KARANLIK BİR AŞK

2

Hoca çantasını masaya koyduktan sonra sınıfı selamladı. Herkesin sınıfa yeni bir öğrenci geldiğini söylemedsiyle beni fark eden hoca kendimi tanıtmamı söyledi.

"Adım Riya. Riya Meşe. 18 yaşındayım. Buraya Ankara'dan babamın işi için geldik. Psikoloji okumayı planlıyorum" diye tanıttım
Sıniftan gelen bir iki gülüşme sesini anında hoca susturdu.

"Ben de Merve Yıldırım. Hem ingilizce hem de sınıf hocasıyım." dedi sonra sınıfa dönerek "Arkadaşınızı burada yabancı hissettirmeyin" diyerek masasına geçti ve yoklama almaya başladı.
"Riya Meşe" hocanın adımı söylemesiyle dikkatimi ona verdim "Numaran 323"

"Tamam hocam, teşekkürler."

"325. 325. 325! Karan Korkmaz 325! Kime diyorum ben !" Hocanın bağırmasıyla hepimiz Karan'a döndük. Yerinde yoktu. Daha biraz önce arkama oturan Karan bir anda yok olmuştu sanki.

"Hocam Karan yok" dedi birisi. Sınıfta fısıldaşmalar başladı.

Yoklama bittikten sonra hoca dersini anlatmaya başladı. Uzun geçen bir ders saatinden sonra Ardenle sınıftan çıktık.

"Gözümüzün önünde arkamıza geçti. Çıktığını da görmedik. Nasıl oldu da arkamızdan bir anda kaybolur?" dedim hayret içinde.

"Okulda en merak edilen konulardan birisi de bu. Karan'da arkadaşları da sanki ışınlanabiliyormuscasına bir anda ortadan kaybolabiliyor. Tabi biz bunları hiç gözümüzle görmedik ama başımızı 10 dk bir yere çevirince bir anda kaybolaniliyorlar. Sihir diye bir şey olduğuna inansam sihirliler diyeceğim"

"Saçma, sihir diye bir şey yoktur. Bence hepimiz hocaya odaklandığımızda kapıdan çıktı gitti ve biz fark etmedik."

"Şuraya baksana" dedi Arden korkuyla. Baktığı yere baktığımda Karan bize doğru geliyordu.

Tam önümüzde durduğunda "Sen benimle gel" dedi beni göstererek.

"Adımı biliyorsun, sen demene gerek yok" diye çıkıştım.

"Gel dediysem gel ve arkadaşın gelmesin!" Ardene baktığımda korktuğunu gördüğüm için uzatmadan Karanın peşinden ilerledim.
Arka bahçeye geldiğimizde yalnız kalmıştık.

"Derste nasıl bir anda ortadan kayboldun?"

"Soruları burada ben sorarım ufaklık" Karan'ın bu cünlesine sinir olmuştum.

"Ufaklık değilim! Sen de benim patronum değilsin. Olmayan beynine sok bu gerçeği" Karanı yine sinirden kıpkırmızı etmeyi başarmıştım. Tebrikler kızım sana bayılıyorum.

"Sakin kalmaya çalışıyorum diye sinirlerimi bozmaya çalışma ufaklık!"

"Uzatma. Neden çağırdın?" dedim sinirle.

"Kimsin?" Ciddi mi bu? Kimsin mi! Kimsin mi!

"Kimsin mi! Kim olduğumu bildiğini sanıyordum."dedim sinirle.

"Araştırdım. Biliyorum genel şeyleri ama kimsin anlat!" Bana bağırdı mı o ? Neyse takmayacağım.

"Kimsin derken neyi kastediyorsun? Sınıf arkadaşınım? Buraya babasının işi için gelen birisiyim?" dedim soru sorarcasına.

"Garipsin." Garipsin?

"Garipsin derken?"

"Uzatmayacağım. Sende farklı bir enerji var, insanlardan farklı bir enerji" Ve arkasını. dönüp gitti.
Farklı bir enerji derken neyi kastetmişti Karan. Neden böyle garip davranıyordu? Beni korkutmaya mı çalışıyordu? Hiç işe yaramıyor Karan bey.

Zilin çalmasıyla sınıfa gittim ve Ardenin yanına oturdum.

"Ne dedi sana Karan? Bir şey yaptı mı?" Arden'in sorusuyla ona döndüm. Direkt olduğu gibi anlatsam mı yoksa anlatırken biraz değiştirsem mi? Neden saklayayım ki?

"Sabah müdürün kapısında Karan'a çıkıştığım için beyefendi bana patronluk taslamaya çalışıyor. Korkmadığımı fark etmiştir umarım." Bence doğruyu söyledim. Sadece çok az değiştirerek. "Ve merak etme hiçbir şey yapmadı."

"Ohh rahatladım. Neyse şimdi hoca gelir hazırlanalım."

Derslere çok önem veren ben o gün aklımı derslere veremedim. Karan'la olan konuşmamızdan sonra bir daha görmedim onu. Öğle arasında hem internette hem de okuldaki kızlardan Karan hakkında bilgi almaya çalıştım. Çok garip davrandığını öğrendim. Hatta Karan'ın katil olabileceği bile konuşulan konular arasındaydı.

"Selam Arden. Sana bir şey soracağım" Kafasını sallayarak onayladı. "Karan'ın katil olabileceği ile ilgili dedikodular var okulda. Bir kızın kaybolmasından sorumluymuş sanırım. Sen hiç duydun mu veya biliyor musun?" Arden donakaldı.

"Aslında... sana söylemem gereken bir şey var." heyecanlanmıştım. Kafamı "evet" anlamında salladım. "Geçen yıl oldu bu. Kızın adı Sema'ydı. Benim yakın arkadaşımdı. Bir gün onu Karan'la arla bahçeye giderken görüm. Başta korktum ve gidip gitmemek arasında tereddüt ettim, korksam da gitmeye karar verdim. Ama arka bahçede kimse yoktu. Sema diye seslendim ama hiçbir şey olmadı. Sınıfa çıkarken o zamanlar son sınıf olan bir arkadaşım daha vardı adı Kerem'di ona anlattım bu olayı. Diğer gün Karan beni bir köşede sıkıştırdı ve bu olayı kimseye anlatmamam gerektiğini sert bir şekilde anlattı. O günden sonra ne Kerem'e ne de Sema'ya ne ben ne ailesi ulaşabildi. Hala kayıplar" Ardenin bu anlattığı şeylerden sonra ne yapacağımı bilemeden dondum kaldım. Ne olursa olsun bu işi çözmeliydim...

                           DEVAM EDECEK ...
 
                DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM.

  OKULLAR AÇILDIĞINDA HAFTADA 1 BÖLÜM

                                 GELECEK

    FİKİRLERİNİZİ BELİRTMEYİ UNUTMAYIN!!!

                             TEŞEKKÜRLER