Yarın Arif'in doğum günüydü, sabah sabah kalkmış hediyesini yapmaya çalışıyordum. Elimi yüzümü yıkamadan, uykulu halimle oturmak ne kadar mantıklıydı bilmiyorum.
Tablonun içine bu zamana kadar çektiğimiz çoğu fotoğrafı yerleştirmeyi planlıyordum. Sadece ikimiz değil, Arif'in ondan habersiz tek çektiğim fotoğraflarıda vardı..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beşiktaş maçına gittiğimiz ilk gün, fotoğrafta gülüşü o kadar güzel çıkmıştı ki.. İstemsizce gülümsediğimi farkettim.
Diğer fotoğraflara da göz gezdirmeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Doğum gününü arkadaşlarıyla kutlamak isteyeceğine emindim, biz ekip olarak ona bir kutlama hazırlayacaktık zaten ama ben hediyesini, ona akşam vermek istiyordum.
Bir anda kapının çalmasıyla, durdum. Sabah sabah kim gelmiş olabilirdi? Hafiften ayaklandım ve kapıyı açtım.
"Günaydın! Umarım uyanmıştın, yani uyandırmadım."
Arif gelmişti, tam da şimdi mi? İnanmıyordum, hediyesi içerdeyken onu nasıl içeri alacaktım..
Bir elindeki tabağa bir de Arif'e bakıyordum, karnım kasılmıştı. İçeri girerse her şeyi görecek ve sürprizim bozulacaktı.
"Bir sorun mu var?" dedi kaşlarını çatarak.
"Yok bir sorun.. Yani var. Bir sorun var, içerisi pek müsait değil Arif."
Gülümsedi, "Onu mu dert ettin? Ne olacak Cenan, biz birbirimizin her şeyini gördük."
"Öyle tabi, öyle de.. Oğlum anla işte görmemen lazım."
Arif kafasını içeri sokmaya çalıştı, omzundan biraz itekledim. "Ne var lan, kız mı var içerde?"
Gözlerim şaşkınlıkla açıldı, "Ne kızı oğlum ne diyorsun?"
"Daha niye götün başın ayrı oynuyor? Çekil lan önümden." beni ittirmeye çalıştı ama bana karşı gücü pek yetmemişti. Onu biraz daha itekledim. Bir anda dalaşmaya başladık.
"Ya Arif dur.. Her şeyi mahvedeceksin.." dedim sessizce. Elindeki tabağı da düşürmemek için benden uzak tutuyordu. "Arif yeter bir dur!" dedim en sonunda.
"Ver bana tabağı, bekle burada." içeri geçip, hemen kapıyı örttüm. Koşa koşa mutfağa gittim ve tabağı masaya bırakıp, oturma odasına döndüm. Bütün eşyaları yok etmem lazımdı..
Her şeyi odama fırlattıktan sonra, kapıyı yavaşça açtım. Arif yoktu.. Nereye kayboldu beş dakika bile olmamıştı. Bu kadar alıngan tavırları sinirimi bozuyordu.
cenan nereye kayboldun bir saniye olmadı
arif istenmedigim yer de bir saniye bile durmam zaten
cenan ne diyorsun ya ne istememesi ağzımdan öyle bir laf çıkmadı içerisi müsait değil dedim ne var bunda alınacak
arif Cenan iceride ne olabilirdi ki beni almadın sabah sen kalk pogaca yap git arkadasının kapısına o da sacma bir sey icin seni iceriye almasın
cenan saçma bir şey değildi abarttığını düşünüyorum hallettim zaten görüldü
gelir misin rica ediyorum lütfen görüldü
Telefonu kapattım ve beklemeye başladım, dakikalar birbirini kovaladı ama kapımı çalan olmadı. Şaşkınlık ve üzüntü içerisinde koltuğa oturdum.
cenan trip mi atacaksın Arif tamam at istediğin gibi olsun
