Güneş Ve Gündüz

4. Belirsizlikler İçindeki Uçurum

4. Bölümkee

Bir canlı doğduğunda onu büyüten şeyin zaman olduğu düşünülürdü. Ve bu etrafımızda uçuşan büyük bir yanılgıydı. İnsanları büyüten; doğduktan sonra geçen zaman değil, o zaman içinde yaşadığı acı ve mutsuzluktu. Fakat bu kural herkes için geçerli miydi?

Dediğim gibi kimi acılar içinde olgunlaşacağı simsiyah bir dünyaya, kimi pohpohlanacağı pespembe bir dünyaya gözlerini açıyordu.

Hayata gelişimizde bile bir adaletsizlik, bir eşitsizlik vardı. Fakat unutmamanız gereken, yaşayacağınız hayatın rengini sizin seçeceğiniz olmasıydı.

Simsiyah, umutsuzluk ve acı dolu bir hayata adım attığınızda onu pembeliklere döndürmek sizin elinizdeydi. Adaletsizlik olarak gördüğünüz her şeyi düzeltmek sizin elinizdeydi.

Bende o simsiyah dünyayı, büyük bir çabayla içinde küçük bir pembeliğin bulunacağı bir ortama çevirmeye çalışmıştım. Yorulmuş, düşmüş fakat düştüğümde kalkmasını da bilmiştim...

Sabaha karşı büyük bir baş ağrısıyla uyandığımda kafam henüz yerinde değildi. Önce karşı koltuğumda iki büklüm uyuyakalmış bir adet Gözde gördükten sonra neler olduğunu sorgulamaya başladım. Birden dün gece olanlar film şeridi gibi gözümde canlandı.

Bulut gelmişti. Gece benim evime Bulut gelmişti. Sonra ne oldu?

Kötü bir kabus... ah hatırlamak istemiyorum. Kabus gördüm, herkesi aradım ve kimse telefonlarımı açmadı. Sonra Bulut'u aradım, o evime geldi. Sonrasında Gözde'yi bir şekilde arayarak uyandırıp yanıma onu çağırmış olmalı.

Yavaşça ayağa kalktığımda gözlerim salonumda gezindi. Gözde'ye baktığımda üstü açık uyumuştu. Benim yüzümden. Eşyalarımın karıştırılmasından hoşlanmadığımı bildiği için üstüne yorgan almaya bile çekinmişti.

Ona yaklaşıp düzgün bir şekilde koltuğa uzandırdım, kafasının altına rahat bir yastık koydum ve kendi örtümle üstünü örttüm.

Evde Holly'i arayacakken salonumda olan sehpanın üstünde bir kağıt parçası dikkatimi çekti. Merakla kağıda yaklaştığımda üstünde bir yazı yazdığını fark ettim.

"Dün gece kötü bir şekilde beni aradın ve nefes alamadığını söyledin. Bir şeyden korkmuş gibiydin. Bana 'Üşüyorum. Annem ne zaman gelecek?' diye sorduğunda bir şeylerin ters gittiğini anladım. Yanına geldiğimde bayılacak gibiydin.

Ödüm koptu Beste. Gerçekten çok korktum. Bir süre yanında kaldım. Sonrasında göğsümde uyuyakaldığında Gözde'yi aradım ve yanına geldi. Sonrasında evden çıktım.

Fakat şimdi söyleyeceğim şey senin için biraz kötü bir haber olabilir: Evine girmek için kapını kırmış olabilirim...

Fakat korkma ben yaptırılması için bugün oraya bir tamirci göndereceğim. Ve dün dediklerim hala geçerli. İstediğin tüm vakitler senin olsun Beste. Ben seni sonsuza kadar beklerim bir cevap için. Ki bu cevap bir 'hayır'dan ibaret olsa bile. Gram pişmanlık duymam seni beklerken geçirdiğim zamandan. Hoş ya, seni beklemek bana ceza değil ödül olur.

Bulut Gündüz

Kara Kurt'un deyişiyle

Çaylak "

Yazdığı yazıyı okuduğumda ona bir teşekkür borcum olduğunu anladım. Aynı zamanda ona vermem gereken bir cevap vardı. Bana sorduğu soruya bir cevap borcum vardı.