Bir Umut Işığı

11 0 4
                                    



Biraz geciktim bölüm için kusura bakmayın. İyi okumalar yorum yazmayı unutmayın.💫⭐️✨🌟

En son umutlar mı tükenecekti?

-Here With Me-

                                                                                •

Umutsuzca açtım gözlerimi yalnızlığa, açmazsam önümü göremezdim ama her türlü göremiyordum. Yalnızdım ve heryer kapkaranlıktı, umutsuzca açılan bu gözler aynı şeyleri görmektende bıkmıştı. Özlemiştim, anlamsız yere bulunduğum yerde kimi özlediğimi bilmediğim bir şekilde özlemiştim. İnsanları özlemiştim, eğlenceyi özlemiştim, arkadaşlarımı, hayal dünyamı özlemiştim... Ben çok yorulmuştum ama yolum uzundu dayanmam lazımdı. Hem belki bulurdum bu uzun yolda bana ışık olucak o çift gözleri, tutardı ellerimden, koşardık beraber, ıslanırdık yağmurun altında. Belki olurdu ne de olsa en son umutlar tükenmez miydi? Engeller... Uzun yolumdaki engeller, hepsini aşacaktım! Ben Rüyaydım ve yalnızlıklarla baş edip karanlıkta tek ışık saçan kişi olacaktım. Hem kendi ışığım ile yolumu da görürdüm. Yanımdan biri geçti, küçük böyluydu saçlarını iki yana toplamıştı ve üstünde tatlı bir elbise vardı. Yanımdan geçecekken durdu ve bana döndü. Özge... kardeşimdi bu. Maviş gözleriyle bana bakıyordu, gülümsedi gülümsediğinde kısılan o gözleri onu çok tatlı yapıyordu. Bana dönüp zorlu bir şekilde "dayan abla, ben görüyorum sen başaracaksın" dedi ve göz kırptı. Gözlerimin dolmasına engel olamamışken ona sarılmak istedim. Onu orda koruyamasam  da  şimdi sarılıp onu kurtarmak istedim. Yanına yaklaşıp eğildim ve yanaklarımdaki akan yaşları sildim. Sarılmak istediğimde biri özgenin elinden tuttu, gözlerim tutan ele kaydığında annemin olduğunu fark ettim. Bu benim için bi süpriz miydi yoksa ceza mıydı? Onları görmek her ne kadsr mutlu etsede yanımda olamayacaklsrı canımı yakıyordu. Annem özgeye doğru bakıp "gidelim kızım" dedi, beni görmememiş miydi? Ayağı kalkıp "anne" dedim bana döndü baktı inceledi. O sıra annemin elinden tutan babam geldi "noldu eşim özgeye bir şey mi oldu" diyen babam bunları anneme söylemişti. Annem beni süzüyordu, babam annemin baktığı yere yani bana baktı. "Bu kız kim" diyen babama karşı anlamzsızca baktım. Onları görmenin mutluluyla sevinirken babamın dedikleri şaşırmama ve yüzümdekş içimdeki heyecanın sinmesine neden olmuştu. "Baba benim rüya kızınız" dediğimde sesim zar zor çıkıyordu. Babam konuştu, dediği şeyler kafamda dönerken gözlerimden yaşlar aktı ve yanımdan hızlıca gittiler. Babamın beni yıktığı bu cümleside şuydu "ne kızımız mısın la havle hanım yürü delilerle uğraşmayalım bizim tek kızımız var oda özge" demişti ve gitmişlerdi. Annem giderken bana bakmıştı. Gözlerindeki o umutsuz bakışları görmüştüm, özge ise babama uymuştu ve onu takip etmişti. Dizlerimin üstğne düştüğümde bağırarak ağlamaya başladım. Ailem beni hatırlamıyor muydu? Ama özge hatırlamıştı. Artık korkmadığım bu yalnızlıkta korkmaya başlamıltım. Korktuğum başıma gelmişti!!

                                                                                 •

1 hafta sonra

Gözlerimi açtığımda ayağımdaki acı bütün vücudumu sarmıştı. Rüyamdaki şeyleri unutarak yattığım hastane yatağından duvarsaki düğmeye basarak hemşireyi çağırdım. Hemşire oda girdiğinde acıya yavaş yavaş katlanmaya başlamıştım. "İyi misiniz" diyen hemşireye bakıp acı içinde "iyi gözüküyor muyum ordan" dedim atarlı bir ses ile hemşire hemen "özür dilerim serumunuza ağrı kesici koyayım" diyip serumuma ağrı kesici koymuştu. Yavaş yavaş acım dinmişti böylelikle rüyamda gördüğüm o şeyleri düşünebilrdim. Yattığım yerden başımı cama doğru çevirirken koltukta uyuyan ardayı gördüm. Onun ne işi vardı? Çok yorgun gözüküyordu. Saçları dağılıp yüzüne düşmüş sakalları uçlarından çıkmış bir haldeydi. Üstünde ise avmde giyindiği şeyler duruyordu. Ben hastaneye geldiğimizde gözlerim açıktı ama hiç bir şey hatırlamıyordum. Şuan ilk kez gözlerimi böyle açıp etrafa bakabiliyordum.

MahperiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin