Karanlık Aşkım (+17)

10. BÖLÜM

Koray ile kafede tanışmıştık. O zamanlar bana karşı pek kabaydı. Şimdi ise bi o kadar yumuşak. Beni bebeği gibi seviyordu. Bende onu çok seviyordum.
Cuma sabahıydı. Koray acil bir telefon aldı ve evden ayrıldı. Evet Koray mafyalığı bırakmıştı. Bir şirekette cioydu. Bende Koray evde yokken sıkılırım diye Eflayı çağırdım. Yaklaşık 30 dakika sonra Efla geldi.
"Abla ben içeri hiç girmiyim"
"Neden ablacım yeni geldin bismillah!"
"Yok ya öyle değil, dışarı çıkalım kafeye filan gidelim diyorum!"
"Olur, olur canım ben hazırım zaten gidelim"
Birlikte Eflanın arabasına bindik ve eve çok yakın olan Evren kafesine gittik. Yemek için tatlı ve kahve aldık. Birlikte uzun zamandır vakit geçirmiyorduk ve bu gerçekten çok iyi gelmişti. Tatlılarımızı yedik ve kalktık.
"Efla bu gece bizde kalsana!"
"Abla yok ya Koray'a filan yük olurum olmaz"
"Ya Koray öyle şeyleri dert etmez zaten kocaman ev!"
"İyi tamam ben eve geçiyim eşya alıyım öyle gelirim ilk önce seni bırakıyım"
Dediğinde yanımıza Koray'ın arabası yaklaştı. Ama içinde Koray değil onun şöförü vardı.
"Hera hanım Koray bey sizi şirkete çağırdı."
"Neden?"
"Bilmiyorum efendim sadece sizi almamı istedi"
"Tamam, Efla ablacım sen geç eve ben gece gelirim!"
"Tamam abla eşyalarımı alır geçerim! Görüşürüz!"
Dedi ve arabasına bindi bende Koray'ın arabasına bindim ve şirkete gittim. Koray beni odasında bekliyormuş bende yukarı doğru çıktım. Neredeyse şirketteki herkes beni tanıyordu. Genelde haftanın 2 günü buradaydım:) Koray'ın odasına girdiğimde ayakta camdan bakıyordu.
"Koray, ben geldiim!"
"Otur Hera!"
"Birşey mi oldu canım sinirli gibisin?"
"Hayır sinirli filan değilim ayakta kalma diye dedim!"
"Anladım. Beni neden çağırttın?"
"Seni özledim?"
"Evde görüşürdük beni yordun buraya kadar!"
"Arabayla gelmedin mi?"
"Evet"
"Yorulman nasıl oluyor?"
"Efla ile dışarıdaydık"
"Vayy Koray burda çalışsın sen gez!"
"Hayatım birşey mi oldu neden bağrıyorsun?"
"Birşey olmadı tamam mı!"
Birden gözlerim doldu. Bana ilk defa olmasada uzun bir aradan sonra ilk defa sesini yükseltiyordu.
"Tamam ben gidiyorum o zaman"
"Ya dur özür dilerim toplantı iyi geçmedi bende senden çıkardım lütfen kal!"
"Tamam da bana bağırma birdaha"
"Özür dilerim!"
Çok masum söylemişti onun yanına gittim ve sarıldım. Boyu çok uzun olduğundan yine parmak ucuma kalkmıştım.
"Koray senin boyun kaç?"
"1.98 neden ki?"
"Oha baya uzunsunda ondan dedim"
"Senin boyun kaç ki?"
"1.68"
"Sende çok ufaksın;)"
Böylece muhabbet uzayıp gitti. Benim artık gitme zamanım gelmişti.
"Koray ben gidiyim Efla bekliyor"
"Nerde bekliyor?"
"Evde!"
"İşte hangi ev?"
"Bizim ay işte senin evinde"
"Bizim demek daha doğru çünkü ben içinde gelecekteki karımla oturuyorum" dedi ve göz kırptı. Ben utandığım için hızlı adımlarla dışarı çıktım ve peşimden geldi. Belimden tutup beni kendine çevirdi.
"Öpücük yok mu?"
"Koray herkes bize bakıyor. Bu ulu orta yerde mi? Saçmalama!"
