အသွေးအသားထက် ပိုသော
သို့
ခယ်မ
အပိုင်း ၁
"" ကို ဈာန် ၊ ဘာလို့ အဲလောက် သုဒြာ ကို
ရှောင်ချင်နေတာလဲ ၊ ဖုန်းဆက်လို့လဲ မကိုင်၊
ဘာလဲ သုဒြာ က ကိုစျာန်အတွက် အရေးမပါတဲ့
သူတစ်ယောက် ဖြစ်နေပြီလား ကိုစျာန် "
အသံက အရမ်းကျယ်နေပြီး ဒေါနဲ့မောနဲ့ ပြောနေသော
နိုရာသုဒြာကို ကြည့်ရင်း စျာန် ခေါင်းကို ခါယမ်းမိသည်။
ဒီလိုမှန်းသိ သူ မပတ်သတ်ခဲ့ ။ ခုတော့ ပတ်သတ်မိပြီ ဆိုတော့ ရှင်းရအုံးပေမည်။
"ဖြစ်နေပြီလား ဆိုတာ အရင်က ဖြစ်ခဲ့ဖူးမှ
သုံးခွင့် ရှိတာ ဒေါ်နိုရာသုဒြာ ၊ မင်းက ဘယ်တုန်းက
ငါ့အတွက် အရေးပါခဲ့ဖူးလို့လဲ။
ပြီးတော့ မင်းနဲ့ငါ ကြားမှာ ဘယ်တုန်းကမှ စည်းနှောင်တဲ့ ဆက်ကြိုး မရှိခဲ့ဘူး။
မင်းနဲ့ ငါ့ကြားမှာ အမှန်တကယ်ရှိတာက အပေးအယူ
တစ်ခု၊ ဒါအပြင် သက်သက်ပဲ ဆိုတာ မင်းသိပြီးသားပါ"
"ဘာ ၊ စည်းနှောင်မှု မရှိဘူး ဟုတ်လား ၊
ပြောရက်လိုက်တာ ကိုစျာန်ရယ် ။
ကိုစျာန်လိုအပ်သမျှ အသွေးအသားတွေကို ဝါးမြိုခဲ့တာလေ ။ အို ကုန်ကုန်ပြောမယ်။
သု ရဲ့ ဖင်တောင် ကိုစျာန် အလွတ်ပေးလို့လား ။ သုရဲ့ ခရေကို ခြွေတာ ဘယ်သူလဲ ။
ပြောစမ်းပါ ပြောစမ်းပါ ကိုစျာန်ရဲ့ "
"ကျွတ် ။ မင်း ပေးခဲ့တာတွေ အတွက် ငါ့ဘက်ကလည်း
ပြန်ပေးလို့လေ ။ အပေးအယူ တစ်ခု ။ ငါ က ဒါကို
ယူချင်တယ် ။ မင်းကို ဒါပြန်ပေးတယ်။ မင်းလည်း
သဘောတူတာလေ ။ သာခြင်း နာခြင်းနဲ့ ပြောနေရအောင် မင်းဖင်ကို ငါ့ကို ပေးတာက
ရင်ခုန်သံ တစ်ချက်အတွက် မင်းပေးဆပ်ခဲ့တာ မဟုတ်သလို ငါကလည်း
