Thuis

6.

Matthy pov:
Ik steek de sleutel in het slot en loop mijn kamer binnen, ik heb besloten het laatste college te skippen, in de hoop dat het me wat tijd geeft om na te denken. Ik had Rob nooit moeten zoenen voor die stomme weddenschap, dan had ik nu nog normaal tegen hem kunnen doen. Ik ga op mijn bedrand zitten en verberg mijn hoofd in mijn handen, waarom ben je zo Matt? Altijd als mensen om je beginnen te geven, duw je ze weg en zodra ze ook maar iets te dichtbij komen, sluit je je volledig af. Waarom kan je mensen niet gewoon vertrouwen? Waarom wil je je beste vrienden nou niet bij je houden? Mijn gedachten maken me gek, de trust issues zijn over het algemeen niet heel vreemd. Mijn vriendin waarmee ik op de middelbare school samen was, zette me onder druk en had veel 'regeltjes' waar ik me aan moest houden, maar zij kon doen en laten wat ze wilde. Tot ik er op een avond achter kwam dat ze vreemdging, ze had nul medelijden en zei dat het mijn eigen schuld was.

Op een soortgelijke manier ben ik ook mijn vrienden kwijtgeraakt, ze biechtten uiteindelijk na al die jaren 'vriendschap' op dat ze me gebruikt hadden, waarvoor zou je denken? Ja dat vraag ik me dus ook nog steeds af. Ik ben een makkelijk slachtoffer werd altijd gezegd, omdat ik niet voor mezelf op durfde te komen en alles maar liet gebeuren. Sinds toen heb ik mezelf afgezonderd van iedereen en van mijn gevoelens. Alleen sinds dat ik dus sinds een kleine anderhalf jaar aan deze universiteit studeer, kreeg ik gevoelens voor Rob, een jongen die op de eerste dag bij me kwam zitten en inmiddels wel iemand is waar ik redelijk op kan vertrouwen, alleen hij weet het verhaal van mijn ex nog niet. Ik heb mijn gevoelens voor hem altijd weggedrukt, tot afgelopen vrijdagavond, want die zoen voelde diep van binnen niet alleen als het winnen van de gesloten weddenschap met Koen. Ik laat mezelf op mijn bed vallen en val met knallende koppijn in slaap.

Robbie pov:
"Waar is Matthy nou heen?" vraagt Raoul na een tijdje, ik kijk om me heen "ehm ja goeie vraag man, hij ging even wat fixen.....een half uur geleden." zeg ik, ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan. Matthy is oud genoeg om voor zichzelf te zorgen, dat weet ik heus wel, maar toch maak ik me zorgen om hem. Ik vis mijn telefoon uit mijn jaszak en stuur hem een appje, maar er blijft maar één vinkje staan. Ligt het aan mij of ontwijkt hij me? Sinds zaterdag is hij ineens een stuk afstandelijker, heb ik iets verkeerd gedaan? Ineens spoken er allemaal vragen door mijn hoofd, komt het door onze zoen? Ik weet de reden van de zoen nog steeds niet en Matthy wil het er ook niet over hebben. Ik klik op het telefoontje naast Matthy zijn naam en laat de telefoon een aantal keer overgaan, maar ik krijg geen gehoor. Ik begin nu lichtelijk geïrriteerd te raken, hij negeert mij eigenlijk nooit.

"En?" ik krijg drie vragende blikken mijn kant op, maar ik haal mijn schouders op "het is toch niks voor Matt om zonder iets te zeggen weg te gaan? Dat doet hij nooit." constateert Milo "nou zo te horen, zien we 'm dus niet meer vandaag, misschien is tie wel gezellig op date met die chick die hij gezoend zou hebben vrijdag." lacht Koen, ik kijk hem geïrriteerd aan, hij moest eens weten. We lopen naar ons laatste college van vandaag, maar zodra de docent eenmaal begonnen is met allerlei aantekeningen geven, dwalen mijn gedachten af naar afgelopen vrijdag, naar wat ik me kan herinneren dan.

"Moest het een chick zijn?" vraag ik dan, hij haalt zijn schouders op "oké kom maar dan." zeg ik terwijl ik mijn lippen tuit. Matthy lacht een beetje en trekt zijn wenkbrauwen op, wat voor mij duidelijk maakt dat hij denkt dat het een grapje is. "Wil je vanavond honderd euro kwijt zijn aan die ginger of honderd euro rijker zijn?" vraag ik als ik zie dat hij me nog steeds aanstaart. "Beetje geld kan nooit kwaad toch?" ik probeer hem over te halen, puur omdat ik Koen niet wil laten winnen, die jongen heeft geld genoeg.

Zonder nog een woord te wisselen, pakt hij mij bij mijn middel, trekt me dichterbij en hij plant zijn lippen op de mijne. Ik zoen zacht glimlachend terug en ik voel hoe onze lippen een aantal seconden rustig over elkaar bewegen. Na voor mijn gevoel één seconde trekken we weer terug. "Makkelijk verdiend toch?" grinnik ik en Matthy knikt verlegen, mijn lippen tintelen nog steeds van de zoen en ik voel de kippenvel onder mijn jasje op mijn huid staan. Ik kijk in zijn helderblauwe ogen die voor mijn gevoel iets verder naar beneden kijken dan waar mijn ogen zijn en voor ik het weet, voel ik zijn lippen heel snel, heel kort nog even op die van mij "bro, was één keer niet genoeg?" vraag ik half verbaasd en half grinnikend. "Sorry." zegt hij zachtjes.

Ik schiet omhoog, waardoor mijn boek van de tafel af sla, die vervolgens met een luide knal op de grond terecht komt. "Goeiemorgen meneer van de Graaf, welkom terug bij de les." hoor ik de docent zeggen, ik rol met mijn ogen. Ik hoor drie mensen lachen aan mijn rechterkant "mongool, moest je weer eens aandacht hebben?" hoor ik Koen fluisteren. Om een of andere reden maken dit soort opmerkingen me boos, dus ik besluit er niet op in te gaan voordat ik dingen ga zeggen waar ik spijt van ga krijgen. Zou Matthy mij leuk vinden? Hij zoende me een tweede keer.....toch? Nee niet 'toch', ik weet het zeker. Zou hij me daarom ontwijken?

Na ons laatste college lopen we naar buiten, hetzelfde als vorige week, Milo en Koen gaan met de fiets naar huis en Raoul en ik stappen in de bus. Ik heb besloten dat ik naar Matthy ga, of hij het nou leuk vindt of niet, ik moet hem spreken. Daarnaast heb ik toch geen zin om naar huis te gaan en niemand mist me als ik er niet ben, dus ik hoef ook aan niemand een verklaring te geven.

Matthy pov:
Er wordt zachtjes op de deur geklopt, wie kan dat nou weer zijn? Waarschijnlijk één van de andere studenten die hier woont die iets wil lenen ofzo, dat heb je hier wel vaker. Ik open de deur en daar staat tot mijn verbazing wel een andere student, maar eentje die hier niet woont en die ik hier ook zeker niet had verwacht op dit moment. Robbie laat zichzelf binnen en doet de deur achter zich dicht "Matthy, wij gaan praten." is het enige wat hij zegt. Ik heb nu geen keus meer denk ik.