They changed my life - Cinemates

Hoofdstuk 5

POV Lou

Ik word een paar uur later wakker nadat Peter en ik een goed sprek hebben gehad het vrolijkt me echt op hoe lief ze voor me zijn. Ik besluit me omgekleden en daarna naar de woonkamer gaan om te kijken wie er al wakker is. Als ik naar binnen loop zie ik Peter zeggen ik zeg vrolijk "hallo" en krijg een vrolijke "hallo" terug hij vraagt of ik iets wil eten. Ik wil eigenlijk nee zeggen want ik ontbeet nooit, want iedereen vond me al zo dik dus vandaar dat ik eigenlijk niet wil eten, Maar ik zeg maar ja anders maken ze zich nog meer zorgen. Peter komt terug met een boterham en wat te drinken zo lief! Ik eet het allemaal op en voel me best misselijk worden omdat ik niet gewend ben sochtens te eten. Na het eten kijken ik en Peter nog wat tv tot Kelvin eindelijk wakker is en uit zijn bed komt. Hij komt de woonkamer in en ik moet lachen want zijn haar zit nogal grappig hij kijkt me raar aan en ik wijs naar zijn haar. Hij kijkt in de spiegel en moet ook lachen, daarna loopt hij naar de keuken en maakt een ontbijt voor zichzelf.

Ik zit zelf een beetje na te denken over hoe ik ooit tegen Kelvin en Peter wil zeggen dat ik daar op het bankje zat omdat ik gepest werd en mijn vader me mishandeld heeft, want ik weet de vraag komt ooit wat ik daar nou deed. Opeens zegt Kelvin tegen mij: "vragen je ouders trouwens niet af waar je nu bent". Ik krijg tranen in mijn ogen bij de gedachten wat er is gebeurd voor ik de trein naar Amsterdam pakte. Ik hoop niet dat Kelvin of Peter het heeft gezien, ik antwoord maar snel dat ik ze heb ge sms't dat ik veilig ben bij jullie en zich geen zorgen hoeven te maken. "okee fijn" zegt Kelvin.

POV Peter

Toen Kelvin aan Lou vroeg of haar ouders zich niet afvroegen waar ze was kreeg ze tranen in haar ogen en reageerde heel laat op zijn vraag, ik vraag me echt af hoezo. Toen Lou antwoordde dat ze haar ouders had ge sms't wist is dat ze loog want dat kom niet want haar telefoon lag in de woonkamer en daar was ik heel de tijd, maar waarom liegt ze? Ik moet het aan Kelvin vertellen.

"Kelvin kan ik je even spreken"? Ik en Kelvin lopen naar de keuken en hij vraagt waar hij me over wilt spreken. Ik vertel hem het verhaal dat ze haar ouders niet heeft ge sms't omdat haar telefoon in de woonkamer lag en ze daar niet is geweest. Ik zie Kelvin denken en dan zegt hij: "waarom zou ze dat doen"? P:"Ik weet het niet er zit meer achter maar ze durft het volgensmij nog niet te vertellen".

K: "we moeten haar misschien nog iets meer tijd geven en haar nog meer op haar gemak laten voelen misschien verteld ze het dan"

P: "we kunnen het proberen"

Dit was hoofdstuk 5 ik hoop dat jullie hem leuk vonden. Ik heb even geen tijd om te schrijven dus ik denk niet dat er morgen een hoofdstuk online komt, maar ik ga mijn best doen.

Kus Rachel 💋