İyi okumalar...
Şu an karşımda özür dileyen rüzgar var.Ne yapacağımı,ne cevap vereceğimi cidden bende bilmiyorum.
''Rüzgar bu konuyu sonra konuşalım çünkü şu an iğrenç bir şekilde içki kokuyosun.''dedim.
''Hayır!Şimdi konuşacağız!''diye bağırmasıyla yerimden sıçradım.
''Ya sen kendini ne sanıyorsun?!Her dediğin olacak diye birşey yok Rüzgar Bey!Şimdi önümden çekil!''diye sinirle bağırdım.
''Çekilmezsem?''deyip alayla sırıttı.
''Öyle bir seçeneğin yok şimdi derhal önümden çekil!''şu an çok sinir olmuştum.
''Son birşey yapmak istiyorum.''dedi.Daha birşey diyemeden dudağını dudağıma bastırdı.İttiriyordum ama kıpramıyordu.Ne var yani bu kadar güçlü olmasan..En son dayanamayıp şeyine ayağımla geçirdim.Çocuk yine kıpramadı.Lan insanmısın sen?Artık tam pes edecekken bir ses duydum.Çınar'ın sesiydi bu.
''Ada!''diye kükremişti.Bu sese rüzgar üzerimden çekilmişti.Bende bu andan faydalanarak koşarak çınar'ın yanına gittim.
''İyiki geldin.İyiki beni kurtardın.İyiki varsın.''diye kulağına fısıldıyordum çınar'ın.
''Çadıra git.''çınar'ın bu dediğine şaşırmıştım.Neden o gelmiyordu?Rüzgar'la onu bırakamazdım.
''Çabuk!''diye bağırınca koşa koşa çadırın yolunu tuttum.İlk defa bu kadar sinirli görüyordum.Hemen ayça'nın yanına gittim.Kafamı omzuna gömdüm ve ağlamaya başladım.Rüzgar'ı hala seviyormuydum?Bu sorunun cevabını bende bilmiyorum.Telefonum çaldı.Ekrana baktım annemler arıyordu.Sessiz bir yere geçtim.Telefonu kulağıma götürdüm.
''Anneciğim napıyorsunuz bakayim?''bu annem mi?Bir şey dokunmuş kesin kadına.
''Hiç anne napalım,kamptayız.''
''Kimler var?!''biraz sesi yüksek çıktı.
''Mert,ayça,çınar falan işte bizim tayfa.''diğerlerini sayamazdım.Kadın kızar.
''İyi o zaman.Size iyi eğlenceler.Damadıma selam söyle.''demesiyle şaşırdım.Damat?
''Damat kim pardon?''
''Ya çınar yavruma diyecektim.Hadi kapattım.Kendine dikkat et.''
Bu ne biçim anne.Çınar'ı damatı olarak görüyor.
''Çınar..''diye bağırdım.Ne rüzgar ortadaydı ne de çınar.Acaba onları orda tek bırakmakla iyi mi ettim kötü mü,şahsen bende bilmiyorum.Umarım kötü bir şey olmuyordur.
Aradan yaklaşık yarım saat falan geçti ve ben iyice tırsmaya başladım.En son ormana gitmeyi göze almışken ikiside ayrı yerlerden kamp alanına geliyordu.Ağzım açık kalmıştı.Çünkü ikiside dayak yemişti.Fark edildiği kadarıyla birbirlerine dalmışlardı.
Şu an burdan bir an önce gitmek istiyorum.Nedensizce..Ruhum sıkıldı çünkü.Ben hariç herkes ateşin etrafında oturuyorlardı.Anlamıyorum,nasıl hiç bir şey olmamış gibi davranıyorlardı?Keşke arabanın anahtarı bende olsaydı en azından burdan bir an önce toz olurdum.Şu an çok sıkıcı bir ortamın içindeyim.Son bir çözüm olarak çınar'ın yanına gidip kulağına;
''Burda çok sıkıldım.Kalmak falan istemiyorum.Beni eve bırakırmısın?Ama yani istemezsen tabiki de ben bir yolunu.bulup gide-''lafım bölünmüştü.
''Saçmalama ada.Bende sıkılmıştım.Bende film falan izleriz.''demişti.Çınar'a güvendiğim için tereddütsüz kabul ettim.Cevabıma gülümsemişti.Fakat bu umrumda değildi.