"Herkes dağılsın, herkes dışarı çıksın!" Diye bağırdı ve herkes bi anda oradan yok oldu.
"Ee artık kimse yok evet Hera hanım;)"
"Korayyyy!!"
Dedim ve onu öptüm daha sonra oradan çıktım ve eve geçtim. Eve geldiğimde muhteşem bir yemek kokusu vardı.
"Eflaaa!"
"Efendim ablaa, mutfaktayım?"
Mutfağa girdiğimde masada çeşit çeşit yemek vardı.
"Ya Eflam neden uğraştın, ellerine sağlık ablam Koray yoldadır gelir şimdi"
"Tamam ablacım"
5 dakika sonra kapı açıldı ve gelen Koray'dı.
"Vay vay vay yemek kokusu şahane!"
"Hepsini Efla yapmış!"
"Ellerine sağlık, e hadi soğumasın!"
Dedi ve sofraya geçtik. Yemek yemeye başladık ve ben ilk lokmamı aldığımda feci bir miğde bulantısı vardı ve koşarak lavaboya gittim. Koray meraktan hemen arkamdan geldi.
"Hera iyi misin?"
Kusup biraz daha rahatlamıştım.
"İyiyim iyiyim birkaç gündür böyleyim."
"Hastaneye gitmek ister misin?"
"Yok yok yemeğe devam edelim"
Dedim ve içeri doğru ilerledim. Yemek kokusu yine miğdemi bulandırmıştı ve mutfak kapısından geri dönüp yatak odasına doğru gittim.
"Abla iyi misin? Koray abide soruyor?"
"Bilmiyorum canım midem hep böyle"
"Abla" sesi fazla endişeliydi.
"Efendim canım?"
"Abla, sen Koray'la hiç ilişki yaşadın mı?"
Utanmıştım ve kızarmıştım.
"Ya utanmada söyle hadii!
"Şey evet 2 kere"
"Abla sen Hamile olmayasın!"
Ne hamile mi yok canım daha neler! Biz bunları konuşurken Koray kapıdaymış ve suratı afallamış bir şekilde bakıyordu.
"Hera, hamile misin?"
"Ya yoktur öyle birşey Efla'nın saçmalıkları"
Ben bunu söyleyince biraz suratı düşmüştü.
"Ya abla niye eniştemi kırıyon belki hamilesin!"
"Biz evli bile değiliz çocuğumuz olamaz!"
"Off evlenirsiniz abla!"
"Valla bana farketmez evimde küçük heralar dolaşsın isterdim!" Diyip güldü. Benim yine miğdem bulanınca yataktan koşarak çıktım ve doğru lavaboya gittim. Kustuktan sonra rahatlamıştım yine.
Efla bir süre sonra eve gitmek istedi. Benide böyle görünce rahatsız etmemek için gitti. Daha sonra yanıma gülerek Koray geldi.
"Ne sırıtıyosun Koray?"
"Aklıma hamile olduğun geldi de!" Diyip yine güldü.
"Hamile filan değilim! Miğdemi bozdum galiba!"
"Tamam tamam kızma. Ama oğlumuz olsa ne güzel olur!"
"Ya evli bile değiliz ne çocuğu saçmalaaamaa!!" Deyip kafasına yastık fırlattım.
"Beni üzdün Koray, salonda uyu!"
"Tamam çocuğumun annesini üzmek istemem!" Dedi ve yine kahkaha attı.
Ya gerçekten hamileysem. Biz Koray ile sadece sevgiliydik. Evli bile değiliz. Çocuk varsa onu Koray'a söylemeden aldırmam lazım ama ilk önce uyumam gerek yarın sabah hallederim ve yattım.
...
Sabah kalktığımda Koray şirkete çoktan gitmişti. Bende doğru eczaneye gittim ve bir hamilelik testi aldım. Eve geldiğimde yaptım ve bekledim. Sonuca baktığımda ŞOK OLMUŞTUM!!
HAMİLEYDİM!!!
Korktum ve telaş yaptım. Elim ayağım buz kesmişti. Benim yaşım ne başım ne anne olamazdım tam evden çıkarken içeri Koray girdi.
"Nereye küçük hanım!"
