"Bir daha söylemeyeceğim. Kafanı kaldır."
Annemin bu sözleriyle kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Annem gördükleri karşısında şaşkınlık ve korkuyla ellerini ağzına götürdü.
"Tanrım... Bunu sana kim yaptı?"dedi ellerini sol gözümdeki morluğa, sağ kaşımdaki ve dudağımdaki patlaklara tüy gibi değdirirken. Acıyla inlememe rağmen yüzüme umursamaz olduğunu umduğum ifademi takınıp gülümsedim.
"Sanırım ilerideki çocuğuma anlatacağım başka bir hikayem daha var ha! Ne dersin?"dedim. Annemin şefkatli mi yoksa acınası mı olduğunu anlamadığım bakışları suratımda dolaşmaya devam derken.
"Böyle devam edersen anılarını anlatacağın bir çocuğun olmayacak." dedi. Ardından derin bir nefes verdi. "Burda bekle, pansuman aletlerini getireceğim."
Arkasını dönüp yerini ezbere bildiği kutuyu dolaptan çıkarıp kucağıma koydu. Kutuyu sıkıca tuttum ve annemin içinden çıkardıklarına baktım.
"Onu sürmesen olur mu? Her defasında yakıyor." dedim tentürdiyota bakarken.
"O zaman her defasında sürmek zorunda bırakma!" Sonlara doğru sesi ağlamaklı çıkmıştı. Derin bir nefes verdim ve gerekli şeyleri yapması için anneme izin verdim.
Pansuman bittiğinde kutuyu kapatıp ayağa kalktım, kutuyu yerine koyup dolabın kapağını kapattım ve arkamı dönüp bana bakan anneme baktım.
"Ne zaman bırakacaksın?"diye sordu.
"Ben keyif mi alıyorum sanıyorsun? Ben de memnun değilim ama artık okul değiştirmekten sıkıldım. Başkalarının hayatımı değiştirmesine izin vermekten sıkıldım!" Sonunda sesimi yükselttiğimin farkına vardım ve derin bir nefes verdim. Annemin ayağının dibinde oturdum ve ellerini tuttum. "İyi tarafından bak-"
"Bunun iyi bir tarafı yok!"diye sözümü kesti.
"Var. Hemde çok. Eskiden bana zorbalık yapmalarına izin verip yiyordum bunca dayağı. Onlara beni dövmeleri için izin veriyordum. Artık öyle değil. Artık kendimi savunurken dayak yiyorum ve bu konuda vicdanım rahat."
"Senin canın yanarken benim vicdanım rahat olmayı bırak can çekişiyor. Her akşam eve geldiğinde ölmeden eve dönmen için dua ediyorum. Bir gün duam kabul olmayacak diye ödüm kopuyor. Bunun olmasından sıkıldım." Sözlerini bitirdiğinde ayağa kalktım ve ellerinden ayrıldım.
"Bir gün bunların hepsine değecek anne ve sana bunu kanıtlayacağım."dedim ve arkamda nasıl bir enkaz bıraktığımın farkında olarak odama gidip kapıyı kapattım.
Evet annem haklıydı. Sürekli dayak yemekten sıkılmıştım. Annemi sürekli yaralarımı temizlemek zorunda bırakmaktan sıkılmıştım. Çoğu şeyden sıkılmıştım ama elimde olan bir şey değildi. Okulun ortalamasına göre zeki ve en sıska çocuğuydum, bu dayak yemem için oldukça makul bir sebepti.
Güçlü değilsen dayak yersin.
Kural bu kadar basitti.
🫧
Kıyymayın Jeon'uma o daha bebekkk
Bu yeni taekook fici severek okumanızı diliyorum \\{'•w•'}\\
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAVİOR || Taekook
Fanfic"Geleceğin olduğumu bildiğin için bana geçmişini öğrettin..."
