Surprendre/TaeKook

2

Eheheheh sizce Taehyung kızacak mı Jungkook'a?

Öhm öhm ilerleteceğim bu hikayeyi çünkü aklımda minific tadında yapmak var.

Hadi başlayalımm

Taehyung'tan

Bizim evde, Hyunjae'yi uyutmuş karşımdaki alfaya bakıyordum açıklama yapması için.

"Sizce bu doğru muydu? Yani siz bekar birisiniz, kısmetinizi kapatır bu söylenti. Yaşadığımız yerdeki insanları biliyorsunuz, kısa zamanda yayılırsa eğer size-"

"Bakın Bay Kim, isterseniz ağzıma sıçın hatalı olduğumu söyleyin umurumda olmaz çünkü ben dediklerimde pişman değilim. Hyunjae daha 4 yaşında bile değil, bu tarz söylemler onun gibi her şeye inanan bir çocuğun psikolojisini bozacaktır"

"Ben sizi düşünüyorum, aileniz ne der duyulursa. Benim yüzümden başınız belaya girerse-"

"Açık konuşalım, ailem annemden ibaret. Başka ne kardeşim ne de babam var, benim annem seneler seneler önce görücü usulü evlenmiş. Sevmese de zamanla sevmiş ve çocuk doğurmuş, zaten ondan sonra da babam ölmüş. Onun kulağına gitse ve karşınıza geçse yapacağı tek şey size sarılıp ağlamak olur"

Gözlerim dolarken hemen sildim, açık ol Taehyung. Yanına oturduğumda bakışları beni buldu.

"Ben de görücü usulü istemediğim birisine verildim seneler önce, asla dokundurtmadım kendime ama ama kızgınlığımdan yaralanarak-"

"Anladım, kendinizi anlatmaya zorlamayın"

"Asla pişman değilim çocuğum olduğu için, yine de Hyunjae biraz sevgi bağımlısı bir çocuktur."

"Evet biliyorum, saçlarının sevilmesine de bayılıyor"

Bana çekmiş dedim içimden ve burnumu çektim.

"Size ne kadar teşekkür etsem az"

"Teşekküre gerek yok, sadece söylentileri takmayın ve hayatınıza devam edin. Birşey olursa bir telefon uzağınızdayım"

"Teşekkürler tekrardan, yine de birşey demek istiyorum"

"Tabii buyrun?"

Alfanın kahve gözleri bana bakarken utandığımı hissederek kafamı yere eğdim, aldığım hafif yasemin kokusuyla gözlerine baktım tekrar.

"Ailem sıkıntılıdır, bir ablam var ve annemle babam da pek iyi insanlar değiller"

"Sorun yok, dediğim gibi her ne olursa olsun lütfen aramaktan çekinmeyin. Benim için sorun olmayacaktır"

Kafamı salladığımda ayağa kalktı ki Hyunjae gözlerini ovarak dudağını büzdü, konuşmasının git gide iyi olması beni mutlu ediyordu.

"Babacım, kucak lütfen"

"Gel güzelliğim"

Kucağıma almamla kıkırdayarak kollarını Jeon'a uzattı.

"Ceon!"

"Jeon değil güzelim deme öyle"

"Sorun değil, seviyorum soyadımı söyleyememesini bile"

Gülerek aldığında mahçupça baktım, neden yapıyor tüm bunları?

"Jeon?"

"Hm?"

"Neden yapıyorsunuz tüm bunları peki, hem kısmetinizi kapatıyorsunuz hem de bütün yükü üstleniyorsunuz"

Gülümseyerek Hyunjae'nin yanaklarına öpücükler kondurarak yere bıraktı, gözlerime gözlerini diktiğinde yalvarıyordum kurduma cilve yapmasın diye.