၇ နာရီဒေါင်ဆိုတာနဲ့ဆူညံပွက်လောရိုက်လောက်အောင် အလန်းမြည်တဲ့ စိတ်ရှုပ်စရာနာရီတစ်ခု Kim Seungmin တွင်ရှိပါသည်။နှိုးစက်ရဲ့အလန်းသံကြောင့်ပြန်မအိပ်ရမယ့်တူတူ အိပ်ယာပေါ် ငူငူကြီးပေကပ်ပြီး ငုတ်တုတ်ထိုင်နေသေးသည်
ခုထိကျောင်းသွားဖို့ကအဝေးကြီးလိုသေးတာမလို့ ခါတိုင်းဒီချိန်နိုးရင် ဟိုအရူးကောင်တွက် ထမင်းဘူးလေးဘာလေး ပြင်ပေးရမှာ ခုတော့ စိတ်ကောက်လို့မပြင်ပေးပါ ရေမချိုးခင်ထိ ဒီလိုဘဲငုတ်တုတ်ထိုင်နေဖို့ရှိသည်
ညကဘယ်ကနေဘယ်လိုအိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်တဲ့ သူ့အဖြစ်သူတွေးမိလိုက်သည်
ဒီနေ့တော့ မနေ့ညကပြောထားတယ့်အတိုင်း ထမင်းဘူးမလုပ်ပါဘူး
သူစိတ်ကျေနပ်တဲ့နေ့မှဘဲပြန်လုပ်ပေးမယ်မချစ်တော့လို့တော့မဟုတ်ပေမယ့် ခရက်ရှ်ကိုခနတာစိတ်ကောက်ခြင်းမို့လို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေမှာပါ
"ငါသဘောကျတယ့်လူက အဲ့အရူးကောင်သာမဟုတ်ရင် ဖွင့်ပြောလိုက်တာကြာပြီ အဲ့ဒီ့အရူးကောင်မို့လို့ဖုံးထားရတာပေါ့ မဟုတ်လို့ကတော့ လေလာရာဖင်ပေးပြီးကိုနေမှာမင်းကို ကြည့်နေလိုက် ဝံပုလွေလိုကောင်ကြီး"
ရေစောစောချိုးလိုက်တာလဲ ကောင်းခြင်းမဂ်လာတစ်ပါးပါဘဲ ရေစိမ်ပြီးချိုးရမယ်။
***
"ဘာလုပ်နေတာလဲ အဲ့ဒါ"
အဝေးထဲကကြည့်နေတာ ကျောင်းထဲမဝင်ဘဲ အပေါက်ဝကနေ ဟိုချောင်ကပ်ပုန်းပြီး အထဲကိုချောင်းလိုက် ဒီချောင်ကပ်ပုန်းပြီး အထဲကိုချောင်းလိုက်နဲ့ ဒီနေ့မှဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ
Jisung ပြောလိုက်လို့ လန့်ဖြန့်ကာ ရင်ဘတ်ထဲကနှလုံးသားလေးခုန်ထွက်သွားမှာတောင်စိုးရိမ်နေရတယ် ရင်ဘတ်ကိုလက်ဖဝါးနုနုဖြင့်ဖိရင်း တိတ်တိတ်နေဖို့ ပြောလိုက်သည်။
"ရှူး တိတ်တိတ်နေစမ်းပါ"
"ဘာလဲကိုယ့်ကျောင်းကိုယ် သူခိုးအထှာနဲ့ ဘာတွေထွင်နေတာလဲ"
"သူခိုးအထှာ မဟုတ်ပါဘူး ငါလူရှာနေတာ"
အမယ်အထူးအဆန်း ကျောင်းလာတာနဲ့ Han Jisung ကလွဲပြီး ဘယ်သူနဲ့စကားမပြောတဲ့ကောင်ကများ