...Beklenmedik bir şekilde dudaklarıma bir öpücük kondurdu. Gözlerim büyülenmiş bir şekilde açık kalmıştı. Yağız'ın bakışları hâlâ sert olsa da, dudaklarından gelen öpücük, aramızdaki gizemle dolu anı bir anda romantik bir boyuta taşımıştı.
Bir an için dünyanın dönüşü durmuş gibiydi. Ada'nın sesini duyduğumda irkildim ve hızla geri çekildik. Yağız'ın yüzündeki sert ifade yeniden ortaya çıkmıştı.
Ada, "Neden ışıkları açmıyorsunuz? Kim var orada?" diye sordu.
Yağız, soğuk bir tonla, "Kim olduğumuzu bilmene gerek yok, Ada. Işıkları açma, uyu," dedi.
O an, ikimizin arasındaki gizemi korumak için bir anlaşma yaptığımızı biliyordum. Ada'nın ışıkları açıp bizi görmemesi gerekiyordu.
Yağız, göz temasını kaybetmeden bana döndü. "Yarın, hazır ol. Bizi zorlu bir görev bekliyor," dedi.
Bu beklenmedik öpücük, artık hem gizemi hem de romantizmi içeren bir hikayeye doğru ilerlememizin ilk adımıydı.
...
Ertesi gün, saat 15.30'da belirlenen buluşma noktasında, Yağız'la buluştuğumuzda atmosferde bir gizem ve heyecan vardı. Gözleri, bilgi ve becerilerle dolu bir kararlılıkla parlıyordu. Yanında getirdiği çanta, gizemli görevimiz için gereken ekipmanlarla dolup taşıyordu.
Yola çıkmadan önce, Yağız bana silah kullanma tekniklerini öğretmeye başladı. Acemiliğime rağmen sabırla yönlendirmelerini takip ettim ve hızla öğrenmeye başladım. Görevin doğası hakkında daha fazla bilgi alırken, Yağız'ın soğukkanlılığı ve bilgi birikimi beni etkiliyordu.
Bir kafede oturduk ve Yağız, silah kullanma teknikleri, takip ve gizlilik konularında beni eğitirken, etrafımızdaki insanlar arasında hiçbir şeyin fark edilmediği bir ortam oluşturdu. Öğrenirken geçen zaman, gizemli bir dünyaya adım atmamızın yaklaştığını hissettiriyordu.
Akşam olmadan önce, Yağız'ın eğitiminden sonra buluşma noktamızdan ayrıldık. Ancak, bir sonraki buluşmamızın gizemli görevin başlangıcı olacağını hissediyordum. Yağız'ın öğrettikleriyle donanmış ve kararlı bir şekilde, gizemli dünyaya doğru adım atmaya hazırdım.
...
Sabahın erken saatlerinde, Ada ve ben sıradan bir şekilde okula gitmek üzere hazırlıklarımızı yapıyorduk. Sohbet ederken sakin bir gün geçirmeyi planlıyorduk. Okula gitmek üzere yola çıktık, herhangi bir gizemli olay olmadan normal bir gün geçirmeyi umuyorduk.
...
Sınıfa girdik ve yerlerimize oturduk. Ancak aniden kapı açıldı ve sınıfa giren biri vardı. Bu, beklenmedik bir şekilde Yağız'dı. Gözleri etrafı süzüyor, sınıftaki herkesi dikkatlice inceliyordu. Ada ve ben şaşkın bir şekilde birbirimize baktık..
Yağız yanıma gelip beni çekip dışarı çıkardı. Şaşkın bir şekilde ona bakarken, "Balo için hazırlık yapmamız gerekiyor," dedi.Yağız'ın ani gelişi ve balo için hazırlık yapma talimatı, günün planını değiştirmişti.
...
Yağız'la birlikte mağazaya adım attığımızda gözlerimi çeşitli renklerdeki elbiseler ve aksesuarlar karşıladı. Yağız, dikkatlice seçilmiş beyaz bir elbiseyi önüme doğru uzattı. Elbise zarif detaylarla süslenmişti ve beni adeta prenses gibi hissettireceğini düşündüm.
Elbiseyi giydiğimde, Yağız ayaklarıma uygun zarif ışıltılı topuklu ayakkabıları seçti. Ayakkabılar adeta parlıyordu ve beni tamamlıyordu. Ardından Yağız, seçtiği birkaç takıyı özenle önüme koydu. Zarif küpeler ve bilezikler, elbise ve ayakkabımla muazzam bir uyum içindeydi.
Bu özel seçimlerle mağazadan çıkarken, Yağız'ın detaylara verdiği önem ve seçtiği her parçanın beni nasıl yansıttığına dair merak içindeydim. Bu gizemli ve zarif görünümle geceye adım atmanın heyecanı içimi doldurdu.
...
