chanmin/abi deme lazım olur

Abin mi var?

Merhabalarrrr!!! İlk defa fic yazıyorum eğer yazım yanlışı olursa şimdiden özür dilerim. İnş beğenirsiniz iyi okumalarrr
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Seungmin'den

Telefonum bir anda çalmaya başladı. Arayan Jisung'tu. Jisung beni bir salsa şaşırırdım zaten.

S: Noldu Jisung?

J: Kanka bize gelsene canım sıkıldı.

S: Lan insan bir sorar napıyon iyi misin nasılsın diye ayrıca olmaz.

J: Niye ya!

S: Üşeniyorum çünkü.

J: Hadi be nolurr.

S: Olmaz.

J: Borcumu ödemem bak.

S: Of tamam be bide o borç ödenecek bak.

J: Gökten para yağınca öderim.

S: JİS-

Suratıma kapattı şerefsiz. Sözüm yarım kaldı. Neyse boşver onu kalk giyin Seungmin. Dolabımı açıp boş boş bakındım bir saat. O uzun süre sonucunda üstüme beyaz sweat, altıma ise gri eşofman giydim. Çok klasik oldu ama her neyse kombinime bakmıcak heralde. Yüzüme de hafif bir makyaj yapıp evden çıktım.

Neyse ki iki sokak ötemde oturuyordu. Kapısının önüne geldiğimde zile bastım. Zile bastığım gibi kapıyı açtı.

J: HOŞGELDİN!!!

S: OHA! Oğlum kapının önünde mi bekliyordun.

J: Hayır dersem yalan olur O yüzden evet diyorum bu soruya.

S: Salak

J: Ne be!

Hemen kendimi koltuğa attım. Gözüme koltuğun üstündeki T-shirt çarptı. Ama bu T-shirt bayağı büyüktü yani
Jisung'un olamazdı. Lan acaba Jisung'un sevgilisi mi vardı da bana söylemiyordu

J: Oğlum ne oturuyon koltukta gel sana kahve yapıyım.

S: Tamam zaten seninle konuşucaklarımız var.

J: Ne konuşucaz?

S: Sen geç geç.

J: Meraklandırmasana söyle işte.

Jisung'un ağzını kapatıp zorla mutfağa doğru götürdüm. Galiba yanlışıkla burnunu da kapatmıştım. Bıraktığımda yüzü kıpkırmızı olmuştu.

J: NAPIYON LAN BOĞULUYODUM!!!

S: He pardon birazcık fazla sıkmışım.

Suratındaki kırmızılık hafiften sönerken konuştu jisung

J: Söyle artık ne olduysa.

Bunu söylerken bir yandan da kahve yapıyordu.

S: Heh şimdi o koltuğun üstündeki T-shirt kimin?