Karanlık Aşkım (+17)

1.BÖLÜM

19 Eylül 1999 evet bu benim doğum günüm sanırım o güne lanet ediyorum, evet keşke dünyaya gelmeseydim ve böyle bir hayat sürmeseydim...
                                              ...
Her zamanki gibi gece vardiyasına kalmıştım. Hava fazlasıyla soğuk ve yağmurluydu. Dükkana bir müşteri geldi. Aşırı iyi görünüyordu beyaz gömleği, siyah pantalonu ve birde siyah ceketi vardı. Düşmemek elde değildi ama yerimi bildim. İçeri girdi sanırım kahve istiyordu.
"Merhaba,size nasıl yardımcı olabilirim:)"
Kalın bir ses tonuyla " kahve istiyorum"
"Tabii isminiz nedir?"
"Koray, ismim koray"
"Tamam kahvenizi hemen getiriyorum"
Kafenin en ücra köşesine gitti ve oturdu,cidden gizemli bir adamdı.Öff tamam dikkatimi çekti işte..
kahvesini aldı ödedi ve gitti evet Hemde öylece gitti hiç birşey demedi. Saat gece 2ye geliyordu. Bende dükkanı kapayıp arabama binmek üzere dükkandan çıktım. Arkamı döndüğümde onu karşımda gördüm!
....
Kanlı canlı karşımda duruyordu.
"Sen" dedim.
"Evet, ben konuşmamız lazım hera lütfen beni dinle"
"Seninle konuşucak birşeyim yok Batıl bırak beni artık"!
"Hayır var, seviyoruz hala birbirimizi gel buraya!"
Sert bir şekilde beni saçımdan tutup arabasına götürmeye çalıştı.Saçlarımı öyle sert tutuyordu ki acıdan gözlerimden yaşlar akıyordu. Ve birden durdu. Arkadan bir ses yükseldi!.
" Bırak kızı Batıl!"
"Sen kimsin benim sevgilim o"!
Evet gelen Koray Beydi. Üf bey dememin sebebi tanımıyorum adamı ondan.!
"Sevgilin filan değilim hasta ruhlu şey bırak saçlarımı!!"
"Batıl bırak yoksa olucakları sen bile düşünme!"
Noluyodu ya burda ikisinin arasında can çekişiyodum.
"Karışma sen"
"Benim adım Koraysa sana bırakmam bu kızı!"
Dediğinde afallamıştım ne dedi o demin ciddi mi evet beni korudu!
Koray Batıl'ın yanına geldi ve evet tek yumrukla onu yere serdi beni kolumdan tuttu ve kendi arabasına bindirdi.
"Şey gerek yoktu.."
"Neye gerek yoktu?"
"İşte beni kurtarmanıza ben kendim hallederdim!"
Küfür savurdu ve arabayı sürdü.
....
O olaydan sonra 1 ay geçmişti. Batıl'ı hiç görmedim. Koray ise sabahları kahve almaya hep geliyodu ama hiç bana bakmıyordu sanki tanımıyordu. Evet yaptım yanına gittim ve ne olduğunu sordum.
"Koray bey bakar mısınız?"
"Noldu Hera?"
Ney cidden ismimi mi biliyordu.. ah şimdi düşüp bayılacağım!!. Hayır sakin olun aşık filan olmadım;)
"Şey neden beni görmezden geliyorsunuz?"
"Ciddi misin? O olaydan sonra seninle arkadaş filan olcağımızı sanıyorsan sanma güzelim insanlık yaptım şimdi kaybol!"
Ne ciddi mi bu.! Hayvan herife bak ya insanlık yapmışmış o insanlık sana kalsın.
Onları dedikten sonra arkasından öylece baka kaldım evet cidden mal gibi durdum...!!
......
Günlerden Perşembeydi. Yanlış hatırlamıyorsam saat sabahın 7 siydi. İşe gitmek için hazırlandım ve evden çıktım. Kapıyı kapattıktan sonra arkamda bir gölge hissettim, daha sonra ağzım bir bezle kapatıldı ve bayıldım gerisini hatırlamıyorum...
Uyandığımda kırık,pis, iğrenç bi yatağa bağlı şekildeydim. Odada sadece kırık bir sandalya birde benim yatağım vardı. Duvarlar küf tutmuş kararmış hatta dökülmek üzereydi. Neler olduğunu pek anlamamıştım. Bazı ayak sesleri duydum iki adam kendi arasında konuşuyorlardı ve bana doğru geliyorlardı. İçeri girdiler ve ikiside aşırı yapılı adamlardı. Birisi benim ağzımı çözdü ve şöyle dedi. "Patron bekliyor seni zorluk çıkarma ve düş önümüze!"
"Oldu canım başka geri götürün beni evime siz kimsiniz ya bırakın beni!"
Evet o lafı söylemez olsaydım ağzıma aldığım yumruktan sonra afallayıp yere düştüm başım dönüyordu adam beni tuttu ve sürükleyerek aşağı indirdi.
Patronun karşısına oturdum. Adam siyah gözlü,hafif dağınık siyah saçları vardı giyimi klasik mafya işte!
"Yaw azcık insan olunda beni neden kaçırdınız onu söyleyin hayvan herifler!!!"
"Patron depoya mı götürsek boş boğaz baksana!"
"Kız kalsın burda. Siz çıkın."
"Ama patron"
"Çıkın dedim Murat çık!"
Evet yine ben araya girmiştim. Hiç susmuyor şu ağzım!
" şey neden beni kaçırdın bay sinir küpü"
"Vay takma ad bulundu bile şimdi kapa o çeneni ve misafiri bekle!"
Ciddi mi bu adam beni kaçırmış birde bekle diyo başlarım böyle işe!
......
Şey evet bekledim! Ve sonunda beklenen o an gelmişti adım sesleri yaklaştı ve...
"Nasıl yani? Ciddi olamazsın bay sinir küpü"
Adam arkası dönük bir şekilde "noldu hanımefendi beğenemedin mi eceleni"
"Böyle basit ölümleri sevmiyorum bay keser!"
"Sanada isim buldu şu deli kız Koray!"
Neeee bi dakika! Demin koray mı dedi yoksa ben mi yanlış duydum. Umarım bu bizim koray değildir yoksa cidden oturur ağlarım!..
Koray olmadığını umduğum adam hafif kahkaha atarak önünü döndü! Ahh bu bizim Koray.
Koray yüz kızartıcı bir küfür savurdu ve patrona " ciddi misin anlaştığımız kız bu değildi. Kendine gel Harun!"
"Bu kızı daha çok sevdim gözlerinde ölüm var!"
"Ne saçmalıyon be bay sinir küpü. Ne ölümü ben daha neden kaçırıldığımı bilmiyorum.!"
Koray yine beni savundu ama inanınki artık umrumda değil adam ölüceksin diyo ya!!!
....