"Hiç, hiç biryere"
Biraz telaşlı olduğum için sordu;
"Birşey mi oldu? Elin ayağın titriyor!"
"Yo- dicekken yere düşüp bayıldım.

Gözlerimi açtığımda hastane odasında serumluydum. Koray elimi tutuyordu ve birden içeri doktor girdi.
"Merhabalar Hera hanım, ben doktor Sadi. Merak etmeyin bebiş iyi durumda sizde öyle . Sadece sitresden dolayı ufak bir baygınlık.
Koray neşeli bir sesle araya girdi;
"Doktor bey ne bebişi acaba, Hera hamile değil ki?"
"Ah siz yeni mi öğreniyorsunuz, o zaman müjdemi isterim 2 haftalık ufak bir bebeğiniz var!"
Koray sevinçten ne yapıcağını şaşırdı ve doktara sarıldı o an çook tatlııydı! Bense biraz telaşlıydım. Ben annelik yapamazdım. Yaşım ne başım ne olmaz bu çocuğu aldırıcaktım.
"Hera , bebişimiz oluyo. Düşünebiliyor musun evde biri kız diğeri erkek iki çocuğumuz var biri evren diğeri uzay delircem, hera sen iyi misin?
"Koray, olmaz bu çocuk doğmamalı, bakamam ben annelik yapamam!"
"Hera saçmalama, o ikimizinde çocuğu. Ben babalık sende müthiş bir annelik yaparsın güven bana!"
Nedense bu dedikleri beni rahatlatıyordu.
"Peki evlilik, bu çocuğun anne ve babası hala sevgili mi olucak?"
"O iş bende hayatım bekle beni!"
Dedi ve gitti.
Uzun uzun karnıma baktım.
...
Koray hastane çıkışına gelmemişti. Beni almaya şöför olarak işe yeni aldığı Tahsin gelmişti. Beni aldı ve eve götürdü. Kapıyı açtığımda yerdeki gülleri gördüm. Yatak odasına doğru uzanan bu gülleri takip ettim. İçeri girdiğimde Koray'ı gördüm. Çok yakışıklı olmuştu. Ve konuya girdi.
" Hera, sana hayatımın dönüm noktası diyebilirim. Seni ilk gördüğümde dedim bu kız seni çok sever Koray kaçırma o kızı, dediğimide yaptım. Onu sevgilim yaptım ve şimdi sırada ise hem karım hemde çocuğumun annesi yapmakta-" derken birden koltuğun arkasından Ege ve Efla çıktı. Ege;
"Koray ne çocuğu?"
"Bir dakika oğlum bozma!!"
"Devam ediyorum Karıcım. Ve benimle yaşamaya ve ölmeye varmısın kadın?"
Ağlıyordum "Evet, seninle bir ömüre varım!"
Dediğimde büyük bir konfeti patladı. Koltuğun arkasından Çetin, Ege, Hera, Koray'ın ortağı Haluk ve Tahsin çıktı. Ege hemen konuya girdi.
"Kardeşim iyi tamamda sen teklif ederken çocuğumun annesi dedin ne çocuğu olum sizin çocuğunuz mu var? Heyecandan yenge takma" dediğinde Koray'la ikimiz güldük. Efla;
"Neye gülüyo bunlar ya söyleyinde öğrenelim"
"Şey Efla ben hamileyim!"
Dediğimde bir ağlama sesi duyduk. Evet bu Tahsin den geliyordu. Zaten duygusal biriydi. Daha sonra hem bebeğin gelişini hemde evlenme teklifini kutladık. Herkes gittikten sonra üstümü değiştirmek için odaya geçtim ve arkadan Koray geldi ve bana sarıldı.
"Çocuğumun annesi ve benim sevgili Karım neden bu kadar güzel?
"Hadi ama Koray şımarıyorum!"
"Şımar güzelim şımar, seni çok seviyorum!"
Dediğinde ağlamaya başladım!
"Hera yanlış birşey mi söyledim özür dilerim!"
"Ya yok doktor demişti hormonsal birşeymiş, duygu değişikşiği.
"Oy kurban olurum sana ben" dedi ve beni öptü daha sonra yorgunluktan uyuya kalmışım.
....
Şimdi sırada düğün ve kına vardı🎊🎉