5 saate yakın bir süredir benzin istasyonunda ağabeyimi bekliyordum.Tabii ben de buraya 5 saatte geldiğim için ağabeyim de geç gelecekti.Benzin istasyonundaki çalışanlar bana çok iyi davranıyordu.Bu 5 saatte burası benim evim haline gelmişti.Şuan da ısınmak için kahve içiyordum ve üstüme de benzin istasyonunda satılan şeylerden giymiştim.
Ağabeyimin gelmesini beklerken buradaki telefondan bir sürü kişiyi çaldırıp durmuştum ama açan tek kişi Ada'ydı.Ona durumumu anlattım.Yani aslında gayet iyiydim ama bir an önce eve gitmek istiyordum.Ben kahvemi bir sandalyeye oturmuş içerken saatler sonra ilk defa yoldan geçen bir araba gördüm.
Evet.Bu ağabeyimdi!Hemen benzin istasyonunun önünde duran arabaya doğru koşum.Arabadan ağabeyim çıkınca büyük bir mutlulukla ona sarıldım.Ağabeyim"Ya sen neden Kuzey malına güveniyorsun?"dedi ve beni itti.Bende onu ittim.Allah Allah ağabeyim diye çok mu saygı duyacağım."Birincici saatlerdir buradayım.İkincisi de beni çabuk buradan kurtar!"sanki Kuzey'i çok iyi tanıyorum da böyle yapacağını biliyorum.Aslında Kuzey'de katil ve sapık potansiyeli var ama bu pek de umurumda değil.
Bir dakika bir dakika.Ben neden günlerdir bunu düşünemedim?Annem ve babam ilk yarışımın 4 gün sonra olacağını bile bile neden gitti?Annemi ve babamı aramalıydım ama ilk önce bu ıssız yerden kurtulmalıydım.Benzin istasyonundan eşyalarımı alıp çalışanlarla vedalaştıktan sonra ağabeyimin arabasına bindim.Bir de ne göreyim!Sarı çiyan!Adını bile bilmiyordum bu kadının.Yakında yapışacaktım saçına ya.Bune böyle her yerde çekirge gibi."La bu çiyanın burada ne işi var!"diye bağırdım.Ağabeyim"Yengenle saygılı konuş!"diye bağırdı.Ne yengesi be!O anca çiyan olur yengem mi olacak!Önde oturan çiyana bakıp bir anda kalk diye bağırdım.Çiyan bana bakıp "Sıkıyosa benzin istasyonunda kal.Kalkmıyorum."dedi.
Haysiyetsize bak!Bir de benim ağabeyimin arabasında beni mi tehtid ediyor?Ben bunu boğarım.Tamam ney yapıyorsalar yapsınlar.Kaşıyorum burada son kararım."Ahlaksız!"diye bağırıp arabadan indim.
Ağabeyim "Asil gel buraya!"diye bağırdı.Çok gelirdim."Sarı çiyan inmeden binmem!"diye karşılık verdim bende.Ağabeyim ona alışmam gerektiğini milyonlarca kez bana söylemişti ama ben kabul etmemiştim.Sinirle istasyondan uzaklaştı.Al işte!Ne yapacaktım burada!Yapacak birşey yoktu ama.Kendi belamı kendim yaratmıştım.İstasyona girip tekrar 5 saat oturduğum yere oturdum.Umarım biri gelir de beni kurtarır diye düşğnürken arabamı çektiklerini ve benim arabamın benzinini doldurup tekrar eve dönebileceğimi fark ettim.Ama param yoktu ve benzini doldurtamazdım.Ayrıca köye hala 7 saat vardı.Oturdum,oturdum ve daha fazla oturdum ama şansımı kaçırmıştım.Ya ben neden bu kadar aptalım?
Uzun süre daha oturduktan sonra yolda bir araba fark ettim.Araba kimindi bilmiyorum ama buna bile sevinmiştim.İstasyonun önünde durdu.Çalışanlardan biri tam oraya yöneliyordu ki Kuzey arabadan indi.Şok içerisinde Kuzey'e bakarken her saniye bana yaklaşıyordu.Ondan nefret ediyordum ama tek amacım kurtulmaktı.Umarım beni kurtarmak için gelmiştir...
İçeri girdiği an hemen bana yöneldi."Bakıyorum ki kurtulamamışsın horoz?dedi."Kes sesini salyangoz.Ama beni kurtarmaya geldiysen bunu reddetmeyeceğim çünkü burdan hemen ama hemen kurtulmak zorundayım."diye yanıt verdim."Bu son şansın.Gel benimle."dedi.Mutluydum çünkü kurtulacaktım.Hiç uzatmadan eşyalarımı toplayıp onu takip ettim.Asil sen salak mısın kızım?Ben cidden salağım.Kuzey'in bana ne yapacağı belli değil!
