"Asil kalk artık!"diye bağırdığını duydum annemin.Evet 18 yaşımda olabilirdim ama hala antremanlarım için doğru saatte uyanamıyorum."Asil!"annemin bir kez daha bağırdığını duyunca yataktan aceleyle kalkıp dişlerimi fırçalayıp kısa bir duş aldım."Asil sen niye bu kadar zamansızsın?"bu sesin ağabeyime ait olduğunu fark ettim.Ağabeyim öyle pek odasından çıkıp bizimle kahvaltı yapmazdı bu yüzden şaşırmıştım.Bu günün ne önemi vardı ki?"Oooo ağabeyciğim odanızdan çıkmışsınız bakıyorum."Sözümden sonra sırıttı ve önünü dönüp omletimi yemeye devam etti.
"Gençler bırakın konuşmayı!Asil sende hızlı ol antremanına geç kalacaksın."Annemin sözüne uyacaktım çünkü bu gün büyük gün için hazırlık yapmam gerekiyordu.İlk araba yarışıma çıkmama sadece 1 hafta kalmıştı.
Omletimi ağzıma hızlıca tıkıp odama gittim.Dolabımdan kendime paraşüt siyah bir pantalon üstüme ise v yakalı haki yeşil bir tişört seçtim.Üstümü giyindikten sonra aceleyle saçlarımı salaş bir at kuyruğu yapıp odamdan çıktım.
Sırt çantamı ve ayakkabılarımı da hazır ettikten sonra tam evden çıkacakmen annem yanıma gelip çantama bir elma sıkıştırdı."Başarılar tatlım."dedi ve beni alnımdan öptükten sonra tekrar mutfağa gitti.
Apartmandan çıkınca arabama yöneldim.Arabam araba yarışçısı olmama rağmen o kadar da iyi durumda değildi.Olsun gelecekte daha iyisine sahip olacağıma eminim diyerek arabama bindim ve kursa doğru yola koyuldum.
Benimle beraber kursa giden 15 kişi vardı.Hepsi hemen hemen benimle aynı yaşlardaydı ve her birimizin ayrı bir eğitmeni vardı.Bu kursu benim için en önemli kılan da buydu.Müzik dinlemeye dalmışken kursun yolunu ezberlediğimden dolayı oraya geldiğimi fark ettim.Kursum çok uzun tellerle çevrili geniş bir arazinin içindeydi.Çok oyalanmadan güvenliğe yaklaştım ve kartımı gösterdim.Kapı açılınca otoparkın içine arabamı parketmek için yer aramaya başladım.
Sonunda yer bulup arabayı park ettim ve asansörle yukarı çıkmaya başladım.Tüm arkadaşlarımın bir sürü lüks arabanın olduğu bölümde bulunduğunu görünce o tarafa yöneldim.Eğitmenler öğrencilerinin her birinin yanına geçmiş birşeyler anlatıyordu.Çok geçmeden onların yanına geldiğimde kendi eğitmenimin orada olmadığını fark ettim.Kafamda bir sürü soru işareti varken Ada'nın eğitmeni yanıma yaklaşıp"Saygın burada değil tatlım.Küçük bir trafik kazası geçirdi ve maalesef ki 2 hafta hastanede gözetim altında kalacak.Bu yüzden sana bir süreliğine Kuzey eşlik edecek."Kuzey mi?Hayır olamaz!Kuzey yanıma yaklaştığında Ada'nın eğitmeni yanımdan ayrıldı.Kuzey'le baş başa kalmıştık.Kuzey bana biraz yaklaşıp"Hazır mısın?"diye sordu."Neye hazır mıyım?"diye sordum."Seni biraz zorlayacağım."dedi."Senin varlığın benim için zaten yeterince zor."dedim çünkü ondan ölesiye nefret ediyordum.Kuzey 21 yaşındaydı ve bir sürü yarış kazanmıştı.Şöhrete sahipti ve benim onun yanında bulunmam bile büyük şanstı.Ama ne olursa olsun sevmiyordum onu.Asla sevmeyeceğim...
Arabaların yanından ayrılıp eğitim sahasına yöneldim ki Kuzey"Bugün istediğin arabayı seçebilirsin."dedi.Onun yüzüne bile bakmadan arkamı dönüp bir Ferrari seçtim.En sevdiğim araba markası olan Ferrarilere ölüp bitiyordum."Bunu istiyorum Sayın Kuzey."Kuzey başıyla onaylayıp arkadaki askılıktan arabanın anahtarını çıkarıp bana uzattı."Bugün seninle yarışacağım."Tamam dercesine başımı salladım ve"O zaman sende arabanı seç."dedim.Onun karşısında kazanma şansım pek de yoktu ama olsun.Yarışmayı severim sonuçta.Kuzey bir Mercedes seçip bana döndü"Sence?"diye sordu.Kollarımı bağlayıp"Rakibime tavsiye veremem."dedim alaylı bir şekilde.Hafifçe sırıttı.Beni etkilemeye çalıştığının farkındaydım ama ondan asla etkilenemezdim.O bunun hala farkında değildi.
Arabama binip ona "Hızlı ol biraz salyangoz musun!"diye bağırdım."Sen işine bak horoz."dedi bana.Bana horoz mu dedi az önce?Horoz oydu.Bildiğiniz salyangozlaşmış horozdu.Bir daha laf ederse onu cidden döverdim.Galiba bunun farkındaydı bu yüzden biraz kendi kendine homurdanarak arabayı piste doğru sürdü.Serpil Abla yine her zamanki yerinde bir yarışı başlatmak için bekliyordu.Bizim yaklaştığımızı fark edince bayraklardan birini aldı.İkimiz de hazırız diye bağırınca"1,2,3 BAŞLA!"diye bağırdı.İlk başta fazla hızlanmayıp onun hızlanmasını bekleyecektim.Daha sonra benim zaten yavaş olduğumu fark edip daha fazla benzin harcamamak için yavaşlayacaktı.İşte bende tam o an hızlanacaktım.
O yavaşlamaya başladığında hızımı arttırmaya başladım ve onun yanına geldim.İletişim için camlarımız açık olduğundan sürekli seni geçeceğim diye bağırıyordu ve beni cidden geçebileceğini sanıyordu.Birkaç dakika sonra onu açık ara farkla geçmiştim ve bana arkadan sövdüğüne emindim.Bir süre sonra bitiş çizgisini gördüm ve hızımı daha da arttırdım.Çizgiye ondan önce geldiğimde onu cidden geçtiğimi fark ettim.Ona karşı kazanmıştım!Kuzey Çevik'i cidden yenmiştim.Bu benim için büyük bir başarıydı.Ben arabayı durdurup kemerimi ve kaskımı çıkarmaya başladığımda onun daha yeni bitirdiğini fark ettim.
O da kaskını ve kemerini çıkardıktan sonra eldivenlerimizi çıkarmak için dıışarı çıktığımızda onunla karşılaştıkBenim elimi sıkmam istercesine elini uzatıp"Tebrik ediyorum!Beni yendin."dedi.Şuan sinirden deliye döndüğüne emindim ama sinirini örtbas etmeye çalışıyordu.Birşey demeden kahverengi gözlerine,eline ve tekrar gözlerine bakıp arkamı döndüm.Çantama uzanıp binaya girdim ve otoparka yöneldim.Arabama binip tekrar eve gittiğimde ise hava çoktan kararmıştı.
