Querencia ~minsung~

4💌

İyi okumalar💌

'Çok çirkinsin Jisung.'

'Senden tiksiniyorum.'

'Keşke hiç olmasaydın.'

Hastane çıkışından gün sonuna kadar beynimde yankılanan cümleler, kalbimin sızlaması ve gözlerimin dolmaması için içimde verdiğim savaş...

Gerçekten o kadar mı nefret ediyor benden? Ama neden? Ben ona ne yaptım? Hiç bir şey yapmadım. Bir insanın evi gibi hissettiği, güvenli alanı olarak gördüğü kişi o insana en büyük zararı verir miydi?

Demek ki veriyormuş. Bunu en iyi ben anladım sanırım...

~~~

"Sincabım biraz daha mı dinlenseydin keşke."

"İyiyim hyung gerçekten bir haftada iyileştim ben. Sen ve Tae hyung bana çok iyi baktınız."

"Bir şey olursa ne olursa olsun beni arıyorsun bugün dersim yok, tamam mı Jisung?"

"Tamam hyung, sana Tae hyung ile iyi eğlenceler."

"Jisung! Hadi geç kalacaksın."

Ona sesli bir şekilde güldüğümde çıkış kapısına kadar beni kovalamaya başladığında çıkış kapısına geldiğimiz de kapı zili ile ilk önce kapının deliğinden baktığımda gelen kişi Taehyung hyung'tu. Hemen kapıyı açtığımda Taehyung hyung'a sarıldım.

"İyileştin mi bakalım Jisung?"

"Daha iyi oldum Tae hyung."

"Hoş geldin sevgilim."

"Hoş buldum güzelim."

"Eee o zaman ben gideyim siz de rahat rahat takılın."

"Jisung!"

Gülerek kapıdan çıktığımda yürümeye başladım. Okula yaklaştıkça adımlarım geri geri gidiyordu adeta. Onunla yüz yüze gelmek bile istemiyorum. Demir kapının önüne geldiğimde yine aynı üçlüyü görünce umursamadan içeri girdim. Arkamdan geldiklerini hissediyordum ama o an şuan okuduğum polisiye roman daha çok dikkatimi çektiği için fazla takmadım.

Sınıfa gireceğim sırada omzuma konulan el ile hemen kendimi çekip baktığımda Minho gözleri ile sanki tüm yüz hatlarımı en derinine kazımak ister gibi bana bakarken bu beni biraz şaşırttığı için öylece olduğum yerde durdum.

"Geçmiş olsun Jisung."

"Daha iyi misin?"

"İyiyim Felix ve teşekkür ederim Hyunjin. Başka bir şey yoksa sınıfa gireceğim."

"Aslında..."

Minho konuştuğunda ona baktığımda sanki süt dökmüş kedi gibi yüzünü aşağı eğerken gözüme tatlı gelse de cidden şaşırdım ama bana yaptıkları... Felix ve Hyunjin'e gitmeleri gerektiğini söylediğinde onlar da onaylayıp kendi sınıflarına gittiler.

"Özür dilerim ve geçmiş olsun."

"Tamam. Başka bir şey var mı?"

"Jisung-"

"Temastan nefret ettiğimi en iyi sen bilirsin Minho."

"Affedersin."

"Neyse ne eğer bundan sonra bana kötü bir şey yapmayacaksan tamam seni affettim ama bundan sonra çok gerekli bir durum olmadığı sürece konuşmayalım Minho. Sonuçta benden tiksinen birinin yanında durmak istemem."

Tek solukla söylediğim şeylerden sonra sınıfa girdim. Ne bekliyordunuz? Onu hemen affetmemi mi? Tamam onu Querencia'm olarak görüyor olabilirim ama bir süre ondan ayrı olarak düşünmeye ihtiyacım var. Son bir hafta da çok şey olmuştu ve bunlar beni daha da yormuştu. En çok yoran ise Minho'ydu. Her anlamda beni en çok yoran kişi neden hep Minho oluyordu?

💌Bölüm bitti💌

"🤨🧐"