Surprendre/TaeKook

9

Ehehehe artık birşeyler değişmeli

Bu bölümde aklımda deli şeyler var

Hadi başlayalımm

Taehyung'tan

Esneyerek gözlerimi açtığımda Jungkook'un evindeydim, bir hafta önce yanıma gelip utanma demesinden sonra daha da utanır olmuştum... Bu sabahta Hyunjae istedi diye gelmiştim ama sanırım uyuya kaldım... Yastığa burnumu dayayarak derince soludum, çok güzel yasemin kokuyor... Bir dakika Hyunjae nerede?! Hızla kalkıp aşağıya indiğimde Jungkook yatmış, Hyunjae kucağına uzanmış uyuyorlardı. Ben... Ben sanırım ağlayacağım.. Gözlerim akarken sessizce üstlerini örterek bahçeye çıktım, ağlamak istemesem de kalbim yanıyordu güzellikleriyle resmen. Ben ilk kez aile gibi hissediyordum, o şerefsizin bana yaptıklarından sonra ilk kez güveniyordum birisine. Omzuma örtülen şalla irkildiğimde Jungkook yanıma oturarak gözlerimi sildi.

"Neden ağladın?"

"A-ağlamadım"

"Hala ağlıyorsun, iyi misin hm?"

"Siz ç-çok güzeldiniz"

"Tanrım... Ağlama kıyamıyorum"

Dizine uzandırıp saçlarımı sevmeye başladığında gözlerimi kapattım huzurla.

"Taehyung"

"Efendim?"

"Seni seviyorum"

Kızarıyorum...

"B-bende"

"Yanıyor yanakların"

"Hava sıcak ondandır"

Burnumun ucuna kondurulan öpücükle zıpladım yerimden, zaten heyecanlanıyorum yapma ama böyle..

"Sakin sakin?"

"Aniden oldu heyecan-yani öyle oldu!"

"Bazen"

"Bazen?"

Gözlerime bakarak tebessüm etti.

"Bazen siz benim şansımsınız diyorum, hatta her zaman diyorum bunu"

"Jungkook susmalısın yoksa a-ağlayacağım"

"Ağlama tamam sustum"

Hassastım, güçlü yanıma kıyasla onun yanında sert duramıyor hep ağlamak istiyordum mutluluktan. Kapı çalmaya başladığında ayaklanarak gittik, kapıyı açtığımızda Bayan Jeon ve yanında birisi vardı.

"Anne?"

"Sonra konuşuruz oğlum"

"Hayır istemiyorum, ya hemen konuş ya da bunu buradan gönder"

"Oğlum bak-"

"Son kez diyorum!"

"Jungkook beni dinleyemez misin?"

"Sikimde değilsin"

"Neden böylesin tanrı aşkına?!"

"Babamın başkasından olan çocuğuna neden iyi olayım? Annemi aldatması hoş mu?!"

"Yine de biz karde-"

"Değiliz, babalarımız bir değil biz üvey kardeşiz Bon"

"Biliyorum kızgınsın, evet haklısın ama benim suçum ne?! Annemle baban yattı diye suçlusu ben miyim?!"

"Suçlusu sen değilsin tabikide, yine de seni görmek istemiyorum."

"Sadece biraz sakin olamaz mısın?"