Hoofdstuk 11

123 9 3
                                    

POV Lou
We lopen weer met z'n allen buiten rond om te kijken of we sporen van Kelvin vinden. Ik word opeens gebeld door anoniem en neem op:
N: " hallo met Lou"
A: "hallo Lou ik heb Kelvin als je hem terug wilt kom je morgen naar het park om 14:00, ben je er niet gebeuren er andere dingen. En kom alleen"
En toen werd er opgehangen ik ben helemaal in schok waardoor ik mijn telefoon laat vallen. Peter zag het en vroeg wat er was, ik vertelde hem wat er net was gebeurd en vertelde hem ook dat ik me ging opgeven voor Kelvin. Peter was het er niet mee eens maar hij kam me niet tegen houden want ik ga het doen.

POV Peter
Ik vind het geen slim plan van Lou om zichzelf op te geven voor Kelvin. Ik ga wel blij zijn dat hij terug komt hopelijk. Ik mis hem behoorlijk, maar Lou wil ik ook niet kwijt. Ik en Lou zijn behoorlijk naar elkaar gegroeid in de tijd dat kelvin weg is, we hebben veel steun aan elkaar en kunnen er samen goed over praten. Ik weet ik krijg Lou niet van gedachten dat ze het niet doet. Ze wilt ook de politie niet inschakelen ze gaat zich echt op geven voor hem. Je ziet dat ze echt veel van hem houd, maar dit is geen oplossing vind ik. Ik heb al zoveel geprobeerd zodat ze het niet doet, maar ze valt niet over te halen.

POV Kelvin
Ik zit hier nogsteeds in deze donkere kamer. Ik ben heel mager omdat ik zo weinig te eten krijg, mijn kleren zijn helemaal kapot en ik zie er totaal niet verzorgd uit. Ik heb al weken niet kunnen douchen en ik zit helemaal onder de blauwe plekken en schaafwonden het is geen pretje om bij deze man te zitten, als het een man is je kan het niet zien door de muts en kleren die hij aan heeft. De man komt opeens naar binnen en trekt me over de grond de kamer uit. Ik zie voor het eerst weer licht maar hij doet een doek om mijn hoofd en gooit me in een auto. Precies hoe ik ook ontvoert werd, maar wat gaat er nu gebeuren? Ga ik terug naar Peter en Lou? Word alles weer zoals eerst? De auto stopt en de man stapt uit. Het duurt behoorlijk lang voordat hij de achterklep open maakt, maar dan gooit hij me de auto uit stapt in en rijd weg.

Dit was hoofdstuk 11 sorry dat ik zolang niks heb geplaatst maar ik heb proefwerkweek en daar moet ik behoorlijk hard voor leren om over te gaan sorry daarvoor.
Vinden jullie het verhaal trouwens leuk? Laat het me even weten.

Kus Rachel 💋

They changed my life - CinematesWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu