6 yıl-arfer

0.0

arkadaşlar selam
beş bölüm yazdım ve şimdi bölüm biriktirdim diye fici salıyorum
ve net ben iki fici aynı anda yürütemeyeceğim
AYRICA
bu kitap diğer fic gibi dışardan
hüzünlü ve ciddi durup %70i taşşak olan bir kitap değil (🥲)
bu sefer ciddiyiz.
(şüpheli)
yaşları gerçek hayattaki ile aynı (arda'yı 19 varsayıyorum artık)
keyifli okumalar.

-

6 yıl önce (arda 13, erenay 19)

Adil değildi, hiç adil değildi.

Kız arkadaşı ile hava almak için geldiği parkta, on dakika öncesine kadar çocuğunu öldüresiye döven ve sonrasında hiçbir şey olmamış gibi diğer iki çocuğu ile ilgilenmeye giden babayı görmek asla adil gelmemişti.

Kalkıp yardım etmek istiyordu ama sorun şuydu ki, kız arkadaşı çok bencil birisiydi.

"Kızım bıraksana, çocuk gözlerimizin önünde gebersin mi istiyorsun?" Ferdi karşısındaki kıza karşı artık sabretmekte güçlük çekiyordu.

"Aşkım bize ne? Bırak ne olursa olsun işte." Kaşlarını çattı. Kızın bileğini hafifçe sıkan elinden kurtuldu ve 12-13 yaşlarında görünen çocuğun yanına koştu. Arkasından bağıran kızı duyabiliyordu, umursamadı.

Yüksek ihtimalle çocuğun bilinci kapalıydı, hemen kucağına alıp telefonundan bir hastane konumu aradı. Buraya taşınalı 1 buçuk ay oluyordu ve etrafı tam bilmiyordu tabii. O sırada çocuğun babası ve ailesi olduğunu tahmin ettiği kişiler gülerek parktan uzaklaşmıştı. Onlar için küçük bir beddua edip hastanenin olduğu yöne koşmaya başladı.

O sırada düşündüğü pek çok şey vardı. Deniz ne zaman böyle birisi olmuştu? Ölesiye korktuğu böceklerin öldüğünü gördüğünde bile ağlıyordu bazen. İkinci olarak neden parktaki diğer insanlar kız arkadaşı gibi umursamazdı? Son olarak ise o adam neden genç çocuğun kanlar içinde kalmasına neden olup, sonrasında gayet mutlu bir şekilde oradan ayrılmıştı? Bilmiyordu, bilmiyordu ama bildiği bir şey vardı. Oda bu çocuğa kesinlikle yardım etmesi gerektiğiydi.

Hastaneye vardığında doktorlardan birisi yanına gelip ne olduğunu sormuştu. Durumu anlattığında doktor oğlanı acile götürmesi gerektiğini söylemişti. Onaylayıp doktorun arkasından gitti. Doktor oradan çıkana kadar bekleyecekti. Doktor içeri girdiğinde ilk tuvalete gidip ellerini yıkadı, kan bulaşmıştı. Sonra ise geri dönüp telefonunu açtı.

(ferdi-deniz)

ferdi
ayrılalım
cidden nasıl bu kadar bencil birine dönüştün anlamadım
o batu denen heriften ne kadar şüphelensem de itiraz ettin, üstüne gelmedim
ama onunla kesinlikle aranızda bir şeyler var ve götünü fazlasıyla kaldırmış.

deniz
cidden fazla zekisin
evet batu ile aramızda çok şey var,
arkadaşlıktan öte

ferdi
evet herneyse
siktir git şimdi

deniz
seni aldatmama rağmen sinirlendiğinde hâlâ beni azdırıyorsun.

ferdi
iğrenç birisi olduğunu söylemiş miydim?

bu kişi engellediniz.

İç çekip beklemeye devam etti. Anlaşılan baya bekleyecekti burada.

-

1 saat sonra

Sonunda doktor çıkmıştı. Hemen yanına gidip çocuğun durumunu sordu.

"Şu an gayet iyi. Bu arada neyi oluyorsunuz?"

"Akrabası değilim. Sanırım babası olan adam tarafından parkın ortasında dövülüyordu, ben de yardım ettim."

"Yanınıza almayı düşündünüz mü?"

"Aslında evet, çünkü ailesi çok mutlu bir şekilde parktan ayrılmıştı."

"Pekala, yarına taburcu olur. Yarım saat sonra görmeye gidebilirsiniz."

"Teşekkürler."

Sonunda yarım saat geçtiğinde, çocuğu acilden çıkarmışlardı. Odaya girdi, baygın bir şekilde etrafa bakıyordu.

"Siz.. kimsiniz? Babam yani ailem nerede?"

"En son gülerek parktan gittiler." Bunun üzerine çocuğun yüzü düştü.

"Ailen sana karşı hep böyle miydi?"

"Evet."

"Seni yanıma almayı düşünüyorum, tabii istersen evine dönebilirsin."

"Hayır!" Sesi istemsizce yüksek çıkmıştı. Kurtulma şansı varken tekrar dönemezdi o lanet yere.

"Yani.. o eve dönmem."

"Peki, yarın taburcu olacaksın. Ben şimdilik gidiyorum görüşürüz."

"Görüşürüz.."

-
bu arada kimseye hakaret gibi olmasın diye
götümden isim uydurcam
çok takılmayın