Aradan 2 hafta geçmişti ve ne mektup vardı ne mesaj. Hayal kırıklığıyla iç çekti yeniden Amelia. Ne olacaktı ki zaten? Calum mesaj atacaktı, kitaplardaki gibi konuşmaya başlayacaklardı ve en sonunda da evlenip mutlu mu olacaklardı? Hayır, hayır. Amelia sadece bir hayrandı ve bundan fazlası asla olamayacaktı. Masanın üzerindeki kırmızı noktaya baktı. Ne zaman gelmişti o oraya? Yanına bir nokta daha eklenince anladı burnunun yine kanadığını. Bir koşu lavaboya gidip burnunu yıkadı. Ara sıra oluyordu burun kanaması. Doktora gitmişlerdi ama doktor endişelenecek bir şey olmadığını söylemişti. Aşağıya indi ve kahve yaptı kendine Amelia. Ne olduğunu anlamadığı bir anda kahve elinden yere düştü ve Amelia'da kahve ile birlikte. Annesi gürültüleri duyunca hemen mutfağa gitti. Amelia yerde hareketsiz yatıyordu ve burnu kanıyordu. Hemen ambulansı aradı ve Amelia'nın yanında beklemeye başladı. Yere düşen telefona baktı ve gelen mesajı okudu.
"Merhaba Amelia."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hello Calum
Fanfiction"Merhaba Calum, ben Amelia ve bunlarda benim sana mektuplarım."
