“Merhaba Calum, bugün burnum çok fazla kanadı. Annem mevsimler değiştiği için olabileceğini söyledi ama söylerken sesi ağlamaklıydı. Annem son günlerde çok garip davranıyor. Babam bunun menopozdan olabileceğini söyledi. Ama annem menopoza girmek için çok genç. Bu davranışlarının sebebi her neyse bana söylemek istemiyorlar sanırım. Bende onları zorlamıyorum ve üzmemeye çalışıyorum çünkü zaten annem son günlerde çok üzgün. Zaten elbet sonunda bana söylerler değil mi?
Bugün bir karar verdim. Mektupları sana göndereceğim. Sadece birkaç tane daha olması gerek ondan sonra sana postalayacağım. Mektubuma cevap verirsen biz bir nevi arkadaş sayılırız değil mi? Lütfen öyle olduğunu söyle çünkü öyle olursa dünyadaki en mutlu kız olurum. Belki mektuplarımı görmezsin bile ama yine de gönderirsem bir umut bekleyeceğim cevap vermeni.
Annem bilgisayarımı ve cep telefonumu elimden aldı. Bunun için üzgün olduğunu ama almak zorunda olduğunu söyledi. Pek önemli değildi zaten günümün çoğunu sana bunları yazarak geçiriyorum ama şimdi Twitter’da neler yaptığını göremeyeceğim ve fotoğraflarına bakamayacağım. Olsun bütün fotoğraflarını beynime kaydettim zaten. Ayrıca odamın duvarlarında hep sizin fotoğraflarınız var. Her gün uyandığımda sizi görüyorum ve bu beni çok mutlu ediyor.
Yarın doğum günüm Calum. 18 yaşıma giriyorum. Annemler bunun için çok heyecanlı fakat benim için sıradan bir gün. Yıllardır doğum günümü kutlamadım ve ilk defa benim için kutlama yapmayı düşündüler. Ne kadar aptalca. Sen olmadığın sürece kutlama kutlama sayılmaz ki. Ama yine de annemi üzmemek için kutlamayı kabul ettim.
Saat geç oldu Calum iyi geceler seni seviyorum.”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hello Calum
Fanfiction"Merhaba Calum, ben Amelia ve bunlarda benim sana mektuplarım."
