielka szybko wyszła z domu mocno zatrzaskują drzwi-...mamo.

Cóż poszłam do swojego pokoju i zaczełam przeglądać media społecznościowe. Gdy nagle usłyszałam pukanie do drzwi, zeszłam na dół i poszłam do drzwi. Spojrzałam przez wizjer ( nie wiem czy dobrze napisałam~Autorka) i zobaczyłam trzech policjantów. Nie zdecydowanie otworzyłam drzwi.
- Dzień dobry, Hailie Monet?- zapytał jeden z policjantów.
- Tak to ja, coś się ostało?
- Nie stety tak, pańska matka i babcia zgineły w wypadku samochodowym, potrącił je piany kierowca. Nikt nie przeżył. Składam najszczersze kondolencje.
Moje nogi były jak z waty, i gdyby nie policjant runeła bym na podłogę.
- Co teraz ze mną będzie?- spytałam chociaż już wiedziałam jaka będzie odpowiedź policjanta.
- Ma pani 5 braci w Pensylwanii. Pan Vincent Monet od teraz będzie pani opiekunem prawnym.
- Mam braci?
- Tak, za niedługo przyjdzie do panienki  pani z opieki społecznej.

Teraz już nie wytrzymałam od natłoku informacji i poprostu zemdlałam.

***
Obudziłam się na kanapie w moim salonie. Przede mną zobaczyłam jakąś panią rozmawiającą z policjantem z którym ja wcześniej rozmawiałam. Ta pani pierwsza zobaczyła że się już obudziłam i do mnie szybko podeszła.
- Dzień dobry, jak się czujesz?- zapytała przesłodzonym głosem.
- Cóż bywało lepiej-odpowiedziałam.
Naprawdę kiepsko się czułam, głowa mnie strasznie bolała i nie miałam siły wstać z tej zasranej kanapy.
- Masz samolot do Pensylwanii o 14:30 więc idź spakuj swoje walizki.
- Dobrze.
Jak powiedziałam tak zrobiłam. Spakowałam dwie walizki, ponieważ nie miałam zbyt dużo rzeczy. Wziełam swój telefon i zeszłam na dół, tam zobaczyłam już tylko panią z opieki społecznej.
- Spakowałaś już się?
Boże no chyba trzymam walizki w rękach to chyba logiczne że się spakowałam. Nie chciałam wyjść na nie miłą zołze więc powiedziałam:
- Tak, jestem już spakowana i gotowa.
- Dobrze więc chodźmy.
Nic już nie odpowiedziałam tylko ruszyłam za tą panią.
Wsiedliśmy do samochodu i ruszyliśmy.

***
Wysiadłyśmy z samochodu i skierowaliśmy się w stronę wejścia na lotnisko.

Wsiadaliśmy właśnie do samolotu, ale nie takiego zwykłego, to była 1 klasa w dosłownym tego wyrazie znaczeniu....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hejka misiaczki ogólnie to moja pierwsza książka na watt i jestem bardzo usatysfakcjonowana z tego powodu. Moim zdaniem ten rozdział nie jest jakiś wybitny ale jest i z góry przepraszam jeżeli są jakieś błędy, kiedy to na pewno poprawie.

No, rozdziały będą wlatywać tak około 9 ale nic nie obiecuję, teraz są ferie więc no, ale jak zacznie się szkoła to tak może o 16 ale pamiętajcie też jestem człowiekiem więc no. Później wstawię może drugi rozdział bo dziś wyjątkowo wcześnie bo natchnienie mnie natchneło xd.
No to tyle.
Bajj.
494 słowa