Tuzak Cehennemi

Her Şey Yeni Başlıyor

Ellerim cebimde donarak ilerliyordum. Soğuk iliklerime kadar işlemiş beni titretiyordu. Dişlerim titremekten birbirine çarpıyor canımı yakıyordu. Adımlarımı biraz daha hızlandırarak sıcacık evime bir an önce ulaşmak istiyordum. Etraf karanlık ve ıssızdı. İleride ışık gördüğümde adımlarımı biraz daha hızlandırdım. Arkamdan seslerin geldiğini duyduğumda irkilerek arkamı döndüm. Arkamda hiç bir şey yoktu. Ancak sesleri hala duyuyordum. Duymaya devam ettiğim fısıltı şeklinde ki çığlıklar bana "gitme, gel" diyordu. Korkuyordum. Bu sesler nerden geliyordu? Koşarak sokak lambasına benzettiğim cisme vardım. Eğilip soluklanmaya başladım. Yere eğildiğimde yerde yoğun bir sıvının yayıldığını gördüm. O sıvı su muydu? Hayır su değildi. Su bu kadar koyu değildi. Etrafta yoğun bir koku vardı. Bu koku demir kokusu muydu? Etraf leş gibi kokuyordu. Ben bunları düşünürken önüme bir kaç damla daha damladı. Sıvıyı parmağıma sürdüm ve dikkatlice baktım. Bu, sıvı kandı! Kafamı sokak lambasına çevirdiğimde bir şeyin sallanıyor olduğunu farkettim. Bu... Bu bir cesetti!

Gözlerimi açtığımda kendimi yatakta buldum. Doğruldum ve neler olduğunu kafamda toplamaya çalıştım. Olaylar parça parça şeritler halinde gözümün önünden geçiyordu. O sokak, o sesler ve o ceset... Kalbim deli gibi çarpıyordu. "Uh, sadece kâbustu Mike." Nefesimi düzene koymaya çalıştım. "Sakin ol..."

Yataktan çıktım ve lavaboya doğru ilerledim. Musluğun başlığını çevirdim ve akmaya başlayan buz gibi suyu yüzüme çarptım. Soğuk suyu hisseden vücudum kendine gelmeye başlıyordu. Yüzümden akan damla damla suları havluyla sildim ve tekrar yatağıma doğru ilerledim. Oturdum ve gördüğüm kâbusu düşünmeye başladım. Aklıma gelen tek şey direkte asılı olan o cesetti. Yüzünü tam olarak görememiştim. Orda öylece sallanıyordu. "Sadece kâbus." Bunu kendime hatırlattım.