KİMSİN SEN

2. BÖLÜM YENİ İŞ

Yağmur yağarken ıslanananlar yüzüne yağmurun gelmesinin hissini seviyordu. kışı seviyordu, soğuk esintiyi, rüzgarın yüzümüze vurmasını, sevgilisiyle aynı cebin içinde el ele tutuşup ısınmayı, sarılmayı belkide sevdiğini  soluksuzca öpmeyi kış aşkıklar için vardı. Kış sevgiyi gösteriyordu. Kış sıcağı vurguluyordu. soğukta sıcak olmayı kış ve yazın aşkı gibi yazda kışı ararız yazın içinde'de kışı getirmek gibi ören olarak dondurma yemek, soğuk su içmek, klimayı açmak gibi seven sevdiğini içinde yaşatmazmı yaşatır. Bir süre sonra onun kullandığı kelimeleri kullanır, onun hareketlerini yapar, onun gibi öper, onun gibi güler, onun gibi ağlar kış ve yaz gibi onlar uyumsuz ama bağlı çiftler...

Peki benim avukatlığım ne olucaktı benim zaten çok güzel bir mesleğim vardı.
"ama zaten benim bir işim var" dediğimde Ebru "E artık avukatlığa biraz ara vermen gerekecek konu abin sonuçta hem Başka seçenek yok kızım bu çok güzel bir fırsat değerlendirmeliyiz." dediğinde o adamla aynı ortamda bile kalmak istemiyordum ama verdiğim kararın arkasında durmam gerekiyordu.
"Pekala tamam ara" dediğimde kocaman gülümseyip çantasından telefonunu çıkarıp aradı ve hoporlere aldı. Telen açıldığında ise karşıdan "alo" sesi geldi.

"Selam Berko naber" dediğinde kaşlarımı çattım Berko ne?
"İyilik senden" diye karşıdan kalın ama aynı zamanda bir melodi gibi bir ses geldi.
"Bende iyi seni şey için aramıştım" dediğinde sesizlik oluştu Berk olduğunu düşündüğüm kişi açıklamasını bekliyordu.
"Benim  bi kız arkadaşım mekanda garson olarak çalışıyormuş mekan batınca işsiz kaldı. Sen yardımcı olabilirmisin diye aramıştım." Diyince bir süre karşıdan ses gelmedi.
"Seni geri çevirmek istemem ama biliyorsun çalıştığım mekan gizli bir yerde ve arkadaşının canı tehlikeye girebilir yada burada ona yavşayanlarda olursa sesimizi çıkaramayız. Zengin kariyer sahibi iş insanları geliyor biliyorsun" dediğinde Ebruyla göz göze geldik. Elimi birşey olmaz der gibi salladım.
"Onun için bunların hiç biri sorun değil dediğim gibi işsiz ailesine de o bakıyor o çalışmasa kim ailesine bakıcak" diyip ağlamaya başladı yalancıktan ağlama sesi çıkarıyordu ve çok başarılı yapıyordu. Yine sesizlik oluştu ardından telefondan ses yükseldi.
"Tamam ağlama" bıkınlıkla söyleyince kabul ettiğini anladık ve Ebru bana dönüp gülümsedi.
"Yarın saat 7 de gelsin konuşalım öğleye doğru işim var mekanda olmayabilirim." dediğinde Ebru onayladı ve vedalaştılar. Ebru telefonu kapattığinda Ayağa kalkıp bana sarıldı. O sevinçliydi ama ben değildim büyük bir mecera, yeni bir hikaye, yeni bir hayata başliyacaktım. Finalde ya ölücektim ya da abimi kurtarmış olucatım.
Biraz daha Ebruyla vakit geçirip eve geçtim. Anneme hiç bir şey anlatmıyacaktım.

Eve girdiğimde annem koltukta oturmuş haberleri seyrediyordu. Yanına oturduğumda beni yeni fark etmiş olucaktıki sinirle bir anda bana döndü. "Kızım nerdesin sen kaç kere aradım seni" dediğinde "telefonum bozulmuş" yalanını söyledim yalandan nefret ederdim ama annemin merakını gidermem gerekiyordu.
"Yaptır o zaman meraklandım." Dediğinde kafamı olumlu anlamda salladım. Ve "anne işler bu sıralar biraz yoğun önümüzdeki ay'a kadar geç dönebilirim." Dediğimde bana ters ters baktı. İşlerim çoğu zaman yoğun olmazdı. Çok çalışırdım sonuçta bir insanın hayatını belirlemekte önemli rol oynuyordum. Bir işim bitmeden yenisini almazdım bu yüzden yoğunda olmazdım.
"Tamam ama beni sürekli arıyacksın arabanı kullan taksiye gece gece güven olmaz." Dediğinde yine kafamı olumlu anlamda salladım.  "Açmısın?" Dediğinde "hayır arkadaşımla kafede birşeyler yedim" dedim  "tamam canım yorgunsan duş al uyu canım kızım benim" dediğinde uzanıp yanağını sıkıca öptüm oda benimkini öpünce kalkıp odama gittim.

Duş alıp mavi pijama takımımı giyip yatağa uzandım. Çok yorgundum bu gün çok yorgun geçmişti kısa bir süre sonra uykuya daldım.

Sabah telefonumun iğrenç ses alarmıyla kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Hava soğuk olduğundan dolabımdan bir kazak birde pantolon çıkarıp giydim. Son günlerde sitresten kilo kaybetmiştim ve vücut hatlarım daha belirgin olmuştu.